حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام

نوحه شاه شهیدان

ای شاه شهیدان - حسین جان -  سلام علیک

ای حجت یزدان -  حسین جان -  سلام علیک

* * *

ای کشته عطشان حسین جان-سلام علیک

ای مظهر ایمان - حسین جان -  سلام علیک

ای خسرو خوبان - حسین جان - سلام علیک

ای ره و قرآن - حسین جان - سلام علیک

ای پیکرت عریان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان  – حسین جان -  سلام علیک

 

مانده در بیابان -  حسین جان-  سلام علیک

در خون شده غلطان - حسین جان - سلام علیک

زیر سم اسبان - حسین جان - سلام علیک

قربانی جانان - حسین جان - سلام علیک

شیعه تو گریان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

ای مانده به پیمان - حسین جان - سلام علیک

اندر ره فرمان - حسین جان - سلام علیک

جان داده به یزدان - حسین جان - سلام علیک

ای کشته دو نان - حسین جان - سلام علیک

ای یکّه به میدان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

مانده‌ای به جولان - حسین جان - سلام علیک

ای حامی قرآن - حسین جان - سلام علیک

ای رحیم و رحمان - حسین جان - سلام علیک

ای جمله شاهان - حسین جان - سلام علیک

گشته چون گدایان    حسین جان     سلام علیک

اندربرت ای جان - حسین جان - سلام علیک

ای مهر درخشان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ای مهر فروزان - حسین جان - سلام علیک

ای سرت نواخوان - حسین جان - سلام علیک

نوک نی عدوان - حسین جان - سلام علیک

زینبت پریشان - حسین جان - اسلام علیک

همچنان اسیران - حسین جان - سلام علیک

میرود به ویران - حسین جان - سلام علیک

از ظلم لعینان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

شد سرت چو مهمان - حسین جان - سلام علیک

در خرابه‌ای جان - حسین جان - سلام علیک

شد رقیه قربان - حسین جان - سلام علیک

از فراغت آن خان - حسین جان- سلام علیک

همچنان غریبان - حسین جان - سلام علیک

مانده شام ویران - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

قبله‌ی محبان - حسین جان - سلام علیک

گشته قبر ایشان - حسین جان - سلام علیک

شیعه گرم افغان - حسین جان - سلام علیک

بهر تو و طفلان - حسین جان - سلام علیک

کربلا تو برسانی - حسین جان - سلام علیک

جمله‌ی عزیزان - حسین جان - سلام علیک

احتشامت نالان - حسین جان - سلام علیک

روز و شب به افغان - حسین جان - سلام علیک

ای خسرو خوبان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

نوحه هوای کربلا

دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت آقا تو ارباب منی، همیشه در خواب منی توئی امیر دل من بی تو میگیره دل من دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت حک شده روی قلب من، نام تو آقای همه یک عمره پای عشق تو میام همیشه حرمت دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت جز تو نمی‌خواد دل من، عشق تو آب و گل  توئی عزیز عاشقان عاشق روی تو تو منم دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا  قربون صحن و حرمت میخوام بشم ملازمت، بگردم دور حرمت عمری گدای سر کوی تو شدم به احتمام ای که تو خود یگانه‌ای ای که تو جاودانه‌ای دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت

دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جون و دل فدات قربون لطف و کرمت دلم میخواد فدات بشم، خورشید و مهتاب منی به عشق اسیر دل من بی‌تو اسیر دل من دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه هات بشم ز جون و دل فدات قربون لطف و کرمت توئی امید عاشقان – نور دو چشم فاطمه در تب و تابم آقا جون شبا که خوابم اقا جون دلم میخواد جا بدهی    منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان و دل قدات قربون لطف و کرمت یک عمره میخوانم برات، اشک چشام حاصل من  نام تو گشته جاودان مرا ز درگهت مران دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان ودل فدات قربون لطف و کرمت گدای عشق تو شدم، ببینم لطف و کرمت نظر کن آقا که منم، نوکرد درگاهت احتشام در عاشقی نشانه‌ای تو بهترین نشانه‌ای دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان ودل فدات قربون لطف و کرمت

نوحه برآورده شدن حاجات

یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای نور چشم مصطفی، فرزند حیدر ای آنکه محبوب قلوب و حّی داور یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای خون پاک داوری، ای نور یکتا ای نور پاک سرمدی، در عشق شیدا یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای بهترین خلق عالم، در دو دنیا از نهضت تو دین و ایمان گشته احیا یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای مصحف صد پاره اندر دشت خونین با کافران دین نکردی صلح و تمکین یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان در کوفه رأس پاک تو، میخواند قرآن مدح تورا شد احتشام زار گویان یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان

اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان آرام جان فاطمه     ساقی کوثر قلب جهان را یاحسین، کردی مسخّر اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان ای واقف اسرار عاشق، در دو دنیا ماندی میان کوفیان، لب تشنه تنها اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان ای نور چشمان رسول الله و زهرا داری شفاعت، بهرامت روز فردا اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان جانت فداکردی حسین در راه آئین امّا محبان از غمت گردیده غمگین اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان در نوک نیزه بهر طفلان اشگ ریزان عاشق به دیدار شما ای شاه خوبان اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان

نوحه قبله جانها حسین (ع)

اباعبدا... حُبک نعمتی حسین عاشقان تو    جمله پریشان تواند شیعیان از دل     جملگی خواهان تواند شیعیانت ببین     جمله نو اخوان تواند جان جهان جان شما دلها به قربان شما اباعبدا... خُبک نعمتی حسین یاس خونین     زهرا به عاشق کن نظر قربونت آقا     از محفل ما کن گذر زاده‌ی زهرا    دانم ز ما داری خبر ای سرور آزادگان ما عاشقیم و ناتوان اباعبدا... خُبک نعمتی حسین حجت یزدان     از ما شفاعت می‌کنی قسمت ما را     آقا سرایت می‌کنی جرم و تقصیر     ما را کفایت می‌کنی ای یار خوب و مهربان نور زمین و آسمان اباعبدا...     خُبک نعمتی حسین احتشام آقا      دل بسته به عشق شما میکنی مولا      عالم ز الطافت رضا بین محبانت     دارند دستی بر دعا ای بهترین عاشقان ای گشته نامت جاودان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین

اباعبدا... قبرک قبلتی حسین محبان تو     جملگی یاران تواند دل به کف آقا جمله به فرمان تواند در خط و فرمان     پابند قرآن تواند هر دیده گریان شما هم جان و جانان شما اباعبدا... قبرک قبلتی حسین دلبری کردی    هر یک نظر دارد اثر گربیائی تو     دانم دهد آهم ثمر جان به قربونت     بگذار پایت را به سر ای نور چشم عاشقان ای قبله‌ی پیر و جوان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین در راه داور       ما را هدایت می‌کنی قصه ما را     شرح و شکایت می‌کنی میهمان ما را      در کربلایت می‌کنی ای آرزوی عاشقان مارا به کربلا رسان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین شیعیان تو      هستند به درگاهت گدا یک نظر آقا      کن مهر امضاء نامه‌ها میشوی شافع      از بهر آنان در جزاء ای یاور درمندگان ما را به کربلا برسان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین

نوحه = چرا کربلا نرفته

هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه ای حسین ای شاه خوبان – تو عزیز آسمانی تو که مهربانی آقا – دلشو نمی‌سوزانی شده نا امید عاشق نامه‌اش سیاهه آقا هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه تو که مظهر عطائی – تو عزیز مصطفائی نکند ز ما مکّدر – شده ائی زما جدائی گل پاک خوب زهرا حک شده بروی قلبم هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه تو که ارباب وفائی – به غم دل آشنائی نکند که وقت مردن – بر نوکرت نیائی عاشقه خیلی دل ما سخنت عزیز زهرا هنوزم خدا کسی هست – حرم آقا نرفته بطلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه همه انتظاریم اقا – پسرت مهدی بیاید برویم بقیع که خاک – مادرت بما نماید آقا جون بجان زهرا شیعه سرفراز گردد هنوزم کسی خدا هست- حرم آقا نرفته بطلب عزیز زهرا آرزو بدل نمونه غم مرگ مادر تو، دل عالمی شکسته همگی به انتظار، پسر گلت نشسته یا حسین کرم بفرما برسان جمیع ما را هنوزم کسی خدا هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه

هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته غم عاشقان بی‌دل – آقا جون خودت میدونی چی میشه جز محبان – اسم ما را هم بخوانی چرا کربلا نرفته که پیش شما نرفته هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته بخدا که بعد ذاتش – توحسین بما خدائی چه شود که عاشقت را – بکنی تو کربلائی منزل تو شد دل ما عاشق حسین زهرا هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته تو حسین با وفائی- گل یاس مرتضائی به بهانه‌ای که دارم – همه جرمی و گناهی عشق تو شد حاصل ما همه نقل محفل ما هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته همه عقده‌های عشاق – تو را ز دل گشاید شب وصل عاشق آید – همه غم ز دل  زوداید دعا کن مهدی بیاید بگو رخ عیان نماید هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته دل عاشقان حسین جان، به کرامت تو بسته دل احتشام از این غم، بخدا از هم گسسته به همه محبت آقا تو به کربلایت آقا هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته

نوحه کربلا خواستن

منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ای که میان موج خون فتاده فکر امتی ای که سر بریده‌ات به نیزه گشته نعمتی نقش تو روی قلب من بهر عزا و ماتمت منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ای که سر مبارکت به نیزه می‌کند دعا ای که سرت به قتلگه با لب تشنه شد جدا ما همه محتاج تو ایم خدا نیارد آندمی منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ما همه عاشق تو ایم ای گل پاک فاطمه ما همه گریان به بقیع کجاست خاک فاطمه مهدی بیا بگو به ما غیر تو کس نمی‌کند گرید برایش احتشام منم یمخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام

مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ای که کنی به ساربان به قتلگه کرامتی ای که به قاتلان خود تو می‌کنی عنایتی حک شده یاحسین حسین همیشه در شیون و شین مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ای که تمام هستی‌ات فدا شده بهر خدا ای که به یک نگاه خود درد جهان کنی دوا ای گل یاس مرتضی که دل شود از تو جدا مرغ دلم پر می‌زنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ما همه گریان توایم و سینه چاک فاطمه گریه کند برای تو دیده‌ی پاک فاطمه که قبر مادرت کجاست فاش، که این چه ماجراست همیشه در غرق در عزاست مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات

