اشعار میلاد حضرت علی اصغر علیه السلام

سرود علی اصغر

ای نـورخــدا علی اصــــغر                                                   ای کان سخا علی اصغر

ای عشق و صفاء علی اصغر                                                  ای اصل دعا علی اصفر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای جــان حسـین علی اصغر                                                  جانان حسین علی اصغر

پیـمان حســین علی اصـــغر                                                  دیوان حسین علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

فرجام حســین علی اصــغر                                                   هم گام حسین علی اصغر

ای رام حسین علــی اصــغر                                                  هم نام حسین علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای ماه ربـــاب علــی اصغر                                                  ای خیر و ثواب علی اصغر

عشق تو کتــاب علی اصغر                                                 قلب تو کباب علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای بســته پرم عـــلی اصغر                                                  ای داده سرم علی اصغر

تنها گـــُهــرهم علی اصغر                                                  ماه و قمرم علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

عطشان عطشان علی اصغر                                                  رفته بمیدان علی اصغر

آبت پیگــان عــلی اصـغر                                                 کالایت جان علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای دلـــبر ما علـــی اصغر                                                  راضی به رضا علی اصغر

ای ملک بقــاء علی اصغر                                                  ای مهر و وفا علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

مجـنون توایـم علی اصغر                                                  مضتون توایم علی اصغر

دلخون تــوایم علی اصغر                                                  افسون توایم علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر – اصغر اصغر علی اصغر

من مست تو ام علی اصغر                                                   دل بست توام علی اصغر

پا بســـت تو ام علی اصغر                                                  در دست توام علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

من زار تـــوام علی اصـغر                                                  بیمار تــو ام علی اصــغر

دین دار توام علـــی اصغر                                                  در کــار تو ام علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای عشق جهان علی اصغر                                                  ای راز نهــان علی اصـغر

سرباز جوان علــی اصــغر                                                  بکذشته ز جان علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

 

سرود آقا علی اصغر

شهزاد و علی بر ما نظری ای نور ازل بر ما بگذر ای پورحسین ای نور حسین ای غنچه گل در باغ نبی سرباز حسین جانباز حسین ای راز حسین ای ناز حسین تو صورت معنی را گوهری ای عاشق سرمست ازلی ای بسته پر میدان بلا ای باب الحوائج در دو جهان بر کرب و بلا ما را برسان ای یار جوان دلدار جوان ای جان جهان ای روح روان

شهزاد علی بر ما گذری بر جمله عشاقت بنگر عالم ز تو شد مسرور حسین در کرب و بلا تو تشنه لبی در راه ولا هم ساز حسین ای قمری خوش آواز حسین از جمله شهیدانش تو سری نام تو شده هم نام علی ای روح اجابت بهر دعا ما را ز غم هجران برهان ابن جمع محب از پیر و جوان بر کرب و بلا ما را برسان بر کرب و بلا ما را برسان

تولد علی اصغر

محبان علی کف بزنید از دل و حان درخشنده شده عالم از این حکمت یزدان شده لعمه نور بیت رباب با همه حوران ز فردوس برن هدیه نمود قادر سبحان زمین فرش و زمان فرش کنید از گل و ریحان خدا داده بما از کرمش نور فراوان بیا عمه به بین داده خدا گوهر غلطان فروزنده شده بر دو جهان درّ فرزوزان بده عمه بکیوی علی شانه بحولان بشنوئید تن تو خط من با گل رضوان بین احتشام آن گوهر ارزنده جانان

علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان

اشعار میلاد امام سجاد علیه السلام

سرود میلاد زین عابدین (ع)

حسین زهرا بابا باشد  جهان به شور غوغا شد     روشن ز نورش دنیا شد – علی علی مولا مولا
بیت حسین شد کل یاران – ز سوی معبود و یاران     عاشق رویش دنیا شد علی علی مولا مولا

بیت حسینی روشن شد – از کل رویش روشن شد – زین گل دو جهان زیبا شد علی علی مولا مولا

هاله‌ی نورش تا عرش است – گل بقدوش چون فرش است – هدیه ز عرش اعلا شد

این گل نورس سجاد است – دین ز قدومش آباد است – خندان به جنان زهرا شد

این گلبن دین حق است – نورش ز حسین مشتق است – او جان و جهان آرا شد

مولا نظری بر ما کن – این عقده دلها وا کن - دیدار تو ام رویا شد

ما دست توسل داریم – محتاج نگاه یاریم – وصل حسرت این دلها شد

ما عاشق رویت هستیم – بر لطف شما دل بستیم – روشن ز شما دلها شد

سرود امام سجاد (ع)

علی علی مولا بر ما سروری                   علی علی مولا    بر ما دلبری

ای شه والا ما گدای تو                           مستحقیم ما    بر دعای تو

ای گل زهرا       یک نظر بما                 از غم دنیا         تا شویم رها

حضرت سجاد     زین العابدین              آیت یزدان        بر روی زمین

ای شه عاشق         عاشقان ببین          جمله ز جانند شادمان تو

حضرت سجاد        شیعیان تو            از دل و جانند   شادمان تو

در شب مولود جمله شادمان            بلبل عاشق گشته نغمه خوان

ای گل طاها یار کربلا             بعد حسینی         تو امام ما

خون حسینی      یاور حسین              پور حسینی        عسگر حسین

سرود تولد امام سجاد (ع)

خداوندا حسین بابا شد امشب - روشن از مقدمش – دنیا شد امت – علی ابن الحسین – زین العابدین

گلی از گلشن باغ رسالت – آمد حامی عدل و عدالت – علی ابن الحسین – زین العابدین
تهنیت کو ملک به سرور دین – کون و امکان ستاده بهر تحنسین - علی ابن الحسین – زین العابدین

پیک شادی ز عرش تا به زمین است – شب مولود زین العابدین است - علی ابن الحسین – زین العابدین

در جنان مصطفی و مرتضی شاد – مادرش فاطمه خیر النسا شاد - علی ابن الحسین – زین العابدین

ساقی تشنه را سفیرش آمد – بهر رفتن به شام وزیرش آمد علی ابن الحسین – زین العابدین

کربلا عابدین سفیر دین است – سفر شام او ره یقین است علی ابن الحسین – زین العابدین

زنده خون حسین به عابدین است – علم و حلمش از آن جبل المتین است علی ابن الحسین – زین العابدین

مجلس شام غم نموده غوغا – دشمنان حسین نموده رسوا علی ابن الحسین – زین العابدین

شیعه یک دل بگو امام سجاد – این شب تولد مبارکت باد علی ابن الحسین – زین العابدین

سرود میلاد امام سجاد (ع)

گل گلزار حسین   آمده نور دو عین       شادمان بدر الحنین        علی علی مولا علی

هدیه‌ائی داده خدا – به حسین و کربلا – آمده روح دعا – که کنیم ما التجا - علی علی مولا علی

عاشقان شیدای او – دیده زیر پای او – خانه‌ی دل جای او – جمله در سودای او علی علی مولا علی