نوحه کربلا

کعبه دلهای عالم کربلایت یا حسین یوسف زهرا حسین جرعه نوشان و لا محتاج آب کوثرند ای صفای تربتت بالاتر از باغ بهشت ای گل عشقت بهار جاودانی در دلم ای گل طاها حسین کربلایت قبله‌گاه عاشقان شد در زمین دردمندان را دوائی منزلت دارا شفا آرزومندان دیدار تو اند اهل وفا مالک جانها حسین چون تو شمع عالم افروزی جهان پروانه‌ات بال وپر سوزاند عاشق تا رسد کاشانه‌ات قلب عُشاق جهانی یا حسین شد خانه‌ات شافع فردا حسین یا حسین دریای رحمت در خم ابروی تو یاحسین جان می‌دهد عشاق ببیند روی تو از بهشتند بوی سیب آید که باشد بوی تو کشته اعدا حسین در طواف جنّتت مامور شد بیت الحرام یا حسین نام تو باشد زینت نطق و کلام نام تو شد جاودانه ای امام ابن امام                یوسف زهرا حسین

ای امید عاشقان جانها فدایت یا حسین سیدی مولا حسین با ده نوشان تو اند این عشق با جان میخرند نام زیبای تو را دست خدا در دل نوشت از ازل مهرت سرشتند در همه آب و گلم سیدی مولا حسین شد بهشت جاودانی در بر اهل یقین رهبری بر هر دو عالم رهبری درد آشنا بهر دیدار تو دارند از خداوند التجاء سیدی مولا حسین یک جهان دل در دو عالم یاحسین دیوانه‌ات تا شود سرمست دیدار تو از پیمانه‌ات متقین اندر دو عالم عاشق فرزانه‌ات سیدی مولا حسین ما همه دلدانگانیم سائلان کوی تو بسته دلهای دو عالم در خم گیسوی تو آرزو داریم ببینیم جنّت نیکوی تو سیدی مولا حسین ای همه خوبان عالم در بر تو چون غلام شیعیان در هر نمازی می‌کنند بر تو سلام احتشام از جان و دل گوید حسین آقا سلام ســـــیدی مــــولا حسیـــن

پیش در آمد

قلم بنشت اندر صفحه بنوشت قسم بر خاک پاک آن شهیدان * * * کسی که عاشق حق است حقیقتی دارد بجز ره همه خوبان محمد و آلش * * * ای نور خدا سرت به نی جلوه‌گر است گفتم به یزیدیان که این سر سر کیست

که عشق عالم و آدم حسین است حسین بهر محمد (ص) نور عین است * * * دلش سپرده بعشق و طریقتی دارد نمی‌رود،‌ره خوبان چه حکمتی دارد * * * خورشید خجل نور تو نور دگر است گفتند که فرزند محمد (ص) و به علی هم  پسر است

نوحه رفتن به میدان

ای مرا سرور حسین     ای مرا دلبر حسین ای مرا از کودکی یاور حسین تا تو هستی ای برادر یار من ای برادر من گرفتار تو ام از چه رو آتش به جانم میزنی ای برادر حرفی از رفتن مزن ای مرا صد بهتر از جانم مرو از ازل هجران بنامم آمده ای مرا نور دو عین مادرم کرده وصیت جان من چهره‌ی نورانی تو دیدنی است مادرم با حال و زار و ناتوان بافته بهر تو جانان پیرهن لحظه‌ای آرام جان آرام گیر این وداع آخر ما و شماست لحظه‌ای از ذوالجناح پائین بیا کودکان در شور و شین دست خود را کن تو پنهان قتلگاه کن برون از دست خود انگشتری شور و شوق زندگی با خود مبر خون بگیرد روی رخسارت حسین می‌شود این خاک غم میدان تو همچو یارانت تو پرپر میشوی رأس پاکت می‌شود همراه من کشته تیغ و سنین میروی میدان ولی آهسته رو صبر کن صیرت ببینم جان من بی برادر گر شوم مضطر شوم ای امید زندگانی جهان این وداع آخرین است یا حسین میشوم آمده آیم قتلگاه احتشام از رفتنش جانها برفت ای مرا سرور حسین

ای ز جان بهتر حسین     عاشق داور حسین عشق زیبای تو ام بر سر حسین مشگلی ناید دگر در کار من عاشقم با جان خریدار تو ام شعله بر روح  و روانم میزنی شعله‌ی بنهفته را دامن مزن صبر کن آهسته جانانم مرو حرف مادر در کلامم آمده سید و رهبر حسین حنجرت بوسم توئی قرآن من حنجرت جانان من بوسیدنی است بود فکر رفتنت از این جهان تا بپوشی جان من جای کفن تا ببیند خواهرت روی تو سیر بیقراری ای برادر جان رواست؟ تا بگیرند کودکان دور تو را سیدی مولا حسین تا نبینی مادرم با اشگ و آه تا نبرد دست تو یک کافری پیش دشمن نامی از حیدر مبر کس نباشد تا شود یارت حسین می‌چکد خون از لب و دندان تو بی‌کفن صد پاره پیکر میشوی شاهدی اندر سفر بر آه من سیدی مولا حسین هم نوا با خواهر دلخسته رو میروی جان میرود از جان من دستگیر فرغه کافر شوم آ در آغوشت بگیرم یک زمان اندکی جسمت زمین یا حسین تا ببوسم خنجرت ای بیگناه دین مردم در ره دنیا برفت ای مرا دلبر حسین

پیش در آمد

سوی قربانگه روان شد شاه مظلومان حسین در دلش نور امید و خاطرات جدّ و باب

دل به یزدان داده و جان غرق در طوفان حسین با محمد (ص) گفتگو دارد شه خوبان حسین

نوحه زیارت امام حسین (ع)

الهم ارزقنا ما دیده گریانیم جزء محبانیم ما عاشق از جانیم در عهد و پیمانیم الهم ارزقنا در کربلای تو در خیمه‌های تو عالم گدای تو دل در وفای تو الهم ارزقنا عالم به قربانت صد پاره شدجانت طفلان عطشانت زد شعله بر جانت الهم ارزقنا ما جز تو بی‌یاریم ما مانده در این کاریم ما با تو جهانداریم ما با تو به گلزاریم الهم ارزقنا

زیاره الحسین عشق تو خواهانیم در راه قرآنیم ذکر تو می‌خوانیم با تو به سامانیم زیاره الحسین شور و نوای تو گرم از صدای تو غرق ثنای تو جان در رضای تو زیاره الحسین جانها به فرمانت در راه یزدانت گردیده گریانت رنج فراوانت زیاره الحسین یاری چو تو داریم پابند تو دلداریم از هجر تو بیمارم بی تو همه چون خاریم زیاره الحسین

شفاعه الحسین بهر تو نالانیم ما سر به فرمانیم در رنج و حرمانیم بی‌تو پریشانیم شفاعه الحسین حال و دعای تو عشق خدای تو جانها فدای تو عالم برای تو شفاعه الحسین در عهد و پیمانت از بهر ایمانت حال پریشانت غمگین و نالانت شفاعه الحسین بر عشق گرفتاریم با عشق تو دینداریم دل در ره پنداریم ما عاشق و بیداریم شفاعه الحسین

عنایت الحسین ای جان جانان ای ماه تابان ای روح قرآن مولا حسین جان عنایت الحسین مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مولا حسین جان عنایت الحسین ای روح یزدان ای روح یزدان از ظلم دونان از دست عدوان عنایت الحسین ای بهتر از جان ای شاه خوبان ای نور یزدان مولا حسین جان عنایت الحسین

محبه الحسین ای جان جانان ای ماه تابان ای روح قرآن مولا حسین جان محبه الحسین مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مولا حسین جان محبه الحسین ای روح یزدان ای روح یزدان از ظلم دونان مولا حسین جان محبه الحسین ای بهتر از جان ای شاه خوبان ای نور یزدان مولا حسین جان محبه الحسین

کربلا یعنی حریم کبریا

کربلا یعنی حریم کبریا کربلا یعنی کتاب عاشقی کربلا یعنی سراسر زندگی کربلا یعنی ز خود گشتن رها کربلا یعنی که آن زیبا نماز کربلا یعنی که خون آب و وضو کربلا یعنی عطش یعنی بلا کربلا یعنی حسین وزینبی کربلا یعنی که با جانان شدن کربلا یعنی همه اخلاص و خون کربلا یعنی که منها ما شدن کربلا یعنی که جان را سوختن کربلا یعنی ز خود بی خود شدن کربلا یعنی تن بی‌سر شدن کربلا یعنی نوای العطش کربلا یعنی تن و جان باختن کربلا یعنی تو یک تن صد سوار کربلا یعنی حسین و اکبرش کربلا یعنی امام ساجدین کربلا یعنی شهید پاکباز کربلا یعنی که خون و معرفت کربلا یعنی حریم کبریا کربلا یعنی که مشتاق حضور کربلا یعنی منای عاشقی کربلا یعنی حسین و قبله‌گاه کربلا یعنی جنان اهل دل کربلا ای جاودانه جاودان کربلا یعنی به حق ملحق شدن کربلا یعنی سراپا سوز و ساز کربلا عرش خدا اندر زمین کربلا شد آرزوی عاشقان کربلا یعنی فغان اشگ رباب کربلا یعنی امید احتشام

کربلا یعنی حسین سر جدا کربلا یعنی سر آب عاشقی کربلا یعنی سراپا بندگی کربلا یعنی کنی دشمن دعا تیرکین بارد تو در حال نیاز باخدا بی واسطه در گفتگو کربلا نزدیک گردی با خدا کربلا یعنی که باشد مکتبی کربلا یعنی برش مهمان شدن کربلا یعنی که صحرای جنون کربلا یعنی تک و تنها شدن دیده غیر از او ز عالم دوختن قطره بودن و آنگهی دریا شدن پاره پاره از دم خنجر شدن کربلا طفلان زهرا کرده غش یکه و تنها به لشگر تاختن شهد شیرین شهادت افتخار عون عباس و علی اصغرش زینب آن اسطوره‌ی روی زمین کربلا یعنی همه راز و نیاز کربلا یعنی حسین اندر صفت کربلا یعنی حسین سر جدا کربلا یعنی شهادت شوق و شور کربلا سعی و صفای عاشقی کربلا بر بی‌پناهان شد پناه عشق اندر پیشگاهش شد خجل کربلا ای قبله‌گاه عاشقان از تهی بودن گذشتن حق شدن بنده بودن عاشق بنده نواز کربلا شد قبله اهل یقین نام زینب با حسین شد جاودان تیر کین حلق علی در جای آب کربلا هرگز نمی‌گردد تمام

 

نوحه – کربلا خواستن از امام (ع)

بکی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی مهاجرم خدا می‌دونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش خدا خدای مهربون – منو به کربلا  برسون بوسه زنم ز جون ودل – سخن کند زبون دل شکر خدا که عاشقم بوسه زنم به آن علم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش مونده دلم در آرزو – ورد زبون و گفتگو کی برسم به کربلا – ز دل برآورم نوا به کی بگم تنگه دلم به کی بگم هنوز دلم به کی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی محاجرم خدا میدونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش خداکنه روزی بما – زیارت کرب و بلا بشیم مجاور حرم – قبول کن آقا از کرم کبوتر این حرمم ر هجر تو بماتمم به کی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی مهاجرم خدا میدونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش

بکی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش تا که ببینم مرقدشون تا که نگردم برش خجل میخوام به کربلا برم به دستهای قلم قلم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش راه حسین است نام او روضه بخوانم به نینوا برای مرقد حسین جامونده بین الحرمین بکی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش دسته جمعی همه بریم – کنار مرقد آقا میگم آقا من نوکرم – بگو آقا بمان برم بسته به جودو کرمت احتشامم غرق غمم به کی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش

نوحه – دوای دردم حسین (ع)

هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین جان جهانی حسین – تاب و توانی حسین فخر زمانی حسین – سرور وانی حسین شاه شهانی حسین – فیض عیانی حسین اصل جنانی حسین – بهتر از آنی حسین هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین نام تو جان ودل است – روشنی محفل است جان بر شما مایل است – میل دلم بر گل است غیر تو عشق باطل است – کار جهان مشگل است نزد تو چون سائل است – گر به برت قابل است هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین ای شه هر دو سرا – نور خدا یا حسین در ره دین خدا – گشته فدا یا حسین جسم شریف شما – مانده کجا یا حسین عترت شاه هدا – چون اسرا یا حسین هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین

زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین در دل و جانی حسین – روح وروانی حسین ماه عیانی حسین – راز نهانی حسین تو جاودانی حسین – سر ز سرانی حسین درّ گرانی حسین – شور و نوا یا حسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین عشق تو اندر دل است – دل بهر تو منزل است نامت حسین خوشگل است – عشق شما حاصل است بی تو دل آب و گل است – با تو حسین ساحل است عشقم ز تو نازل است – لطف و سخا یاحسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین قبله اهل دعا- کان سخا یا حسین تشنه سرت کربلا – گشته جدا یا حسین سر به سر نیزه ها – شام بلا یا حسین احتشام کرده عزا -  بهرت بپا یا حسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یا حسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین

نوحه تل زینبیه

از تلّ زینبیه، آید صدای زینب هر ذرّه ذرّه خاکش، باشد گواه زینب دیده به دیده‌ی خود، شمشیر و تیر و نیزه جاری ز دیده کرده، خون جای اشگ دیده از تلّ زینبیه، آید صدای زینب *** از تلّ زینبیه، دیده سرش بریدند فرزند پاک زهرا، در خاک و خون کشیدند آن فرغه جفا جو، لب تشنه سر بریدند از تلّ زینبیه، آید صدای زینب *** ای تلّ زینبیه دیدی حسین زهرا زینب نظاره می‌کرد، بر آن عزیز طاها بر پیکرش چه کردند، دونان برای دنیا از تل زینبیه آید صدای زینب 1   *** ای تلّ زینبیه، ای جای پای زینب دیدی تو هم حسین را، افتاده غرقه در خون یا رب به حق زینب، بگذر ز احتشامت از تلّ زینبیه، آید صدای زینب ***

باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب بنشسته روی زانو، با اشگ و آه زینب دشمن زند به جان، دلدار و شاه زینب گوش فلک شنیده، اینجا نوای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** گرگان‌هار وحشی، دیده تنش دریدند زینب به ناله می‌گفت، آبش دهید شنیدند گفتا خدا رضایم، این شد سزای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** در خون شده شناور، از ظلم و جور اعدا در کربلا چها شد، پرپر تمام گلها چرخ فلک چه کرده، قسمت برای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** گریان شدی ز دیده، آندم برای زینب با گوش دل شنیدی، هردم صدای زینب کن قسمت دل ما، یا رب رضای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب ***

دو بیتی

برگشته ز شام غم گل باغ حیات آن عمه سادات جهان فخر زنان

با خطبه شامش دو جهان داد نجات بر زینب کبرا گل طاها صلوات

حسین جانم حسین جانم

حسین ای نور چشمانم بجای مادرت زهرا لوا گیرم بدوش خویش حسین مهلل حسین مهلا بگفته مادرم اینجا فدای لعل عطشانت توئی اشگم توئی آهم حسین ای لاله خونین حسین ای زاده حیدر ز هجرت احتشام گریان

برادر بهتر از جانم شوم یارت در این صحرا روم میدان جنگ از پیش بجان مادرت زهرا بگاه ظهر عاشورا مریز اشگ از دو چشمانت نوئی مهرم توئی ماهم حسین ای مظهر آئین بیا از کربلا بگذر تو نوحی و تو کشتیبان

توئی آیات قرآنم جلودارت شوم اینجا زنم بر قلب دشمن نیش کمی آهسته‌تر مولا ببوسم خنجرت آقا ترحم کن به طفلانت توئی عشقم توئی شاهم حسین قرآن حسینم دین نگر به حالت اصغر رهائی ده از این طوفان

حسین جانم حسین جانم منم در عهد و پیمانم منم فرزند قرآنم ببین چشمان گریانم نگر جمع پریشانم منم در راه یزدانم توئی دینم توئی ایمان تو هم جانانی و جانم حسین شمع فروزانم کرم کن بر مجنانم

حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم

 

ذوالجناح

ذوالجناح برگشته از میدان ولیکن بی‌سوار گه بکوبد سر هوا و گه زمین گه پیچ وار پای می‌کوبد زمین و شیهه بر لب دل غمگین لیک مأمور است و مأذور است دارد یک پیام در دلش داغ هزاران زخم دارد سوزناک شرمساری می‌کند از اینکه افتاده سوار گفت زینب در کجا انداختی سلطان دین سر بزیر انداخت از شرمندگی آن ذوالجناح تا نهایت رفت با آن تک سوارش ذوالجناح احتشام این با وفائی داشت آن موجود خوب

سوی خیمه می‌شتابد اشگ ریزان بیقرار یال خونینش چو موجی گاه دریا گه کنار شرمگین از آمدن چون دید زینب انتظار منتظر بهر سواری آشنا و شاهسوار دیده و دل مانده در گودال اما داغدار واژه گون گردیده زینبش زین مصیبت اشکبار کرد اشاره در میان قتلگاه در یک کنار بازبان بی‌زبانی گفت راز تک سوار رفت تا در وعده‌گاه عشق گردد آشکار بی‌وفائی‌ها به بین از مردم بی‌ننگ و عار

فراق

بهار مملکت عشق را کسی نخرید دل شکسته و حال خراب عاشق خود بکار عمر من و عمر عاشقی هیهات امید، زنده نگه داشته دل عاشق چها گذشته به عاشق کسی نمی‌داند شب فراق بپایان نمی‌رسد هرگز خدای صبر دل عاشقان بیفزاید به صابران خداجو و عاشقان امید خداکند که دل ما به آرزو برسد به احتشام بگو صبر کن به درد فراق

امید رفته بباد، عمر بیقرار ندید ندیدیار، که شد چشم انتظار سفید به این زوال نشاید به آن وصال رسید دهد به جان و دل خویش ز آن امید، نوید کنون که هست، به وصل نگار بسته امید خدا گواست چها باید از فراق کشید که وصف عشق نگارند، سر ز پا تمجید خدای طاقت و صبری بداده، همچو حدید و گرنه می‌شود اندر ره فراق شهید مشو اسیر به چنگال نفس شوم و پلید

عشق حسین (ع)

گفتند که کعبه جایگاه عشق است گفتند بیا به کعبه و عشق ببین گفتند که عشق در صفا و مروه است گفتند بیا کوی منا را بنگر گفتند بیا شوق وصال حق بین گفتند که عشق، مقام ابراهیم است گفتند بیا ببین که ابلیس چه کرد گفتند بیا وفای فرزند ببین گفتند وفا بعهد این سان باید گفتند که این کعبه و این قبله گه است گفتند که احتشام عشق ازلی گفتند در این کعبه حسین است حسین

گفتم که حسین و کربلا را عشق است گفتم که شهید نینوا را عشق است گفتم که صفای قتلگا را عشق است گفتم که به کربلا منا را عشق است گفتم که وصال عشق ما را عشق است گفتم که بما حرّ ریا را عشق است گفتم که امان از آن دغا را عشق است گفتم که شبیه مصطفی را عشق است گفتم که ابوالفضل و وفا را عشق است گفتم که گل است کعبه ما را عشق است گفتم که حسین نور خدا را عشق است گفتم به حسین کعبه خدا را عشق است

عرصه گاه کربلا

آوای طبل جنگ بگوش فلک رسید

رنگ از رخ شقایق و گلبرک وگُل پرید

صف زد سپاه کفر کران تا کران گرفت

رنک هوا پرید و دل آسمان گرفت

روی زمین به جای علف نیزه سبز شد

خون ریختن مباح و، حسین فتنه فرض شد

دیو و دد و حرامی پیکار جو و منگ

گرگان هار و تشنه بخون، قلبهای سنگ

شمشیر‌ها برهنه و بر چنگها خدنگ

مردان حیله ساز نمودند عرصه تنگ

جام بلا ز دست فلک ریخت روی خاک

اجساد عاشقان خدا گشته چاک چاک

روی زمین بلا شد و از آسمان بلا

بارید، تیر و نیزه و شمشیر، سر جدا

گویا زمین که تشنه خون بود، خون مکید

آوای عاشقان خدا، تا خدا رسید

شد دستها قلم، تن صد چاک، سر جدا

تنها برهنه روی شن داغ کربلا

لبهای خشگ از عطش، دلهای سوخته

اجساد پاکشان بسر خاک دوخته

مهر و مه و فلک، همه و چرخ نیگون

اسبان زخم خورده و زینهای واژگون

رنگین رخ زمین و سیه روی آسمان

از ظلم ظالمان رخ خورشید شد نهان

آب فرات از عطش عشق در خروش

آوای العطش ز فرات، آیدم بگوش

رفتند عاشقان بر معشوق بی‌مثال

در راه عشق خویش رسیدند بر کمال

گر عاشقی و طالب معشوق احتشام

باید ره کمال کنی پیشه والسلام

نوحه یاحسین

جان فدای لب عطشان حسین – من به قربان حسین کفنش ریگ بیابان بلا تن صد پاره فتاده سر خاک همه بر پیکر او زخم زدند پاره کردند تن پاک رسول جسم او زیر سمّ اسب و ستور شود عالم همه گریان حسین – من بقربان حسین سر پاکش به سر نیزه‌ی دون ماه و خورشید و فلک در خجلند سر شاه شهدا بر سر نی گاه شد زینتی شاخ شجر گاه در دیر و کلیسا منزل راهبان گشته مسلمان حسین – من بقربان حسین در دروازه‌ی کوفه سر پاک کرد دلجوئی از آن سر سرشاه کوفیان سنگ زدند بر سر وی خواند اندر سرنی سوره ی کهف سر خوبان خدا غرقه ی خون احتشام گریه کنان است حسین