نور رب العالمین – آمده روی زمین – مژده‌ای اهل یقین – حلقه را آمد نگین

او امامی زاهد است – در عبادت عابد است – عشق حق را شاهد است – خون حق را قاصد است

شدند اندر جهان – مژده بر کروبیان – آمده از آسمان – بر زیارت حوریان

او امام و رهبر است – همچنان پیغمبر است – نزد داور اکبر است –شیعیان را یاور است

میرود او کربلا – یاری دین خدا – بر رضای حق رضا – یاوری درد آشنا

سرود تولد امام ساجدین(ع)

شب مولودی ذین العباد است ملایک گل فشان و نغمه بر لب ز انوار حسین شاه ولایت جهان سفله دیگر باخبر باش خدا ایوب خود ایجاد کرده خدا بر شهر بانو داده فرزند خدا داده به او اعجاز خود را امامت شد امانت در وجودش امام ساجدین بر ما نظر کن محبان را دعایت چاره ساز است * * *

جهان و هرچه در او هست شاد است چه مولودی به دنیا پا نهاد است گلی داده خدا، شاخ شمشاد است از این مولود حق دنیا آباد است ز صبرش صبر ایوبان برباد است چه فرزندی ز او جانها آزاد است ز انوارش صحیفه را بنیاد است وجودش در جهان چون عدل و داد است که مجلس مجلس جشن میلاد است غلامت احتشام زین نغمه شاد است * * *

 

اشعار میلاد امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

سرود تولد امام زمان (عج)

عاشقم بدان من بروی تو ساقیایده باده طهور کن تو جشن ما را پر از سرور داده حق به نرجس عجب گلی گلبن جنان داده سنبلی یوسف جنان مهدی آمده عشق عاشقان مهدی آمده نور آسمان آمده زمین حجتی که حق داده این چنین یابن العسگری را منم غلامم بر لبم بود ذکر این کلام احتشام محزون در آرزو هستی تو بر عالم آبرو

بسته‌ام بر آن تار موی تو باده‌ائی از آن لمعات نورمهدی مهدی حسن کرده او ظهور چهره‌اش فروزان چه کاکلی از وجود زهرا و از علی رهبر جوان مهدی آمده حجت زمان مهدی آمده یافته صفائی جهان از این هاله‌ائی ز نور است ومه جبین بسته در کمندش شدم مدام مهدی یا بیا عمر و شد تمام مانده تا ببیند رخت نکو عاشقان ز وصل تو گفتگو

ای عزیز زهرا –مهدی -  ای گل ما خلق و خوی زهرا- مهدی- ای گل ما لاله روی زهرا- مهدی- ای گل ما آرزوی زهرا- مهدی- ای گل ما آبروی زهرا- مهدی- ای گل ما گفتگوی زهرا -مهدی- ای گل ما ماه روی زهرا –مهدی- ای گل ما خلق و خوی زهرا- مهدی- ای گل ما لاله روی زهرا- مهدی- ای گل ما آرزوی زهرا- مهدی- ای گل ما آبروی زهرا- مهدی- ای گل ما گفتگوی زهرا -مهدی- ای گل ما ماه روی زهرا –مهدی- ای گل ما

مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک مقدمت مبارک

مولودی حضرت قائم

باز این بلبل شوریده چه شوری دارد نغمه عشق بخواند چه عجب با دل شاد لیک هر گوشه هر محفل این عالم را بود این ماه یقینا مه شعبان که چنین روز مولود بود و چه عجب مولودی شد جهان روشن از این روز بسان رخ او باشد او ختم امامان بجهانی رهبر وارث دین رسول است لوا در کف اوست شادی و شور نشاط از همه آفاق بلند همه گویند ثنا و همه خوانند ثنا نور باران شده بر خانه نرجس از حق دیده دل بتماشاست چه می‌بیند او ای شه هر دو سرا دیده گریان بنگر احتشام گریه مکن خون دل خویش مخور

نغمه خوان در دل گلشن چه سروری دارد شادی شور و نشاط گل و سنبل شده یاد بنگرم شور و نشاط است بنی‌آدم را شورش و قل قله در خلق جهان است و زمین مهدی قائم بالحق ره خود پیمودی وارث علم رسول است در عالم چه نکو رهبر کل جهان است و جهان را دلبر ناجی دین خداوند ز چنگال عدو است همه اهل سما روی زمین رخ بنهند همه گویند زمین یافت دگر باره صفا آمده ناجی دین نور خدای مطلق که ملائک همه در خانه او از هر سو عرق عصیان شده‌ایم ای بدو عالم رهبر دگرت نامه اعمال نیکو گردد و پر

ماه شعبان

در مه شعبان نموده لطف خداوند نعمت حق شد تمام در مه شعبان سوم شعبان حسین نور خدائی شاد ز لطف خداست حیدر و احمد حضرت عباس نور دیده‌ی حیدر آمده تا یاوری کند به برادر حضرت سجاد نور و حجت یزدان زنده از او دین حق و نام محمّد (ص) نور و دو چشم حسین حضرت اکبر شبه رسول خدا به خاک قدم زد نیمه شعبان امام مهدی موعود حجت یکتا امام و نور محمد (ص) این مه شعبان مه رسول و بتول است گر طلبی راحت و رضایت سرمد گر طلبی راحت احتشام فراوان * * * تهنیت گویان به کل دوستان پیر و جوان حجت حق نور مطلق رهبر آزادگان

قلب جهان شاد و بر لب همه لب خند داده خدا زینتی عجیب به قرآن آمده‌اندر جهان برای رهائی کن صلواتی نثار روح محمّد (ص) آمد و شد بر جهانیان دل و دلبر کن صلواتی نثار او تو مکّرر آمده تا دین حق دهد سر و سامان بر لب جانبخش او کلام محمد (ص) حجت دیگر بماز حضرت داور بهر رسول خدا دو رود رقم زد آمده تا شیعه را بر دره مقصود می‌شود او باعث سرور محمّد (ص) جمله اعمال ما به مهر قبول است تا بتوانی دو رود گو به محمّد (ص) کن صلواتت نثار روح امامان * * * شادباش این عید مولود امام عاشقان پا نهاد اندر جهان عاشقی شد جاودان

شد مبارک ماه شعبان بر تمام شیعیان

میلاد گل جهان هستی مهدی(ع)

میلاد گل جنّت رضوان آمد انوار خدا ز چهر گل پیدا شد محبوب خداوند کریم و سبحان از نور محمّد و جمال و زهرا در دامن نرجس این گل جاویدان کلّ ملک از سما برای تبریک گل فرش شده روی زمین از جنّت در روز تولّد امام مهدی شادند تمام کائنات و هستی آمد که جهان عاشقی را سازد آمد که جهان ظلم را برچیدند برخیز و گلی فشان و شادی بنما آمد که نشان ما دهد گمشده را گل ریز تو احتشام بر مقدم گل

یک حجت دیگری زیزدان آمد یک حافظ دیگری به قرآن آمد یک رهبر دیگری به انسان آمد یک حیدر دیگری بدوران آمد از بهر نجات شیعه خندان آمد در بیت حسن زحّی سبحان آمد بر مقدم آخرین امامان آمد بر کالبد مُرده ما جان آمد بر هستی ما،هستی جانان آمد یک مرد الستی پی پیمان آمد در دست لوا و حکم و فرمان آمد ناجی جهان و دین و ایمان آمد آن مقتنم مادر خوبان آمد بانی جهان سرور و سامان آمد

سرور جهان یا مهدی

زد پا به جهان یوسف زهرا گل طاها از نور وجودش شده روشن همه دنیا

شد رونق دین زاده‌ی نرجس گل زهرا گل رنگ گرفت از رخ این مولد گلها

* * *

مهدی به جهان آمده آن حجت یکتا شد بیت حسن جلوه‌ی رضوان دو عالم

شد شادی ما کامل از این تحفه به مولا آمد ملک وحور به تبریک د مادم

* * *

رنگین دو جهان شد ز گل از اسوه‌ی آدم مهدی به جهان آمده آن حجت یکتا

در ملک جنان حید رو زهرا شده خرّم شد شادی ما کامل از این تحفه به مولا

* * *

ای روشنی روی تو از روی محمّد (ص) ای خلق نکو تو چنان حیدر رو احمد

ای جلوه‌ی انوار تو از خالق سرمد ای آنکه توئی از همه مخلوق سرآمد

* * *

آمد به بجهان مهدی ما حجت یکتا آمد بجهان مخزن اسرار الهی

شد شادی ما کامل از این تحفه به مولا آمد که دهد بر همه اعمال گواهی

* * *

آمد که کند نامه‌ما مهر و نگاهی مهدی بجهان آمده آن حجت یکتا

آمد که شود بهر تو ای شیعه پناهی شد شادی ما کامل از این تحفه بمولا

* * *

آمد بجهان حجت یکتای امامت آمد که جهانی به رهاند به رسالت

آمد که جهان پر شود از نغمت و حکمت آمد که کند باز (احتشام) در رحمت

* * *

مهدی به جهان آمده آن حجت یکتا

شد شادی ما کامل از این تحفه به مولا

* * *

آمد گلی

آمد گلی که جاودانه در حجاز می‌شود آمد گلی ز مقدش جهان پیر شد جوان آمد گلی که شادمان شد از وجودش این جهان آمد گلی که عاشقانه فدائی‌اش شوند ز جان آمد گلی که زنده می کند جهان عشق را آمد گلی که بود او برای عاشقان دل آمد گلی که می‌شود طبیب درد عاشقان آمد گلی که در فضای پر فراز عاشقان آمد گلی که با تمام انبیاء و مرسلین آمد گلی یگانه دو عالم است و روزگار آمد گلی که شیعه از وجود یُمن مقدمش آمد گلی که از نوای دلنواز سرمدی آمد گلی که احتشام بعد از این جهان دل

که غنچه‌ها به عشق او همیشه باز می‌شود که زندگی عاشقان دوباره ساز می‌شود وجود نازنین اوست که غرق ناز می‌شود جهان به کار عاشقی پُر رمز و راز می‌شود ز زندگی او جهان پر از فراز می‌شود یک انتظاره یک آرزوی دلنواز می‌شود به درد بی‌دوای عشق چاره ساز می‌شود یگانه بهر عاشقان و یکه تاز می‌شود برابراند ز عاشقی و هم تزاز می‌شود جهان به اشتیاق او، سوز و گداز می‌شود به عرش عشق می‌رسد چه سرافراز می‌شود تمام گوشهای گُنگ دوباره باز می‌شود که در ره خدا و دین، پی نماز می‌شود

آمد مهمی

آمد مهمی که جاودانه در حضور می‌شود آمد مهمی که می‌رهاند این جهان ز تنگا آمد مهمی که می‌رهاند از ظال و گمراهی آمد مهمی که ماه آسمان خجل ز دیدنش آمد مهمی که شادمانی جهان عاشقی است آمد مهمی که زندگی به خاطرش جوان شود آمد مهمی که می‌شود امید عاشقان دین آمد مهمی که زنده می‌کند دوباره دین حق آمد مهمی که در شجاعت است همچو مرتضی آمد مهمی که جلوه می‌کند به آسمان عشق آمد مهمی که می‌دهد نشان قبر فاطمه آمد مهمی که می‌شود بسان خلیل بت‌شکن آمد مهمی که احتشام کن حساب کار خود

ز یمن مقدمش جهان دوباره نور می‌شود از این وجود نازنین جهان سرور می‌شود جهان عاشقان دوباره پُرز شور می‌شود جهان برای دیدن رخش صبور می‌شود ز مقدمش غم از وجود شیعه دور می‌شود زمین به خاطرش دوباره ملک حور می‌شود که مُهر نامه ها از او، برگ عبور می‌شود هم مقتدا، هم اقتدا، شور و نشور می‌شود به رزمگه چو مرتضی علی جسور می‌شود ز صوت آسمانیش، زنده ز بور می‌شود مهدی برای فاطمه یگانه پور می‌شود  حسود و نابکار دین ر غصه کور می‌شود دانی که رّد به نزد او اهل قصور می‌شود

 

سایر اشعار و سروده ها

شب یلدا که در اربعین قرار داشت

شب یلدا قدم آرام بردار تو میبینی ربابم غصه دارد صدای العطش در گوش مانده شب یلدا تو هم چله نشین باش مگو یلدا بگو وای اربعین است روان کن دل بسوی کربلایش بریز اشگ از بصر بهر شهیدان ببنین حال حسین را در دل خاک زیارت کن اسیران حجازی نماز و سجده‌ات بر خاک باشد تو هم با جابر آنجا هم نوا باش بریز اشگ احتشام از بحر خوبان

کمی هم احترام ما نگهدار بنی‌هاشم هنوزم غدار است بدنها اسب بر آنها که رانده سیه پوش از غم سلطان دین باش چهلم بر امام عالمین است زیارت کن قبور باصفایش بخوان از بهرشان چند آیه قرآن ببین عباس او افتاده صد چاک بخوان بر تربت پاکش نمازی دلت از بهر زینب چاک باشد گهی در علقمه گه قتلگاه باشد تو راضی کن امام عشق و یزدان