جان فدای تن عریان حسین – من بقربان حسین سرش از پیکر او گشته جدا بدنش پاره شده چاک بچاک ز چه آن قوم ستمکار و بدند ظلم کردند به جانان بتول خرد کردند همه آیت نور جان فدای لب عطشان حسین– من بقربان حسین می‌برندش به کجا، شهر جنون ز تماشا همگی منفعلند کرد تا کوفه چه منزلها طی گاه می‌داد ز اطفال خبر می‌نمود، تا که برد از همه دل جان فدای لب عطشان حسین- من بقربان حسین رأس مسلم چو بدیدی غمناک گفت خوش طی بنمودی ره و راه شد ز خون لاله رخش در سر نی کوقیان غرق به آواز و به حرف این چه شهر است خدا، شهر جنون بهر تو غرق فغان است حسین

نوحه امام حسین (ع)

یاحسین گفتم گرفتارت شدم از غمت گریان شدم زارت شدم واله آن حُسن گفتارت شدم ای گل زهرا گل باغ امید باتوای دل بکوی تو رسید عاشقم من عاشق و یارت شدم ای که جان کردی نثار یار خود داده‌ائی عالم ره دلدار خود عالمم مجنون کردارت شدم در میان قتلگه در خاک و خون خود نهادی دست آن قوم زبون جان عالم من ز جان یارت شدم سر زدی بر نوک تیز نیزه‌ها داشتی بر لب حسین جانم دعا یاحسین من با تو دیندارت شدم کنج ویران همره طفلان خود میهمان گشتی بر خوبان خود احتشامم مانده در کارت شدم بر محبانت نظر کن یاحسین این دعا را پر اثر کن یاحسین من ز جان خادم به دربارت شدم

مشتری بر کوی و بارارت شدم عاشق حُسنت خریدارت شدم یاحسین گفتم گرفتارت شدم می‌شود آقا رخ ماه تو دید مرقد پاکت به آغوش برکشید یاحسین گفتم گرفتارت شدم یک جهانرا واله پندار خود محو کردی عالم از رفتار خود یاحسین گفتم گرفتارت شدم مانده‌ائی تنها در آن دشت جنون تا که جاویدان شدی جانان کنون یاحسین گفتم گرفتارت شدم همره خواهر شدی در کوچه‌ها تا خدا ساز دلعیان را رها یا حسین گفتم گرفتارت شدم گریه کردی همچنان جانان خود از غمش کردی خلاص آن جان خود یاحسین گفتم گرفتارت شدم عشق ما را پر شررّ کن یاحسین عشق ما را پر ثمر کن یاحسین یاحسین گفتم گرفتارت شدم

نوحه وداع خانم زینب در قتلگاه

ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تا زینب ای به غم‌ها یار زینب کس ندارد در جهان چون مشگل من شد فنا آخر تمام حاصل من خون شد از تنهائی‌ات جانا دل من مُردم از درد جدایی تو به دردم آشنایی ماندم آخر بی‌تو تنها من حسین جان شمشع شام تار زینب ای به غمها یار زینب خواهمت ببیتم برادر در کجائی نبودم جز عابدینم آشنائی می‌شوم از تو جدا داد از جدائی ای جمال کبریائی نبودم یک آشنایی ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تا زینب ای به غمها یا زینب جسم پاکت ای برادر پاره پاره خیز ای جان برادر کن نظاره آتش اندر خیمه‌ها در هر کناره ای نگار نازنینم بنگر آه آتشینم خواهم یکبار دگر بوسم گلویت می‌کنم آخر برادر گفتگویت زنده می‌سازم حسین نام نکویت خواهرت را کن تماشا ای امیدم در دو دنیا ماندم آخر بی‌تو تنها من حسین جان شمع شام تار زینب ای به غمها یار زینب جسم صد چاکت بروی خاک صحرا با سرت همراه باشم من بهرجا میروم همچون اسیران کوفه فردا احتشامت شد عزادار بگذر از جمع گنه کار ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تار زینب ای به غمها یار زینب

خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب خیمه‌ها آتش گرفته چون دل من بی‌تو شد بی رونق آخر محفل من بعد تو باشد خرابه منزل من ای برادر جان کجائی یوسف زهرا کجائی خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب مانده‌اندر قتلگاهت بی‌پناهی یاورم باشد برادر اشگ و آهی ای برادر کن نگاهم گاه گاهی از چه از زینب جدائی یوسف زهرا کجائی خفته‌ای در خون من و غمها حسین جان دلبر د دلدار زینب یاحسین سالار زینب زخم این پیکر فزون شد از ستاره کودکانم خواهرانم بی‌قراره درد و غمهایم برادر بی‌شماره یاحسین من دل غمینم دشمنت اندر کمینم شد سیه روزم حسین جان همچو مویت جاودان سازم برادر آبرویت دشمنت رسوا کنم در پیش رویت مانده‌ام تنهای تنها میروم من کوفه فردا خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب رأس پاکت روی نی دارد تماشا می‌کنم من دشمنت را خوار و رسوا سیر گشتم ای برادر من ز دنیا با عزایت بر تو شد یار کن شفاعت روز دیدار خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب

با عشق حسین عاشق دوست بشو

ای دیده ز آشنا تمنایی کن جز دوست هر آنچه داری اندر دل و جان دل عاشق حق کن حقیقت جو باش خواهی برسی به رتبه عشق بکوش دل را بده بر عشق که شد جاویدان بر گردش این دو روزه دنیا منگر دل را بده بر دوستی دوست بصدق امروز تو جان و دل بده در ره دوست فردا که رسی به وصل جانان با دوست عاشق شدن و به راه او جان دادن عشق است حسین عاشق عشق است حسین او عاشق حق است و تو عاشق به حسین دلداده شدی تو احتشام در ره عشق

دل را ز صفای دوست مینایی کن بیرون بنما دلت مصفایی کن مفتون شو به عشق، کار شیدایی کن از جان بگذر دل همه سودایی کن بگذر زجهان کار شکیبایی کن بگذر زمنی، کار تو تنهایی کن در کار وصال دوست رسوایی کن در کار جهان خویش بینایی کن امروزه رها و کار فردایی کن مجنون شو و کار دل تو لیلایی کن با عشق حسین جان و دل عقبایی کن زین عشق تو راه خویش پویایی کن از جان بگذر عشق تماشایی کن

حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام

ماه عزا

آمد مهمی که ماتم عظی بپا کنیم آمد مهمی که در غم سلطان کربلا آمد مهمی که اشگ بریزیم همچو ابر آمد مهمی که خون رود از دیدگان چو اشگ آمد مهمی که از غم شاه شهید ما آمد مهمی که جمله افلاک در عزاست آمد مهمی که شاه جهانی شهید شد آمد مهمی که جور و جفای عدو زحد آمد مهمی که موسوم شادی ما گذشت ای احتشام ماه محرم عزا بپاست

اندر عزای شاه جهانی نوا کنیم با اشگ دیده یاری آن مبتلا کنیم از اشگ دیده دیده و دل را رها کنیم رنگین ز خون دیده همه ما سوا کنیم هر گوشه ئی به انجمنی ناله ها کنیم ماهم عزای شاه هدا را بپا کنیم ز آن ظلم و کینه هر دو جهانرا عزا کنیم بگذشت شعیان دو جهان پر بکا کنیم دیگر بسر زنیم و دل خود رها کنیم برخیز درد خویش در این مه دوا کنیم

آرزوی مادر

مادرم بنهاده نام من غلامت یا حسین مادران بس آرزو دارن برای کودکان من بغیر از عشق تو عشقی ندارم در جهان من بغیر از درگهت جایی ندارم آشنا چاکری بر درگهت باشد برایم افتخار فخر بر شاهان کنند آن چاکران پاک دل یا حسین این ادعّا باشد برایم آرزو مظهر کان صفائی ای امید ماسوا گر ز درگاهت برانی چاکر شرمنده را آرزویم را برآور ای شه هر دو سرا احتشاما افتخار عالم و عقبی است این من به عشقت یا حسین می‌نازم از کل وجود

می کنم هر روز و شب آقا سلامت یا حسین در جوانی جوهر ذاتی خود سازند عیان عاشق روی توام ای قبله گاه عاشقان آشنایم با غم عشق تو ای خون خدا فخر دارم چون غلامم بر شه با اقتدار لطف و احسان تو برهاند غلامان ز آب و گل چاکریت یا حسین باشد برایم آبرو می‌کنی شاها گنه کاران زبند غم رها؟ گو چه سازم این تن فرسوده و آلوده را کم قبول این جان بی‌ارزش توثیء کان سخا نوکری بر آل طاها گر شدی اهل یقین جز غم عشقت ندارم فارغ از بود و نبود

اشک دیده

بریز اشک تو ای دیده در عزای حسین چها گذشت در آن دشت پر چفا یا رب نو ای العطش کودکان تشنه شاه گهی ز ناله‌ی طفلان سرشگ غم بارید گهی به مطبخ و گه دیر و گاه بزم یزید سزاست خون رود از دیده از جفای یزید بریز اشگ ز غم تا که جان بتن داری چها گذشت به شاه شهید در ره دوست اگر محب حسینی، حقیقی داری خوشا بحال دلی ناله می‌زند زین غم تنشتن بریز سُم اسب طوطیا گردید تن عزیز خدا بی‌کفن بروی زمین عزیز فاطمه در خاک و خون ز تیغ جفا تو احتشام ز غمهای دل سخن سر کن

بنال ای دل غمدیده در هوای در هوای حسین برید شمر جفاجو سر از قفای حسین بعرش ناله و شد و تیغ از برای حسین گهی بنوک سنان سوخت دل نوای حسین پی تسلّی طفلان خرابه جای حسین چرا که چوب زند بوسه بر لبای حسین بشو ز ناله‌ی جانسوز خود فدای حسین که دوست در دو جهان گشته خونیهای حسین بیا به بزم عزا، کن به پا عزای حسین بروز حشر جزایش دهد خدای حسین شد است ریگ بیابان کفن برای حسین در آن دیار نشد یک دل آشنای حسین گر یست زینب محزون به ابتلای حسین بسوز در غم هجران و رنجهای حسین

 