شب یلدا

شب یلداست یک سنت – که در یلداست صد حکمت

شب یلدا شب نور و امید و روشنائی‌ها

شب یلداست آیین و مرام رادمردان جهان کورش

شب یلداست یک آئین پاک مرد ایرانی

شب یلدا مرام خوب قوم آریایی‌ها

شب یلدا نشان پاک اندیشی مردان خدا اندیش

شب یلدا هزاران رمز و راز مرد ایرانی

شب یلدانشان احترام بر پیشکسوت‌ها

شب یلدا بهار عشق و رزی، دوست بگزیدن

شب یلدا شب خوب محبت، همدلی، کدورتها ز دلها پاک کردن

شب یلدا نشان راد مردان اهورائی

شب یلدا شب فرهنگ و تاریخ و رسالت‌های اسلامی و ایرانی

شب یلدا شب نیکان، زودودن از دل و جان کینه‌ها و زشت خوئی‌ها

شب یلدا، شب ایمان، تقدس، با خدا بودن، نه اینکه تهمت و غیبت، تن آسودن

شب یلدا، شب عشق و محبت، پاک اندیشی

شب یلدا شب تنها شدن با حضرت معبود، رسیدن تا به سر حد کمال قرب یزدانی

شب یلدا، شب حد کمال خوب انسانی

شب یلدا، شب مهر و وفا و با صفا بودن به آسانی

زن

ترک سر کردن تو را بهتر بود تا داشتن تا بکی بازی کنی با این دل دیوانه‌ام گاه خوب و مهربانی، گاه هستی بی‌وفا گر چنین رفتار بنمائی جدائی بهتر است گاه شمع شام تاری، مهربانی چون نسیم مانده‌ام مبهوت در کار دلم با کار تو گاه نرمی با ترنم همچنان برگ گل گاه استاد سخن هستی و لبریز از کمال گاه خواهم جان دهم بهرت ز بس خوبی شما دست و دل سوی خدا برداشتم از بهر تو ای خداوند کریم و مهربان و بی بدیل قطره‌ائی از عشق و ایمان و محبت ده به زن

من نمی‌دانم که تو اهل وفائی یا جفا دست بردار از دوزنگی ساده شو بهر خدا یا بیا کن کور مارا، یا بده دل را شفا بگذر از این چاپلوسی کن دل ما را رها گاه بخروشی، بیا زاری دل و جان مرا گاه خوبی مهربانی گاه چون دشمن چرا گاه سختی همچنان آهن، شوی بی‌محتوا گاه بی‌منطق شوی با یار خود نا آشنا گاه می‌گویم خدایا کن رهایم از بلا می‌کنم بهرت عزیز جان شب و روزان دعا ای که هستی کان عشق و معرفت جود و سخا یا مضاعف کن تحمل را به مرد بینوا

دو بیتی

به وفا داری دل با تو قسم می‌خوردیم چه شد آن عهد و وفا یار، دو رنگی آمد

صبح و شام دل به طواف دل هم می‌بردیم به یکی عذر چرا دیده و دل آزردیم

دو بیتی

بارها گفتمت ای دوست وفاداری کن چند کوشی به دوروئی و ره رنگ و ریا * * * آخر کار من و عشق تو بی‌سامان است در توان هر چه که دارم همه را صرف کنم * * * گدای عشق تو آمد جلوی در، واکن ببین که زرد شده چهره‌ام ز درد فراق * * * آمدم رویت ببینم، اخم کردی زهر شد گفتمت مشتاقم ای یار، اشک دل چون بحر شد * * * بی‌خبر رفت، گمان کرد دلم می‌آید شد فراقش به درازا و نیامد هرگز * * * خوش قد و بالای من، سلام ما را بپذیر دل همه دم بیاد توست، ای گل خوش نمای من * * * شمع را ساکت کنید آهسته ریزد اشگ خویش ما که از هجران یار خود بباریم اشگ خون

گر مرا دوست نداری ز کرم یاری کن منکه آگاهم از این راز، تو خودداری کن * * * این مدارا که به کار است از آن پیمان است آنکه ما بین من و توست همان قرآن است * * * بغل گشاد مرا کنج سینه ات جا کن ز قهر عشق بترس و ز آه پروا کن * * * خواستم حرفی بگویم، شد بهانه قهر شد چون تو نشنیدی مرا، دل شهره اندر شهر شد * * * گفتمش دل پی کاری است، بگفتا شاید هرچه بگذشت زمان غم به غمم افزاید * * * دلم گرفتار تو شده برای دل تو بی‌نظیر چی میشود که از کرم، نظر کنی به این حقیر * * * ز اشگ جانسوزش زند آتش به دلهای پریش از چه او هم میزند با اشگ خود بردیده نیش

دو بیتی

آسمانا تا به کی طوفان کنی لحظه‌ائی آرام گیر ای مهربان * * * عمر کوتاه جهان در گذر و دل تنگ است چکند عاشق دلداده در این دیر خراب * * * سلامی به رنگ گل ارغوانی سلامی به رنگ گل سرخ و مینا * * * سلامی به ناز همه نازداران سلامی به خوبی صبح بهاران * * * بی‌تو دل ما چه غصه‌هائی دارد سخت است غم داغ فراق تو مرا * * * دانم ز چه رو نقش کوبری بکشیدی تو ماه جمالی همه دم پرتو بی‌افشان * * * مکن ناامیدم امید منی تو نور امیدی تو صبح سفید

رعد و برق و باد و مه، باران کنی وقت آن شد یار خود مهمان کنی * * * دل عاشق به نگارش خوش و او دل سنگ است او که دل برده از او یار هزاران رنگ است * * * سلامی به زیبا رخان جهانی سلامی به رنگ گل جاودانی * * * سلامی یه راز همه رازداران سلامی به پاکی چشم انتظاران * * * و ز قصه تو به لب نوائی دارد آخر گل من جهان خدائی دارد * * * از گردش ایام به این نکته رسیدی اندر دل تاریک بده نور امیدی * * * به صحرای سوزان من گلشنی ز نورت بده جان به همچون منی

دوبیتی

روز و شب می‌نگرم عکس جمالت ای یار دل گرفتار رخ توست، جز از این چکند * * * زیبائی رخت را ماه جهان ندارد مبهوت مانده دلبر، دل در خمار چشمت * * * از گل و لاله رخت خوب تراست دل ما نقش تو را خواسته است * * * شیرین تر ز عسل چیست، دیدار روی یار مطبوع تر از گرما، باریدن است باران * * * من دلداده چسازم ز غم هجرانت غم دوری تو با ما چکند می‌دانی * * * عکس تمام قد وجودت چه دلرباست ما را شهید میکنی از دلبری عزیز * * * سلامی به گرمی بازار عشق سلامی به دلهای امیدوار

مست و مدهوش تو گردم ز نگاهت دلدار من خریدار تو ام جان به کفم در بازار * * * این سر و خوش تما را، سر و روان ندارد چون تو نگار نازی کس در جهان ندارد * * * دیدنت از گل و گلخانه سراست با تو بودن به گلستان ثمر است * * * دلچسب تر از آن چیست. با یار در کنار دل خواه دل چه باشد، وصل نگار آسان * * * دیده‌ام اشگ فشان و دل جان حیرانت واقفی گر، تو بیا یار سر پیمانت * * * آری که ضع خوشگل تو صنعت خداست آرامتر که بنده حق نوکر شماست * * * که باشد نگارم خریدار عشق که دلداده هستند غمخوار عشق

قطعه

چنان باد صبا منهم، میان کوه و صحرا سر گریبانم

نمی‌دانم

نه راه خویش می‌یابم نه منزل گاه می‌دانم

ولی دارم پیام نیکی و شادی برای هرکه را دیدم

و یا هر شاخه‌ی خشگی که دارد انتظار من

و یا هر دیده نازی که جوید روزگار من

و یا هر جسم بی‌جانی که جان می‌گیرد از آرامش هر صبحگاه من

نشان از هستی‌ام من

نسیم صبحگاهان بهاران زیستن، نو بودنم من

پیام، شادمانی، زندگانی، نوجوانی مرسانم من

امید و عشق و شادی، با طراوت بودنم من

نسیم صبحگاه‌اندر بهارم، عشق دارم، آشکارم من

منم عاشق به روییدن، جوانی، تازه بودن، مهربان بودن

پدر

تا چند دل ما به هوای تو زند پر تا چند بسوزیم ز هجران غم تو هر لحظه نگه می‌کنم آنجا که تو بودی تا می‌نگرم دیده‌ی گریان عزیزان گاهی به تسلّای عزیزان تو کوشم از بهر تسلّای همه همکار تو آمد من گوهر خود را بخدا داده‌ام از کف افسرده شده خواهر غمدیده و محزون ماندیم همه در غم تو ای پدر خوب ماندم من و عکس رخ تو در دل غمگین مائیم و همه خاطره‌ها و غم بی‌تو جای تو پدر عکس مزاری است برایم

دیدار شده جان پدر در صف محشر بودی به خدا جان پدر هم دل و دلبر اتش بدلم شعله زند از غمت آخر اشگم رود هر لحظه شود دیده‌ی جان تر گاهی نگرم چهره‌ی غمدیده‌ی مادر گفتند همه بود فلانی دّر و گوهر دیگر چه کسی می‌شود از بعد تو سرور گوید پدرم بود به کاشانه چو محور تا کی نکرم جای تو تا کی بزنم سر هرگز نروی از نظرم ای پدر، دیگر ماندیم خدا بی‌تو همه بیکس و رهبر بعد تو پدر جان شده‌ایم بیکس و یاور

نثار روح پر فتوح دوست

آمد بهار وای گل خندان تو نیستی تو بهتر از گلی، گل جاوید زندگی * * * ما جان و دیده و دل خود بر تو بسته‌ایم از ما چه دیده‌ائی که ز یاران گذشته‌ائی ای خوبی همه عالم، چرا زما راهی که رفته‌ائی ره خوبان عالم است ای روح پاک جلوه‌ی انسان پاکدل ما در فراق روی تو هجران کشیده‌ایم دانم که بین مائی و از ما جدا نه‌ائی ای ذاکر مدام حسین پور فاطمه سالم تو زیستی و دل پاک و پاک دست نامت رضا دقیق دقیقی به روزگار همنام با رسول خدا بوده ای شما آسوده باش در ره جانان که رفته‌ائی ای عاشق حقیقت عالم به عشق خویش شد احتشام از غم این هجرتت غمین

از ما گذشته ای گل ما، نزد کیستی در روزگار غمزدگان پاک زیستی * * * در انتظار دیدن رویت نشسته‌ایم بستی ز ما تو دیده و دلها شکسته‌ائی بگسسته‌ائی بگو، به کجا رفته‌ائی کجا اما ببین عزیز، دل ما به ماتم است شد بی فروغ بعد تو آن نور مشتعل جستیم هر کجا رخ ماهت ندیده‌ایم اما بگو که یار کجا و برکه‌ائی مولای خویش دیدی و بگذشتی از همه؟ عشق تو در دل همه یاران تو نشست دارند دوستان ز تو و نامت افتخار دانم خدا ز پاکی تو شد رضا رضا اما بدان ز غم دل این جمع خسته‌ائی نأئل شدی ولی دل یاران تو پریش آسوده باش در دل ما هستی از یقین

بیاد دوست

ای شمع دل فروز من، باز آ، چو من بسوز من بی‌تو هیچ نیستم و هستی‌ام تو ائی * * * رفتی و رفتنت همه را داغدار کرد با ما سخن بگو سخنت دلنواز بود * * * استاد عشق، معلم مهر و وفا بدی اندر کلاس عشق تو آرامش و صفا * * * چهل روزه غم هجر تو دارم نمی دانم چهاکرده غم تو * * * تو رفتی بعد تو من بی قرارم نمی‌دانم چه گویم بر مزارت * * * چرا رفتی تو از این جمع یاران خدا داند که ما طاقت نداریم * * * چهل روزه بسان شمع سوزم ولی بی تو دگر لطفی ندارد * * * من و تنهائی تو جان گداز است نمی دانم چرا باور ندارم * * * تو و عشق و تو شور محبت من و تنهائی و درد جدائی * * * تو را از دل چو جانم دوست دارم تو تنها شمع عالم بودی ای جان * * * گُل رفت و لاله رفت و خران شد بهار عشق شمع وجود عشق فرو ماند بسکه سوخت * * *

دانی که روز وشب بتو محتاجم، من هنوز شد بی‌فروغ محفل من هم به شب به روز * * * گفتی، نگفتنت، همه را اشگبار کرد ساکت شدی پدر، چه بما روزگار کرد * * * درس‌ات محبت و سخنت با صفا بدی لبریز بود، گفته تو چون دعا بدی * * * گهیی میمیرم و گه انتظارم سیه شد از غم تو روزگارم * * * چهل روزه برایت اشکبارم الهی همچو تو گردد مزارم * * * همه یاران برایت اشکباران به دیدار تو ماندیم انتظاران * * * که شاید محفل تو بر فروزم سیه گردیده از هجر تو روزم * * * هنوزم خاطراتت دل نواز است هنوزم سایه هایت کار ساز است * * * تو و آن گرمی و آن لحن صحبت نمی دانم چه سازم زین مصیبت * * * بغیر عشق تو عشقی ندارم چو جان رفتی چرا زود از کنارم * * * شد کار دل غم و سخنش انتظار عشق پروانه ماند منتظر و بی قرار عشق * * *

 

نثا روح پر فتوح یک دوست – استاد بزگوار

فراغت لحظه لحظه بیشتر در ما اثر دارد به روز و شب دعایت می‌کنم از بهر آمرزش * * * از خاطرم نمی‌رود آن نقش روی تو باور نمی‌کنم که ز ما گشته‌ائی جدا * * * با یاد و خاطرات تو، ما زنده‌ایم هنوز ما را چه میشود که ز بعد تو مانده‌ایم * * * با خوبی‌تو خوب تر از خوب جهان شد افسوس که رفتی و دل ما بشکستی * * * تسخیر شد روح و دل و جان و تن ما رفتی تو ولی عشق تو مانده به دل ما * * * ای شمع فروزنده‌ی این محفل یاران چون شمع فرو ماندی و پروانه زغم سوخت * * * شد زندگیم بی‌توغم و غصه ماندن عشقت نرود خاصّه از جان و دل ما * * * صفای محفل دیروز ما رفت چه مردی بود با مهر و محبّت