ظهر عاشورا

گیسو پریشان آفتاب ظهر خاموش

رنگ غبار آلوده خون، اندر زمین جوش

لرزید پشت آسمان گشته سیه پوش

فخر زمین و آسمان افتاده بیهوش

دیو جهالت جهل را بگرفته آغوش

* * *

یکسو دوان یک ذوالجناحی غرق در خون

فریاد وامظلومیتش پرکرده هامون

گاهی هو اگاهی زمین منواج و محزون

بارد زدیده اشگ خون از غصه دلخون

آید بسوی خیمه‌های شاه بی‌چون

* * *

سوز عطش در خیمه‌ها بیداد می‌کرد

آب فرات از غربتش فریاد می‌کرد

آتش ز خورشید بلا بر باد می‌کرد

روح از بدن‌های عطش آزاد می‌کرد

یک سوخته در خیمه یزدان یاد می‌کرد

* * *

ناگه زره بوی غبار و خاک آمد

اسبی خروشان از غم و چالاک آمد

سوی حریم داوری غمناک آمد

جامه به تنهای حرم صد چاک آمد

چشم فلک چشم زمین نمناک آمد

* * *

زینب؟ گفتا کجا انداختی عرش خدا را؟

گفتا چه کردی مضحف بی متنها را؟

بر گوجه کردی آن طیب آشنا را؟

گو در کجا انداختی روح دعا را؟

با بی زبانی گفت جای قتلگا را

* * *

زینب دوان با ناله سوی قتلگاه است

دل می‌طپد در سینه لیکن بغض و آه است

ماه دو عالم تشنه کام یک نگاه است

فریاد دارد این حسین است بی‌گناه است

او نور یزدان است به عالم قبله‌گاه است

* * *

آمد برون از قتلگه مردی سیه‌دل

عرق جهالت، راه رفته لیک باطل

در هر دو دنیا کار خود را کرده مشگل

در فکر خامش بر مرادش گشته نائل

آماده کرده بهر خود در نار منزل

* * *

زینب بروی زانوان خویش بنشست

انگار روح از جسم و جانش رخت بر بست

مهبوت از فعل گروهی این چنان پست

حیران از این رفتار و میزد بر سر و دست

می‌گفت خدا، این مسلم از دست رسول است

ناگه صدای ناله‌ی اطفال برخاست

آتش به جان خیمه‌ها تا عرش اعلاست

چشم زمین و آسمان گریان در اینجاست

یکبار دیگر محشری در خیمه برپاست

یک حجت دیگر ز حق در خیمه تنهاست

* * *

هوش از سر طفلان قرآن رفت و جان رفت

حرمت شکستند، دین و ایمان رفت و جان رفت

دود از شرار خیمه‌ها تا آسمان رفت

سوز و نوای بیکسان تا بی‌کران رفت

روح از تن اطفال خرد عاشقان رفت

* * *

آمد طناب ظلم آنجا دست و پا بست

زنجیر آمد گردن روح خدا بست

بر ناقه‌ی عریان عزیز مصطفی بست

جان بست و جانان بست و یار آشنا بست

یعنی امید ما سوا در خیمه‌ها بست

* * *

بردند اسیری روح قرآن عیان را

آتش به جان دین زدند و آسمان را

از جهل سوزاندند تمام عاشقان را

بر جان خریدند لعن هر پیر و جوان را

زخمی نمودند روح ایمان و زمان را

گریان نمودند احتشام خسته جان را

بسم الله

با نام خداوند ازل بسم الله عاشق شده‌ام به عشق خوبان خدا عشقم به محمد و علیم مولا عشق است حسین و زینبی و زهرا هر روزه شود به عشق خوبان فردا صد شکر به درگاه خدای یکتا دلداده به درگاه وصالیم همه جویای رهیم و معرفت می‌جوئیم ما در پی دیدار نگاریم همه ما تابع گفتار امامیم هنوز هرکس به نکاری دل خود خوش کرده عمری به گدائی سر کویش دلخوش ای نور ازل ز دیدگاه ازلی ساکن شده احتشام در کوی وصال

صد حمد خدا را که دلم شد آگاه باشد سر کوی اولیا دل را راه شد قسمت من نوکری این درگاه هم عاشق احمدیم و هم آل الله عاشق به حسینیم و رهش را همراه ما را ننمود بر جهانش گمراه صد شکر نکرده‌ایم این عمر تباه از درگه خوبان که نمانیم به چاه تا نامه اعمال نسازیم سیاه تا در ره عشق او شویم جزء سپاه ما دلخوش خورشید لقائیم و ماه خو اهان عطاء گداست اندر بر شاه لطفی بنما به عاشقان کن تو نگاه بنمای عنایتی توئی عالم خواه

پیش واقعه امام (ع)

دل عاشق دیدار حسین است حسین عشاق همه غمخوار حسین است حسین حسین آرام جانم     حسین روح روانم عمر در طلب روی حسین است   حسین عاشق همه بر خوی حسین است    حسین حسین آرام جانم     حسین روح و روانم عشاق گرفتار حسین است     حسین کارش همه در کار حسین است    حسین حسین آرام جانم     حسین روح و روانم ببین شیعه عزادار حسین است     حسین عالم که گرفتار حسین است     حسین عشاق به فرمان حسین است     حسین

جان طالب گفتار حسین است     حسین جان عاشق کردار حسین است     حسین حسین ورد زبانم     حسین بهتر ز جانم دلها همه در کوی حسین است    حسین دلداده بر ابروی حسین است     حسین حسین نام و نشانم     حسین جان جهانم با جان و دلش یار حسین است     حسین عالم همه دیندار حسین است    حسین حسین شور بیانم     حسین تاب و توانم دلها پی پندار حسین است     حسین دل مانده به پیمان حسین است     حسین جانها همه خواهان حسین است    حسین

 

ورود به کربلا

آمدم در کربلا تا سردهم سامان بگیرم آمدم تا جان ببازم بر سر عهد الستم آمدم تا کربلا را جلوه‌گاه عشق سازم آمدم تا کربلا را کعبه عشاق سازم آمدم سازم اجابت امر خالق در ره دین آمدم در کربلا تا یاوران خویشتن را آمدم تا اکبر و قاسم دهم راه حقیقت آمدم عباس خود را بی‌سر و بی‌دست ببینم آمدم با اصغر شش ماهه‌ام در روز عاشور آمدم تا این تن خاکی کنم صد چاک از تیغ آمدم جسمم میان خون ببیند ساربان را آمدم تا خواهرم زینب ببیند رنج قربت آمدم تا شمع باشم در ره مقصود عالم یا حسین حاجت رواکن احتشام و دوستانت

افسر شاهی دهم تا ملک جاویدان بگیرم مزد جان یازی خود از ایزد منان بگیرم در ره عشق ازل جان می‌دهم جانان بگیرم جلوه معشوق ببینم در کنارش جان بگیرم جان فشانیها کنم این درد را درمان بگیرم جمله قربانی کنم تا حق زبد خواهان بگیرم جسم خونین علی را تشنه لب دامان بگیرم قطعه قطعه پیکرش افتاده در میدان بگیرم جای آب از خنجر خشگیده‌اش پیکان بگیرم بی‌سر و سامان شوم پاداش از یزدان بگیرم قطع دستانم کند، بال و پر پران بگیرم انتقام خویش را با خواهر از دونان بگیرم روشنی بخشم جهان را کار خلق آسان بگیرم گفته بودی دست خوبان و عزاداران بگیرم

 

عشق حسین

چکنم گر ندهم دل بتوای شاه شهید عشق تو راحتی جان من و عشاق است من دل داده ندارم ره دیگر ای دوست من در این خانه بسی مانده و آموخت شدم شمع روی تو فروغی شده بر دیده ما زنده عشق تو ام ای که توئی زنده حق هرکه شد عاشق حق باید از این ره گذرد عاشق روی حسین است خداوند مجید طایر قدسی عالم رخ زیبای حسین احتشام عشق حسین است سعادت دریاب

ز چه رو طلعت زیبایی تو را باید دید گر بیک غمزه دهی بردل مأیوس نوید ساکن کوی تو ام از دل و جان بر تو مرید مرغ پر بسته ز کویت نتواند که پرید ز آن تجلّی بدل مرده ما روح دمید جز طریق تو نشاید که بتوحید رسید عشق تو صافی صوفی است بتو هست امید عشق حق بود، حسین جلوه زجان کرد پدید کی توان دست زد امان چنین شاه کشید تا تو را هست مجالی ز کف چرخ فرید

دشت بلا

ای فلک از سمتت دشت بلا می‌بینم دشت و صحرا شده رنگین ز چه از خون حسین ز چه این دشت خدا گشته چنین دشت بلا کربلا دشت بلا گشته به اصحاب و حسین کس ندیده که شود خون به سر دشت روان همچو رودی که ز طوفان بلا موج زند در تو ای دشت بلا خون حسین است روان آتش ظلم فکندی تو بجزگاه حسین اهل بیت شه دین را تو در این دشت بلا ز چه این ظلم تو بر پیکر صد چاک کنی تن صد پاره ز شمشیر و ز تیغ و زسنان تن صد پاره بخاک و سر پاکش به سنان احتشام دیده تو بردار از این دشت بلا

گلشن حق شده خونین ز جفامی ببینم ز چه در گلشن خون آل عبا می‌بینم نینوا بود ولی کرب و بلا می‌بینم ز چه اینگونه ستم در تو روا می‌بینم جوی خون در تو روان در همه جا می‌بینم ظلم بر اهل خدا گشته روا می‌بینم نوجوانان حسین جمله فدا می‌بینم تیره ز آن روز دگر چهره تو را می‌بینم بسته‌اند در رسن از جور جفا می‌بینم دستهای شه دین هر دو جدا می‌بینم شد عجین از سم اسبان دغا می‌بینم گر د و هر شهر و دیار جلوه‌نما می‌بینم از جفا دشت بلا کرب و بلا می‌بینم

نور خدا

ای عجب عاشقی و مهر و وفا می‌بینم عشق اندر دل هر عاشق دیوانه صفاست هر دل از کینه و آزار و حسد گشت رها هرکه اندر دل خود جای بهر عشق نداد عاقلا عشق اگر در دل خود جای دهی دل اگر عشق بگیری چو شه خوبان گیر عشق حق عشق حسین بوده که از روز ازل در ره عشق گذشت از همه اهل و عیال سر بر نوک سنان جلوه جانان می‌کرد جلوه نور الهی بدرخشید عجب احتشام عشق حسینی همه عالم بگرفت

هر کجا مهر و وفا هست خدا می‌بینم وه عجب در دل دیوانه صفا می‌بینم خانه حق شود آن خانه بقا می‌بینم من در آن دیده دل نور خدا می‌بینم عشق یزدان بس و آن غیر  خطا می‌بینم در ره عشق ازل جان به فدا می‌بینم زین سبب عاشق و معشوق رضا می‌بینم داد سر پیکر صد چاک به جا می‌بینم خواند قرآن و گهی لب به دعا می‌بینم خوار و رسوا همه د و نان و دغا می‌بینم این همه عاشق از خویش رها می‌بینم