نمی‌دانم تو روح پاکت از این غم خبر دارد خدا گفته که مولایت به عشاقش نظر دارد * * * تو بامنی من بتو محتاج خوی تو جان کاه رنج دوری، جان بخش بوی تو * * * از شوق زندگی تو، آکنده‌ایم هنوز تقدیر عالم است ز تو شرمنده‌ایم هنوز * * * هرگاه تو را دیدم، صد غصه نهان شد با رفتن تو کار دلم آه و فغان شد * * * تو بودی و هر محفل و نقل سخن ما تو همچو گلی، در همه‌ی انجمن‌ها * * * رفتی تو و شد دیده‌ما ابر بهاران گرید دل ما از غم تو، اشگ چو باران * * * کار دل ما بی‌تو شده مدح تو خواندن روز و شب ما گشته‌ غم و اشگ فشاندن * * * ر دست ما خدا دلسوز ما رفت بنا گه معرفت آموز مار فت

چقدر سخت است فراغ دوست

چه غمناک است اشتیاق دیدن          در ناباوری های نادیدن

چه سوزناک دیدن جای تو،     ندیدن روی تو

راستی این جدائی را چه باید نام داد و به چه نامی باید خواند

رسیدن به کمال قرب ملکوت انسانی، در عالم ربانی

شیدا شدن روح ملکوتی انسان    در جهت رسیدن به معشوق ازلی

وفات یعنی هجرت          از دنیای فانی     به عالم باقی

پا فرا گذاشتن از عالم ناسوت           به عالم ملکوت اعلی

و رسیذن به نقطه قرب الله          و زیستن در عالم باقی در بر مولا

و همنشینی با انبیاءالله         و رسیدن به کمال قریب انسانی

انسانی والا

حاج سید عبدالحسین سیاهپوشی ملقب به اقای مظلوم (واعظ)

واعظی بود مرد پاک خدا بود سیّد، هنرور مظلوم عالمی بود سر ز پا تسلیم مرد راه خدا و خیر اندیش فاضلی بود و مرد با ایمان عشق دنیاش روضه بود و سجود مرد وارسته و بسی مظلوم آیتی بود پُر زفیض و ادیب گره از کار خلق او بگشود سیّد عبدالحسین نامش بود شد سیاهپوش در لقب این مرد نام او زنده مانده در دل ما دوستان ره رو رهش باشید تا بماند در این جهان فنا احتشام دین خودم ادا فرما

جز کلام خدا نداشت ندا ره رو راه حق، ره معصوم خوش سخن، خوش زبان و خوش تعظیم ره گشای خلایقش شد کیش با خدا، پاک در ره قرآن رهبر مردمان سوی معبود اشگ ریز حسین شه مغموم بهر دلدادگان حق چو طبیب ره جق، راه اولیا پیمود رخ به خاک ره حسین می‌سود کرد اجل عشق پاک او را سرد زنده و جاودانه در دنیا تخم مهر وفا به ره پاشید نیک نامی برایتان فردا تا بود شعر و شاعری زیبا

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

توسّل

اگر تو درد منو دوا کنی توکه آگهی ز راز دل ما همه عاشقیم و بیقرار تو اگه تو دیده‌ی حق بین دلم اگه بین عاشقان خسته دل تو که معشوق جهانی گل من همه درد من توئی طبیب من بطلب عزیز فاطمه مرا مهر کن تو نامه عشق دلم دل و دیده مستحق دیدنت من روسیه کمینه بنده‌ام خانه امید من درگه تو بمریض عشق کس دوا نداد احتشامم به تو دارم التجا

اگه تو به عاشقت نگاه کنی چه شود حاجت ما روا کنی چه کنیم اشارتی بما کنی به رخ منوّرت صفا کنی نظری بما تو از وفا کنی اگه زیر لب منو صدا کنی تو دوای دل به عشوه‌ها کنی چه شود ز غم مرا رها کنی تو که کارها ره خدا کنی تو شهی کرم به این گدا کنی ریسمان گردنم تو دوا کنی چه شود اجابت دعا کنی تو چنین مریض را شفا کنی چه شود نظر به بینوا کنی

خواهد آمد

یار سیرین روی، سیمین بر، سنوبر برقد و بالا خواهد آمد

جان جانان، روح ایمان، دلبر و دلدار دلها خواهد آمد

منجی عالم، گل خاتم، مسیحا دم، طبیب درد جانها خواهد آمد

رهبر دین خدا، آن آشنا بادرد ما، بهر مداوا خواهد آمد

یوسف زهرا، گل طاها، عزیز ما، دوای درد دنیا خواهد آمد

ماه عالم تاب عالم، اسوه‌ی اولاد آدم منجی امروز و فردا خواهد آمد

سید و سالار دنیا، شافع عصیان به عقبا، ناجی ما از جمیع این بلاها خواهد آمد

افتخار شیعیان و آرزوی عاشقان و رونق دین خدا از بهر احیاء خواهد آمد

بی بدیل است چون خلیل است عاشق رب جلیل است، یاور الله خواهد آمد

همچو موسی کلیم است حاکم است و هم حکیم است همچون آواز طورسینا خواهد آمد

چون سلیمان بنی فرمانده کل جهان است، در امان است، سرور و سالار کل ما سوالله خواهد آمد

شافع کل جهان است او شفیع شعبان است چون مسیحها از زمین و آسمان ها خواهد آمد

عاشق حق نور مطلق، ناخدای کشتی افتاده در گرداب دنیا خواهد آمد

او رسول است، نور چشمان بتول است، آیت هستی نزول است، همچنان جدش برای راحت ما خواهد آمد

شیعیانش انتظارند، از فراقش بی‌قرارند، مهدی موعود با تکبیر نام حی منان خواهد آمد

احتشام امیدوار است مهدیش یار است و یار است بعد مرگش جزء سربازان آقا خواهد آمد

تمام عمر عاشقان حباب شد نیامدی

چه قلبها ز داغ انتظار تو کباب شد نیامدی تو بهترین ترانه‌ای، به نزد حق یگانه‌ائی تمام جمعه‌ها دلم به انتظار تو نشست چه قصه‌ها که گفته شد ز درد اشتیاق تو چه دیده‌ها سفید شد، چه عمرها تمام شد چه قصه‌ها در عاشقی نوشته شد کتاب شد چه شعرها سروده شد برای روز وصل تو بکار مردم جهان چو بنگردند عاشقان برای واجبات دین و رفتن ره یقین تمام طول سالها در انتظار دیدنت تو هستی دو عالمی، ز هست توست عالمی به بین به شیعیان خود در این جهان عاشقی بهار عاشقی رسیده موسوم ظهور تو سیاهی از میان برفت و نوبت هلال شد به بین به کار مردمان، سلیقه‌ها شده عیان به کار خویش مانده‌ایم و دل به عشق داده‌ایم تمام عمر عاشقان به کار انتظار رفت

چه شامها، چه دیده‌ها ز خواب شد نیامدی ببین که اشگ دیده‌ها گلاب شد نیامدی دوباره جمعه و دگر خراب شد نیامدی تمام قصه‌های ما کتاب شد نیامدی جهان کهنه پیرو، گه شباب شد نیامدی چه عشق‌ها در این خصوص عذاب شد نیامدی تمام نقش عاشقان بر آب شد نیامدی ریا به کار و کار بی‌ثواب شد نیامدی دو روئی و ریا و پیج و تاب شد نیامدی امید وصل چون سراب شد نیامدی به چهر عاشقان تو نقاب شد نیامدی چه ظلم‌ها که رفته، بی‌حساب شد نیامدی برای مقدم تو انقلاب شد نیامدی دوباره کشور دل آفتاب شد نیامدی به کار دین جدّت انتخاب شد نیامدی جهان ما دوباره بی‌حجاب شد نیامدی به بین که عمر احتشام حباب شد نیامدی

نقش تو

من دیده‌ام به آئینه هرگاه دیده‌ام می‌دیدمی جهان چه عجب بعد دیدنت دل بیقرار همچو نسیم و گل بهار گلشن چو دور از نظر باغبان شود من عاشقم نشسته در این گلشنم بیا در ظلمت فراق فتاده دلم چرا تا کی تو را بعالم اندیشه بنگرم چشمم سفید شده بره انتظار تو من لذّت وصال تو در عالم خیال بگذشتم از جهان و جهانی برای تو جان و دلم همیشه وصالت بخواب دید بگدشت عمر و طاقت جانم تمام شد بنمای روی یار دگر عمر و عشق و جان عمری بدیده نقش تو را احتشام دید

نقش تو را به آئینه دل کشیده‌ام جز یاسمن لقای تو چیزی ندیده‌ام چون بلبلی که تازه بگلشن رسیده‌ام ویرانه میشود که به ویران چمیده‌ام من تازه باغبانم و گل را نچیده‌ام روشنگری چو روی تو یاری گزیده‌ام عمر بهار طی شد و از کل بریده‌ام اشگ فراق کور نموده است دیده‌ام ای یار عالمین بجانم چشیده‌ام جز تو ندیده، پرده غیری دریده‌ام باور کند دمی که ز غمها رهیده‌ام بنما ترحمی و ببین قد خمیده‌ام لطفی بکن تو بر دل در خون طپیده‌ام نقشت چه سود مهر تو با جان خریده‌ام

شمع این پروانه را جائی در این بازار نیست

در جهان عاشقی همچون منی بیمار نیست عاشقان را آرزو وصل نگارست ای خدا شوق وصل یار هر مجنون بیدل را کشد از فراغ یار بی تا بی کند هر روز و شب ار فراغ یار می‌نالد ز وصلش بیشتر تا سخن گویم بدل سوزد شرارش آسمان ناله زد درد مرا درمان نگارم میکند گر نماید عشوه‌ائی دین و دلم یکجا دهم سوسن و ریحان و سنبل را در این بازار عشق گل رخشن و سوسن رخش  ریحان و سنبل روی یار کار این میدان دل است و جنگ با نفس وجود گر توئی عاشق مبادا شکوه بنمائی ز یار گر دلت دیوانه عشق است با یارت بساز احتشام از درد و غم باید بسوزی همچو شمع

همچو من بیمار، هجران رخ دلدار نیست لیگ این دیوانه دل را این چنین گفتار نیست لیک در کار دل دیوانه این رفتار نیست در شب وصلش خدایا حرمت دیدار نیست هرچه گویم با دل و دیوانه این کردار نیست گوید این درد مرا درمان در این بازار نیست وای بر من در نگارم این چنین پندار نیست جز رخ ماهش برایم شمع شام تار نیست جائی اندر گلشن عشق و گل و گلزار نیست او گل گلزار عاشق این گلستان خار نیست در پی جولان این میدان کسی سردار نیست چون به قاموس نگار عاشقان آزار نیست عاشق شاکی ز معشوق عاشقی بیدار نیست شمع بی‌پروانه را دانی بر او مقدار نیست

شیدائی تو

شدایی عشق تو جهان را نظرش نیست آن دل که تو را دید دگر هیچ برش نیست

گر هر دو جهان را بدهی هیچ اثرش نیست از عالم وعقبی بگست و خبرش نیست

جز راه سر کوی تو جائی گذرش نیست

دیوانه شد این دل بجهان کار ندارد هرگز نظری بر گل و گلزار ندارد

غیر از تو نخواهد یجزت یار ندارد جز در سر کوی تو خریدار ندارد

جز دیدن روی تو خیالی بسرش نیست

جستم همه جا از پی رخسار نکویت در صومعه و دیر بهر خانه و کویت

دیدم همه کس واله آن طرّه مویت سرگشته چو من بود هزاران همه سویت

بنهاده قدم لیک چو من بی ظغرش نیست

من عاشقم و جز رخ تو هیچ نخواهم من کمتر از آنم سخن از عشق تو گویم

امّا چه کسم من که ره عشق تو پوبم باید ز نسیم سحری عطر تو بویم

لیکن دل دیوانه از این غم خدرش نیست

بنشسته دل اندر سر کوی تو به امید دیوانه دلم جز تو بعالم چه کسی دید

دیوانه چه داند که بپرسند توحید تنها بتو طالب شد و این عشق پسندید

این احتشام زار بجز تو نظرش نیست

یا مهدی

چشم امید دلم بسوی تو باشد عاشقم عشقم وصال روی تو باشد

دیده و دل هردو جستجوی تو باشد گر سخنی هست گفتگوی تو باشد

ورد زبان حُسن و خلق روی تو باشد

جستم و جویم تو را بهر دل و هر جا بهر تو، چون منزل تو هست به دلها

هر دل و هر کوی دید می‌شد مأوا هر دم و هر آن که خوانمت توئی آنجا

چشم همه عاشقان بسوی تو باشد

دیده حق بین ندارم آنکه ببینم لیک به خاک درت نهاده جبینم

چهره پر نور تو به چشم یقینم جز ره تو کی ره دگر بگزینم

منزل و مقصود جمله کوی تو باشد

خاکم و بر در گهت نشسته به امید ای که توئی مظهر یگانه توحید

شاید از این ره  رخ را بتوان دید من چه کسم حق تو را ستوده و تمجید

کرده، جهان انتظار روی تو باشد

ای علم نصرت خدای یگانه ای که وجودت ز احمد است نشانه

مانده امانت بدست توبه زمان دین خدا از تو مانده نیست فسانه

دیده باطن اسیر موی تو باشد

ما که در این درگهیم پست تر از خاک گوشه‌ی چشمی نما که سینه کنم چاک

کن تو عنایت شها بدیده نمناک مانده به غم احتشام ای شه لولاک

حجت حق جان به گفتگوی تو باشد

نوحه توسل به آقا امام زمان (ع)

گر شیعه دردمندی     آقامون صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی آقا شوم فدایت – چون خاک زیر پایت بهتر ز جانم مهدی ورد زبانم مهدی گر شیعه دردمندی       آقامون صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی دل عاشق نگاهت – مفتون روی ماهت ای مهربانم مهدی تاب و توانم مهدی گر شیعه درمندی       آقامون رو صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی عالم در انتظار است        جان و دل بیقرار است ای خوش زبانم مهدی تاب و توانم مهدی گر شیعه درمندی     آقامون و صدا کن تاب و توانم مهئدی آرام جانم مهدی آقا بگو کجائی      کی ماه من میائی روح قرآنم مهدی بهتر ز جانم مهدی گر شیعه دردمندی            آقامون و صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی ای روح پاک قرآن – بستی تو عهد و پیمان سرو روانم مهدی ورد زبانم مهدی گر شیعه دردمندی    آقامون  و صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی شد احتشام گریان – از هجر تو پریشان ای جاودانم مهدی آزرده جانم مهدی گر شیعه دردمندی      آقامون  و صدا کن تاب و توانم مهدی آرام جانم مهدی