عشق فرزانه

عشق تو کرده یعالم، دل من دیوانه دل مجنون شده‌ام روز و شب اندر غم تو آن قدّر نای حسین میزد این دل شب و روز تابکی با دل خون گویمش حاشا کرمت غیر عشق تو و راه تو مرا راهی نیست هرکسی بهر دلش عشق گزید و خوش بود پای بندم به تو و عهد و وفایت ای دوست درد و بیماری ما نیست مداوا به طبیب درد و درمان تو و عشق از تو معشوق ز تو هر طریقی که تو خواهی به من آن طرح خوش است هر که را درد رسد، در پی درمان کوشد گر چه وصل تو میسر نشود بر دل ما خاک کوی تو حسین سجده که عشاق است احتشام از پی عشق ازلی عشق حسین

مانده در هجر رخت کوشه این غم خانه سر بهر کوی کشد، نا له کند مستانه تا شود عمر به پایان رود از این خانه آرزو ماند مرا، گور کنم کاشانه چکنم این دل عاشق کندم افسانه من به عشق تو خوشم، مانده در این ویرانه سر خوشم با تو و صهبای تو و پیمانه چون طبیب عاشق بیچاره چنین خواهانه بهر تو بی‌سر و سامان شدنم، سامانه درد و حرمان جهان از تو به من آسانه درد جانسوز تو ای دوست مرا درمانه گرد شمع تو بسوزیم بسان پروانه قبله‌گاه دل ما کوی تو شد رندانه نیت عشقی به جر او در دو جهان فرزانه

یار کو

شمع کو پروانه کو آن سوزش مستانه کو لاله کو آن فصل گل کو آنهمه دلداده کو عشق کو افسانه کو دل عاشق دیوانه کو مست کو پیمانه کو آن ساقی فرزانه کو نغمه کو و چنگ کو آن مطرب عیّار کو ماه کو مهتاب کو آن ماه عالمتاب کو یارکو دلدار کو آن شمع شام تار کو وصل کو آن شوق کو افسانه معشوق کو

گریه شمع حزین کو طاقت پروانه کو بلبل شوریده جان کو نغمه مستانه کو ره کش میخانه کو دلداده پیمانه کو دلبر جانانه کو غارت‌گر میخانه کو آن نوای جان فزا کو رقص آن پروانه کو روشنی بخش دلم کو آن طبیب خانه کو طاقتم در هجر کو آن صبر ایّوبانه کو احتشاما مهر کو آن یار محبوبانه کو

گل زهرا

ای تازه تر از گل ای جوان زهرا ای مظهر آزادگی و آزادی ای منبع الطاف وجود یکتا ای مهر تو در ریشه هر جانی جا ای خون خدا و خونبهای تو خدا ای ناجی دین حق حسین زهرا ای داده جهان و اهل و جانان یکجا ما دل شده گانیم در این ره‌ای دوست ملجاء بجز از تو نیست بر ما ای دوست ما همچو گدایان به در خانه تو ما غرق گناهیم و شفاعت ز شما دریاب شها تو احتشام محزون

ای تاب و تو ان صبر و قرار دلها ای روح سلهشوری آل طاها ای رهبر آزاد جهان و عقبا یعنی که توئی جان به همه خلق خدا ای برده دل از عالم و آدم یکجا ای شافع امتنان بروز فردا مهبوت تو گشته عقل اندر دنیا بر دل شده گانت نظر لطف نما بنما تو عنایتی بروز عقبا تو شاه سخاوتی کرامت فرما دریاب محبان و گدایانت را امید جهان توئی عزیز یکتا

باد صبا

صبا بشو زکرم قاصد از وفا امشب بگو علی پدرم اهلبیت زارت را بگو صبا که زکف داده‌ام توان دیگر بیا به کرب و بلا یکدم ای پدر بنگر تمام تازه جوانان و نو گلان تو را بیا پدر بنگر ظلم ساربان لعین تن حسین بخاک و سرش به نیزه دون رقیه شد بنوا ای صبا مرا با شد بگو به ساقی کوثر رقیه گفت شها صبا به گریه شد از ابن پیام خون بارید صبا سلام رسان ز احتشام دلخسته

ببر پیام مرا نزد مرتضی امشب به بسته‌اند تمامی به ناقه‌ها امشب ز بسکه جور کشیدم به کربلا امشب حسین تو شده صد پاره سر جدا امشب شهید کینه ز خون دست و پا حنا امشب کند دو دست ز فرزند تو جدا امشب عجین تنش شده از سمّ اسبها امشب پیام و خواهش از آن شاه با سخا امشب امان ز سوز عطش چاره ائی نما شب چرا خراب نشد آسمان خدا امشب به شاه هردو سرا با دو صد نوا

وداع آخرین

امشب ای یاران من وقت وداع آخرین است هر که دارد قصد جانبازی بماند و آنکه خواهد من نمیرنجم بدانید هر که میخواهد شتابد این ره عشق است عاشق خواهد ای یاران بدانید هر که شد سرمست از صهبای عشق رب بی‌چون دوستان حق شما دانید ما بر حق و حقیم عشقبازی در جهان آزاده می‌خواهد بدانید آسمان و چرخ و ملک و ماه و ایجاد ملایک هرکسی بهر وداع خیزد امشب تا سحرگاه الوداع ای عاشقان را پیروزی قرآن الوداع ای یاوران دین بر حق محمّد (ص) احتشام رفتند خیل بی‌وفا مردم در آن شب

صبح فردا خون ما جاری بروی این زمین است مکنت دنیا رود، جانباختن اینجا یقین است هرکه ماند صبح فردا، همدم روح الامین است این ره عشاق جانسوز است، عشقش آتشین است در کنار حوض کوثر، با علی او همنشین است خون ما جاری براه قدرت و تحکیم دین است جان خود در راه جانان باختن این کمترین است در تعجب زین طریق عاشقی اندر زمین است شام آخر روح و جان پیوند با حبل المتین است هر که با قرآن بماند، روح او با حق قرین است هر که شد مجنون حق، جایش بفردوس برین است جز تنی چند از بنی‌هاشم، که بر ان شه معین است

شام غریبان

ز چه صحرا شد همه غرق خون ز چه روزم گشته شب تاریک ز چه خورشیدی به سر نیزه تن عریان، پسر زهرا بدن صد پاره‌ی خونیش سر پاکش بر سر نی امشب تن مجروحش ز تف گرما سر پر خونش به سر نیزه بمیان قتلگه آن شاه ز چه انگشت شه بی لشگر تن عریان کرب و بلا و سر بمیان مطبخ و خاکستر ز پی سر فاطمه زهرا به جنان مولا و رسول اله

ز چه عالم سر به گریبان است مگر ای دل شام غریبان است به شب تاریک و فروزان است ز چه افتاده به بیابان است ز چه زیر سم ستوران است همه جا سرگرم به جولان است چو هزاران چشمه جوشان است نگران خیمه و طفلان است ساربان دون زچه پنهان است پی انگشتر کف دونان است به سرای خولی مهمان است سر پاک خسرو خوبان است به کنار مطبخ و گریان است به غم افغان و پریشان است

شام غریبان

امشب شب غریبی طفلان و زینب است امشب صدای العطش و ناله تا سماست امشب صدای ناله‌ی زهرا رسد بگوش امشب ز دود خیمه سالار کربلا امشب فتاده پیکر بی‌سر میان خاک امشب سر حسین کجا رفته میهمان امشب چو ساربان برسد قتلگاه شاه امشب چو مرتضی بدهد خاتمش به او امشب وداع پیکر بی‌سر شنیدنی است امشب به قتلگاه حسین شور و محشر است امشب حسین با پدر و جد، بگفتگوست امشب ببوسد زینب محزونه حنجرش امشب تن حسین به تسلّای زینب است امشت تو احتشام نگفتی که عابدین

امشب جهان و هرچه در او هست در تب است امشب حسین بی سر و تن غرق در دعاست تا بنگرد به جسم حسین میرود ز هوش تاریک گشته کل جهان و رخ سما زخمش فزون زاختر گردون، هزار چاک کنج تنور و مادر او غرق در فغان نومیدکی کند شه لب تشنه آن گدا امشب بُردز پیکر او دستها عدو گفتار شاه تشنه ز حلقوم دیدنی است گریان علی و فاطمه محزون پیمبر است زهرا و مجتبی به فغان در عزای اوست یاد آورد دوباره وصایای مادرش مشغول گفتگو به وصایا و مطلب است رنجور زتب، به خیمه سوزان و دلغمین

سیل اشگ

شب تا سحر بود همدم گریه کار من اشگم رود چو ابر بهاری ز سوز غم طوفان غم بپا شده‌اندر دل غمین ای دیده‌گان این دل عاشق صبور باش دیگر نمانده طاقت و تابی امان بده خواهم نهان کنم غم دل نیست طاقتم خواهم بگویم از غم دل با جهانیان بی‌اختیار در همه جا دل ز عشق گفت درد و غم حسین و عزیزان اهلبیت این آخرین وداع من کودکان و توست یک ساعت دیگر چو ببینی سرم به نی مغلوب نیستم چونکه شوم کشته خواهرم من همراه تو ام همه جا کوفه تا شام ای احتشام گفت به خواهر غمین مباش

این اشگ دیده با دل پرسوز یار من از دیدگان این دل شیدا کنار من ترسم کند خراب ز موجش دیار من ویران نموده سیل غمت گلعزار من کردی خزان ز موج غمت نوبهار من از کف ربوده رنج و غمم اختیار من سوزد جهان همچو دل بیقرار من از رنج عشق داد بباد اعتبار من آندم که گفت زبنیم ای داغدار من پایان گرفت عمر من و انتظار من آرام باش صبر کن ای راز دار من آماده باش چون شود آغاز کار من رسوا کنیم قوم دنی باش یار من در هر دو عالمی تو همیشه کنار من

جام ازلی

روزی که زمین و همه افلاک نباشد این جام بلائی است که از بهر زمین است هرکس که می جام بنوشد شود از من نزد همه انبیا و خوبان دو عالم فرمان ز حق آمد به حسینش برسانید بگرفت حسین جام می عشق به جانان من جان دهم و اهل عیال و سر و پیکر بگذشت زمان تا که به آن عهد رسیدند آمد به سر عهد و وفا با همه یاران سر داد و جوان داد و جهان داد و عیان داد داد اهل و عیال و کس فرزند و جوانش سر بر سر نی بود به لب ذکر خدائی برطشت زر و چوب جفا بر لب و دندان شد احتشام، اندر غم جانسوز دو عالم

حق جام بلا ئی بفرستاد و ندا شد سوزان بود این جام، پر از محنت و نا شد باید که وجودش بره عشق فدا شد بردند ولی کس نتوانست رضا شد او طالب عشق است، بدانید ز ما شد نوشید و بگفت درد من از عشق دوا شد در جاش شفاعت بمن در روز جزا شد شه کرب و بلا بر سر میعاد بلا شد از جان بگذشتند و چه سرها که جدا شد با پیکر صد چاک در آن دشت رها شد رفتند عزیزان خدا شام چها شد خواند سوره کهف بر همه کس راهنما شد قرآن ز لبانش به همه درد دوا شد شاید که حسین از من دلداده رضا شد

عاشق دلباخته

من کیم یک عاشق دل باخته روز و شب اندر خیال خویشتن من بسان پروانه اندر کار عشق رنج بسیار و ملامت  از عدو یا حسین اندر تو ان خویشتن از غم تنهاییت مجنون صفت تا بکی باید شماتت گوش کرد ما در این ره از دل و جان آمدیم از برای دشمن بد نام تو احتشامم د ر ره عشق تو ام

باغم هجران رویت ساخته نقش تو مجنون صفت پرداخته سوز هجرانت پرم انداخته جسم و جان چون آهنی بگداخته پرچم عشق تو را افراخته کنج این ویرانه‌ام چون فاخته هرکسی بر ما ز راهی تاخته ما به راحت سر ز پا نشناخته خویشتن را همچو تیغی آخته هر که جز این شد جهانرا باخته

با دیده و دل جان بتوبستیم حسین

مجنون صفت از عشق تو هستیم حسین چون پیر خرابات مغانیم به عشق غیر از تو نخواهیم ز خلاق به حشر ما عاشق رخسار توایم، یوسف حق یعغوب صفت دیده براه وصلیم فردوس برین درخور عشاقت نیست صهبای تو بنموده چنین فارغ حال جز عشق تو ما را به جهان کاری نیست با عشق تو از صراط حق می‌گذریم ما در تو و عشق خدا می‌بینیم ای (احتشام) تا عشق حسین است به جان

با دیده و دل جان بتوبستیم حسین از عالم و عقبی بگستیم حسین ما در دو جهان دل بتوبستیم در بنده جهان نه‌ایم و رستیم حسین در آرزوی رخت نشستیم حسین ما دل خوش آن عهدالستیم حسین ز آن با ده چنین عاشق و مستیم حسین با کی نبود اگر شکستیم حسین ما عاشق و معشوق پرستیم حسین زین رواست که از غیر گستیم حسین برگو تو چنینم که هستیم حسین

عشق حسین

ما به عشق تو زنده‌ایم حسین طوق این بندگی ز روز ازل مادران چون بما به دادند شیر سر ز شوق تو بر نمی‌تابیم هجر روی تو و جوانانت ما اگر در ره تو جانبازیم آنقدر ناله می‌زنیم از غم نیست ما را متاع بغیر از جان همه هستیم بنده داور احتشاما سخن اگر کفر است

ما غلامیم و بنده‌ایم حسین ما بگردن فکنده‌ایم حسین شیر عشقت مکنده‌ایم حسین اندر این عشق مانده‌ایم حسین جان بکاهد، دهنده‌ایم حسین شک نباشد برنده‌ایم حسین بار هجرت کشنده‌ایم حسین ما در این ره رونده‌ایم حسین ما تو را نیز بنده‌ایم حسین ما چنین درس خوانده‌ایم حسین

عشق یزدانی

گفتمش عشق، گفت یزدانی گفتمش عشق و عاشقی چون است گفتمش عاشق خدا بودن گفت آری، ولی جدا بودن گفتمش من اگر شوم مجنون گو که معشوق خود کجا یابم در وجود تو هست معشوقت گفتمش من ندارم آنقدری گفتمش گر پذیردم ایزد چون حسین عاشق است و معشوقش منم عاشق به عشق تو هستم گفت ای احتشام شود دلشاد

گفتمش ناله، گفت عرفانی گفت یزدان، اگر که بتوانی کار هر بنده نیست می‌دانی از خدا، کافری است یک آنی رو به صحرا کنم به آسانی گفت ای بینوا تو نادانی گر تو را هست عهد و پیمانی که رسم تا به عشق ربانی یاحسین می‌رسم به سامانی ذات حق است و عشق یزدانی بنده‌ام من مطیع فرمانی خوش رهی جسته‌ای و خواهانی

شمع وجود

شمع سوزان وجودم شعله ور گردیده آه سوخت جان و روح و دل از ظلم و کین شامیان تا سخن از کربلا و روز عاشورا شود تا زبان گوید حسین اشگ از بصر جاری شود تا که یاد آید ز عطشان ماندن شاه شهید تا سخن از قتل سلطان شهیدان می‌رود بسکه جور وکین نمودند برشه بی‌مثل وچون ره رو راه طریقت عرق اندر سیل خون لیک اندر گردش ایام این چرخ و فلک زنده و جاوید شد آن پاکباز عشق و دوست زنده‌اند در  عالم و عقبی حسین و دوستان قلب عالم جایگاه شاه دین و عاشقان زینت عالم گرفت آنجا که خون شاه ریخت احتشامم عاشق روی توام درمانده‌ام

شعله‌اش سوزاند عالم چرخ گردون تابماه از جفای ظالمان شد چهره‌ی عالم سیاه قلب عالم سوز داز افغان شاه بی‌پناه سیل اشگ دوستان بندد بهر بیگانه راه جای اشگ از دیده‌ی دل خون رود در هر نگاه ناله از افلاکیان خیزد شود عالم تباه جوی خون جاری شد از ظلم سپاه فتنه خواه ظاهراً پیروز می‌دانست خود را آن سپاه ظلمشان از حد فزون و بود پندار اشتباه جملگی مردود گردیدند و غرق اندر گناه مرده و مردود آنانی که بودند فکر جاه کس نشد پاینده از آن قوم و از آن دستگاه چشم افلاک و جهان بینا شد از آن جایگاه عرق در عصیان و دل مجذوب روی چون تو ماه

عالم همه مشتاق حسین است

جان و دل ما عاشق دیدار حسین است انوار خداوندی حق نور رخ اوست مصباح هدا مطلع انوار الهی او مظهر ایثار و فداکاری و همت ثاراله به او نام نهادند در عالم در مکتب دلداگی حق و حقیقت نور دل زهرا علی سبط پیمبر در معرکه عشق بود حجت یکتا جاوید دو عالم که بود حجت هستی بگذشت ز جان و همه جانان وجودش اندر ره پیمان همه را داد در آنی جان داد و جوان داد و سرش بر سر نیزه در قتلگهش در ره دین باز قدم زد شد غنچه و گل در ره عشقش همه قربان

مفتون شده دلداده‌ی کردار حسین است دل عاشق این مکتب و گفتار حسین است دنیا همه حیران شده از کار حسین است عاشق به حسین حضرت دادار حسین است یعنی که خداوند خریدار حسین است ثابت شده بر و همه رفتار حسین است در جنّت رضوان همه غمخوار حسین است جنگ آوریش حیدر کرار، حسین است نامش شده سر لوحه اسرار حسین است بنهاده در ان صفحه پیکار، حسین است سر لوحه هر دفتر ایثار، حسین است مفتون دو جهان در ره پندار حسین است آن کافر ترساء شده دیندار حسین است آن کودک شش ماهه (احتشام) یار حسین است

یا حسین (ع)

یا حسین در دل خود نقش تو پرداخته‌ام هر کسی دل بکسی داده عزیز زهرا عشق تو عشق خدائی است نگنجد جز تو من که جز دیدن تو نیست هوائی بسرم چشم دل جز تو ندیده است به عالم ماهی هرکسی مایل عشقی است در این عالم خاک عشق دنیا به که ماند همه فانی جز او احتشامم نشدم بلبل شیدای تو من

از غم غربت تو سوخته‌ام ساخته‌ام من دل و دین و جهان در ره تو باخته‌ام من جزت هرچه بدل داشته انداخته‌ام از غم هجر تو چون آهن بگداخته‌ام پرچم عشق تو را در دلم افراخته‌ام من تو را مایلم و عشق تو بشناخته‌ام بر سر عشق تو، بر جان و دلم تاخته‌ام یاحسین در چمن عشق تو چون فاخته‌ام

 

نوحه آرام جانم یا حسین

ای جان و جانانم حسین ای بهتر از جانم حسین دار و ندارم یاحسین ای عشق و یارم یاحسین بودم ز بودت یاحسین در آرزویت یا حسین دل بسته سویت یا حسین بوسم گلویت یا حسین آهسته‌تر آهسته تر مهلاً حسین مهلاً حسین رحمی نما سالار من بنشین دمی کنار من ای گلشن و بهار من کهنه لباست کن به تن ای یادگار مصطفی بر حال زینب کن دعا رو سوی دشمن میروی ترسم جدا گردد سرت بنگر به حال خواهرت بر نی سر مهر انورت یک تن نباشد یاورت رو سوی دشمن میروی ای داور یکتای من بین شیعه و غمهای من

ای روح قرآنم حسین باهم به اینجا آمدیم صبر و قرارم یا حسین تو سوی دشمن میروی مست سبویت یا حسین در گفتگویت یا حسین بر تار مویت یا حسین مهلاً مهلاً ابن زهرا آهسته ای نور بصر بین خواهرت ای نور عین ای بهترین غمخوار من ای دلبر و دلدار من هستی و اعتبار من جسمت نگردد بی‌کفن نور دو چشم مرتضی دارم به نزدت التجاء باهم به اینجا آمدیم در خون بماند پیکرت بوسد تو را پا تا سرت جسم بخون شناورت در پیشگاه سرورت باهم به اینجا آمدیم بین گلشن و گلهای من بگذر زمن فردای من

ای راحت جانم حسین امّا تو تنها میروی باغ و بهارم یا حسین امّا تو بی من میروی عاشق به رویت یا حسین خلق نکویت یا حسین آیم به سویت یاحسین چون روحم از تن میروی هستی ز حالم باخبر از چه تو بی من میروی من یار تو. تو یار من ای نور شام تا رمن صبر من و قرار من جان منی . تو میروی ای زاده‌ی خیر النسا از چه تو بی من میروی آقا تو بی من میروی با خود مبر انگشترت گردد جدا دست از برت گرید بحالت مادرت از چه تو بی من میروی اما تو بی من میروی گشته خزان دنیای من بین احتشامم میروی

نوحه عنان گیری خانم زینب (س)

زینب:           امام:           زینب:           امام:             زینب:           امام:           امام:           زینب:             امام:           زینب:             امام:             زینب:

ده اجازه تا علمدارت شوم ده اجازه تا عنان گریت شوم ده اجازه یار پیکارت شوم * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای مرا بهتر ز جان ای خواهرم رو پرستاری کن از آن پسرم می‌روم من اصغرم را می‌برم * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * پس برادر می‌روی آهسته رو ای برادر لحظه‌ای آرام شو گفته بوسم حنجرت را ای نکو * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * خواهرم افغان مکن شیوان مزن لطمه بر رخساره بر گلحن مزن صبر کن شیون ز بعد من نزن * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای برادر منع افغانم کنی ای بردار از چه گریانم کنی منع از جنگم ز میدانم کنی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * مرد میدان بعد من زینب تویی خواهرم اسرار این مطلب توئی خطبه‌ها شمشیر و اندر لب توئی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * میروم میدان شوم من پاره پاره شورشی بر پا شود در کار زار راس من برد لعینی آشکار * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * آه واویلا مگو جانان من ای تسلّای دل طفلان و من میروی جان میرود از جان من * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * بعد من خواهر تو تنها نیستی آرزو داری برای نیستی راس من خواهر تو را همراه ستی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * چون اسیری میروم در شهرها آتش و خاکستر اندر بام‌ها سنگ بارانت کنند بر نیزه‌ها * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * قاری قرآن شوم در هر کجا می‌شوی فاتح بر این قوم دغا از اسیری باز می‌کردی بیا * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای خدا حق شهید کربلا جق زیبنب کن اجابت این دعا احتشامت را رسان بر کربلا * * * اخواهرا برگرد اکنون در حرم

یاریت بنمایم و یارت شوم در صف کین یار و غمخوارت شوم در صف میدان جلودارت شوم * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * رو کنار اهل بیتم درحرم حجت اله زمان است گوهرم یکه و تنها میان لشگرم * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * کرد وصیت مادرم تنها مرو تا وصیت را بگویم مو به مو این بود از بهر خواهر آرزو * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ناله اندر نزد اهریمن مزن دست بر شمشییر و برجوش مزن آتش غم بر دل و برتن مزن * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ای برادر سیر از جانم کنی منع از دیدار قرآنم کنی از چه منعم بهر پیمانم کنی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * پاسدار کودکان هر شب توئی رمز ایجاد چنین کوکب توئی خواهرم در تاب و اندر تب توئی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * تیره‌گر دد آسمان و روزگار نعش من افتد به گودالی کنار بنگری راسم به نی در احتزاز * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ای امیدم یار هم پیمان من پاره پاره میشوی قرآن من صبر کن بین دیده‌ی گریان من * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * گه فراموشت شود که کیستی هرکجا جانان من گر  ایستی یاریت سازم بگویم کیستی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * کن برادر جان برای ما دعا بر سر طفلان بر یزید ای خدا جان من از کف رودای مقتدا * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * می‌کنم خواهر برای تو دعا می‌کنی رسوا یزید شوم را بر سر قبر حسین در کربلا * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * بگذر از حرم محبان از وفا شو از این دلدادگان حق رضا چون به لب دارد برای ما نوا * * *ا جمع کن طفلان زارم از کرم

پیش واقعه

حسین ای سرورکون ومکانم مرو میدان که من بی‌خانمانم شود زینب فدایت-  برادر تو هستی و علمدار – برادر کمی آهسته‌تر ای نور دیده نگر روح از تن و جانم پریده تو مرکب را نگهدار – برادر وصیت کرده مادر – برادر ببوسم خنجرت ای نازنینم برادر از غم تو دل غمینم بیا دورت بگردم – برادر دگر ویرانه گردم - برادر

حسین جان حسین جان فدای ناله‌هایت من و طفلان بی‌یار حسین جان حسین جان قدم بر خاک بگذار ببوسم حلقت آخر حسین جان حسین جان تو بنگر آه سردم اسیر آه و دردم

حسین جان حسین جان برادر برادر حسین جان حسین جان برادر برادر حسین جان حسین جان برادر برادر

نگر آه و فغانم اسیر ظالمانم مرا تنها تو مگذار بدست خیل کفّار به زینب غم رسیده به بین قدم خمیده مرا تنها تو مگذار مرا تنها تو مگذار تو را دیگر نبینم بود دشمن کمینم مرا تنها تو مگذار مرا تنها تو مگذار

حال زینب کبری

ای شام در تو جور فراوان کشیده‌ام از جور چرخ و مردم بی‌تنگ و نام تو ابن سان بمن نظر مکن ای چرخ وین عمل گشتم اگر اسیر مشو غره چون هدف افکار خلق باز نمودم بهر کجا هر جا یزید و هزچه یزیدی مرام بود تشریح انقلاب نمودم بشام من از چرخش فلک به غم و دوستان خویش از قتلگه به خیمه و از خیمه قتلگه آندم که جسم پاک حسین قطعه قطعه شد ساکت نمی‌شوم بخدا تا که زنده‌ام امروز اگر نباشدم یک یار و یاوری فردا شود گواه من و این یزیدیان گفت احتشام زینب محزون به شهر شام

بسیار زین گرده شماتت شنیده‌ام کنج خرابه منزل اذلّت گزیده‌ام برزشت شیرتان خط بطلان کشیده‌ام این بود زین عمل، که به آنهم رسیده‌ام پنهان شد آشکار، پرده دو نان دریده ام رسوا نمودم و دل از عالم بریده‌ام خوارم بخشم جمله اعدا خلیده‌ام زین بیشتر بلاء به تن خویش دیده‌ام  با چشم پر از اشگ شتابان دویده‌ام ای کاش کور بود، در آندم دو دیده‌ام چون ظالم ترامتی ز شما من ندیده‌ام و ز فرغت عزیز خدا قد خمیده‌ام زین روست درد و رنج به جانم خریده‌ام از ظلم شامیان بخدا من رسیده ام

عالم فانی

هر چه بنگری شود آخر فنا بدان هرگز تو دل مبند به یاری که بی‌وفاست در خواب غفلتی چه عجب عاقلا ببین شد کاروان راه طریقت روان ولی ره دور و توشه کم بنگر حال زار خویش این مال و این منان که اندوختی ببین کی میدهد ثمر بتو این ملک و مال تو بگذر از این سخن نظری کن به کربلا بعد از بریدن سر پاک حسین ز تن میسوخت خیمه‌ها همه اطفال شاه دین کردند جمع جمله اطفال شاه را زینب کجا و محمل عریان و آن ستم اطفال بی‌پناه حسین از جفا و غم گه تازیانه میزند آن شمر زشت خو خاموش احتشام که زهرا بگریه شد

جز ذات حق که نیست زوالی در آن چنان ترکت کند شوی ز غم هجر بی‌امان خورشید عمر رو به زوال است ناگهان بودی بخواب مانده بجائی تو بی‌نشان کی میرسی بمنزل و مقصود عاشقان از کیست از کجا بکجا می‌بری چنان فردا که میشوی زنهان جهان عیان آندشت پر بکا که کسی را نشد امان آتش زدند خیمه و هرگاه و کودکان گریان ز بیم جان بسوی دشت غم روان بستند در طناب ستم عرش و آسمان عابد زناقه یا ز غم دل کند فغان گریند روز و شب ز پی ناقه‌ها روان گاهی شماتت همه اعدا نثارشان اندر جنان بمحنت طفلان در این جهان

 

عشق پروانه

تا که عشق نازنینی در دل من خانه کرد تا که شمع عالم افروز رخش دید این دلم بسکه بی‌تابی نمود از کف توانم را ربود آنقدر بی‌تاب شد از عشق او این دل که من دوستان پندم مگوئید نیستم دیوانه من بی‌سبب چرخ فلک در بند و زنجیرم مکن تا که راسش نوک نی شد در میان کوفیان آن فداکاری که زینب کرد در بزم یزید تا رقیه کرد منزل شام تا ویران کند احتشام تا قطره‌ای از باده عشقت چشید

خانه دل را ز هجر خود بسان ویرانه کرد سوختن در گرد شمعش همچنان پروانه کرد همچو مجنون زمان این دل مرا افسانه کرد آشنا با خویشتن بودم مرا بیگانه کرد عاقلم عشق شه خوبان مرا دیوانه کرد آتش عشق حسین در خرمن دل لانه کرد خواندن قرآن حسین جان جلوه جانانه کرد دشمنان رسوا نمود این نام جاویدانه کرد کاخ ظالم زین سبب ویرانه را کاشانه کرد ترک عالم کرد شاها نعمه مستانه کرد

اشگ خون

امشب ببار اشگ تو ای دیده اشگ خون امشب حسین بی‌کفن اندر میان خون آتش زدند خیمه و خرگاه شاه را اموال شاه دین همه غارت نمودند زینب میان دشت کند جمع کودکان یک جا میان قتلگه شاه دین عزاست آن دون مقابل رخ ما در زتن جدا زهرا بگریه گفت حسینم چه ظلم‌ها شاه شهید ناله کنان گفت مادرا ما در نداد آب سرم از تنم برید را سم بنوک نیزه شده میهمان دون این احتشام گشته پریشان از این بلا

دشت بلا ز خون حسین گشته لاله‌گون کرده وطن ز جور سپاه دغا کنون کردند بی‌پناه همه خورشید و ماه را اطفال بی‌پناه به صحرا عنوده اند اندر میان خیمه‌سوزان بصد فغان زهرا و حوریان همه اندر غم نو است دست حسین کرد عزا گشت در عزا کردند بر تو، سر ز تن و دست تو جدا مهمان نموده‌اند مرا در دشت کربلا خنجر به بوسه‌گاه رسول خدا کشید رویم شود ز سنگ جفا کوفه پر ز خون گریان زند بسر همه دم با دو صد نوا

امان از دل زینب (س) نوحه

میان همه دلها تنت مانده به صحرا لب تشنه سرت را بدون تو اسیری *** شدم خار و گرفتار فقط عابد بیمار شده ناله و افغان *** منم بی تو پریشان شدم بی تو حسین‌جان که بر ناقه عریان *** سرت گشته جلودار نشد یکنفرم یار غم و رنج دو عالم *** همه همسفرانم شده تیغ زبانم که شاید شود آرام *** خدا چاره کن این کار قبول از همه دادار تو بگذر ز گناهان

امان از دل زینب میان تف گرما کنار شط و دریا شد حاصل زینب *** اسیرم به صد آزار برایم شده غمخوار همه محفل زینب *** همه اهل تو گریان اسیر همه دو نان شده منزل زینب *** سر نیزه اشرار همه اهل تو شد خوار شده شامل زینب *** شده دشمن جانم پیامم برسانم دمی این دل زینب *** توئی بر همه کس یار بکن حق علمدار برای دل زینب

غم و رنج جدائی سرت برنی اعدا بریدند خدایا میان همه دلها *** به این فرقه کفّار نه دستی و نه دستار میان همه دلها *** در این دشت و بیابان میان همه اینان میان همه دلها *** بهر کوچه و بازار از این مردم بی‌عار میان همه دلها *** ره چاره ندانم بگوش دو جهانم میان همه دلها *** محبان همه غمخوار عزا برشه ابرار میان همه دلها

شده مشگل زینب تو ماندی تک و تنها منم مانده به غمها امان از دل زینب *** ندارم سر و سردار روم کوچه و بازار امان از دل زینب *** فراری همه طفلان مگر نیست مسلمان امان از دل زینب *** منم چون تو گرفتار خدایا تو نگهدار امان از دل زینب *** که قرآن بخوانم بجا ماند نشانم امان از دل زینب *** شده بر من و بیمار گرفتند، سزاوار امان از دل زینب