هر درد بی‌دوا را          با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی جان میدهم برایت – دارم به لب ثنایت روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی‌دوا را    با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی در دل نهفته آهت – در راه و در پناهت شوق بیانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی‌دوا و     با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی دلها به ره گذار است – جانها فدای یار است ای خوش بیانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی‌دوا را با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی دل می‌کند دعائی        شاید شما بیائی ماه کنعانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی‌دوا را         با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی عشاق تو فراوان – مشتاق دیدن از جان آرام جانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی‌دوا را      با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی هر جمعه گوید الان – آید زره مهدی جان ترسم نمانم مهدی جان جهانم مهدی هر درد بی دوا را         با نام او دوا کن روح و روانم مهدی جان جهانم مهدی

کار جهان بی‌تو مشگل است

ای گل بیا که کار جهان بی‌تو مشگل است محو تو عاشقان جهان ای گل وجود امید میرود که بیائی بیا بیا مشتاق دیدن رخت ای یار آشنا بازآ که درد هجرامان را بریده است شاهان عالمی به برکوی وصل تو جانا به غیر تو دل مارا نمی‌خرند دل را به غیر عشق تو عشقی مجاب نیست ما را شماتت کس و ناکس نه می‌زند دل را به سر هوای گل و لاله‌ائی نماند هر عاشقی به کار دل و عشق خود خوش است هر دل که غیر عشق تو عشقی گزیده است دیدند عاشقان حقیقت تو را به چشم یارا به احتشام عنایت کن از وفا

ای گل بیا که منتظرت یک جهان دل است نام تو ای امید جهان نقل محفل است دانی که بهر تو دل و هر دیده منزل است آری که یار منتظر یار خوشگل است با دیدن رخ تو همه درد زائل است دانی اگر هزار شود باز سائل است عشق تو در تمامی یک عمر حاصل است تنها توئی و دل بمراد تو مایل است زیرا که عشق پاک تو بر جمله حائل است ما را هوای آن گُل زیبا و سنبل است این عشق ما به دیدن روی تو کامل است من فاش گویم آن ره و آن عشق باطل است کشتی عمر معرفت دوست ساحل است دانی که او به مسئله عشق کاهل است

یا مهدی

نقش دل و دیده روی یار است هنوز نقشی نبود در دل و جان جز رخ او چون ابر بهاران همه این دیده و دل بی‌یار نخواهد دل من روز و شبان امید وصال روی او دارد دل گفتند که انتظار شرط عشق است ما منتظرانیم به راهت ای دوست لطف تو اگر شامل دل گردد دوست بی‌عشق تو کی توان در عالم بودن غیر از تو نخواهد دل و جان یاری را گر پا به نهی به دیده‌گانم روزی شاد است به عشقت احتشام ای مهدی

دل مانده گرفتار نگار است هنوز دل از غم هجر بی‌قرار است هنوز از درد فراق اشگبار است هنوز جان و دل و دیده خوار و زار است هنوز زین رو همه دم در انتظار است هنوز هجر تو بعالم افتخار است هنوز جان در ره عشقت استوار است هنوز بین جان و دلم در اختیار است هنوز عشق تو به جانم آشکار است هنوز بی روی تو تیره روزگار است هنوز آن روز برایم، یادگار است هنوز بی تو دو جهان تیره و تار است هنوز

دو بیتی

خوش باش، بهار خوش به خوش روئی گل اندوختن و فکر خور و خواب مباش * * * ما را به جز از غم تو، غم نیست به دل دل بسته به امید وصالت روزی * * * با عشق تو هر کجا که پا بگذارم من در عجبم چگونه در روز جزا * * * مردم به امید زندگانی دارند این نظم و نظام تو که در کار دل است * * * دل بسته به عالم وجودیم هنوز تا راه وصال تو به پایان آید * * * ناز تو خریدار جهانی دارد من مانده در اینم که در ایام وصال * * * گردل طلبی صاحب دل پیدا کن عاشق شده ائی اگر به راه مقصود

آسوده به زی در جهان چون بلبل سرشار ز عشق شو بسان شنبل * * * کار دو جهان ز انتظارت مشگل کی می‌شوی آقا تو چراغ محفل * * * از لطف تو می‌شود دو عالم یارم با عشق تو میتوان کنند آزارم * * * عشاق به عشق تو جوانی دارند در درگه دل جا و مکانی دارند * * * ما در ره عشق در عبودیم هنوز در درگه ایزد به سجودیم هنوز * * * نام تو عجب شور بیانی دارد این دل به بر تو چه زبانی دارد * * * خواهان که ائی به زندگی افشا کن پنهان و عیان خویش را شیدا کن

دو بیتی

ما را غم بیداد گری خواهد کشت رنج و غم انتظار بر ما سهل است * * * ترسم که عمر صبر سر آید در عاشقی ای دل در انتظار وصالش بمان، بمان * * * از عشق گر سخن نکنی پس چه میکنی گر راحت جهان طلبی در ره وفا * * * ای که دل بردی ز عالم، عالمی قربان تو عالمی جانها به کف، چشم انتظار مقدمت * * * سالها ما باده توش از جام عشقت بوده‌ایم چشم امید دل و جان بر تو بستم ای طبیب * * * گلزار جهان جز گل روی تو ندارد ما جز گل روی تو نچیدیم ز شاخی * * * عالم به عشق زنده و عاشق به عشق دل عالم به انتظار رخ یار زنده است

درد و غم این در بدری خواهد کشت ما را غم این بی‌خبری خواهد کشت * * * ترسم نفس ز سینه برآید در عاشقی این درب بسته یارگشاید در عاشقی * * * گر نفس خود کفن نکنی پس چه میکنی دل را برون ز تن نکنی پس چه میکنی * * * نه قدم بر دیدگانم، دیده در فرمان تو عالمی قربان کنند جان، بر تو و جانان تو * * * رخ به خاک کویت ای جان جهان می‌سوده‌ایم چون طبیب درد داریم، ما ز غم آسوده‌ایم * * * کو شاخ و بری تا که چنین بار بیارد گو کاتب عشاق، که نامم بنگارد * * * یا رب مکن که دل شود از عشق خود خجل توفیق وصل قسمت ما کن نه خاک و گل

دو بیتی

الا که طالب دیدار روی جانانی هزار دیده اگر بهر انتظار کُشی * * * صفای مقدم دلدادگان عشق خوش است هزار سال اگر دیده‌گان به ره دوزی * * * بمقدم گل جاوید عشق گل ریزید صفای گلشن ما کامل است با این گل * * * ای نازنین من دل من در نیاز توست با ما نمی‌پری ز چه ای ماه پیکرم * * * رسم وفا به عاشقی و عاشقان خوش است با عشوه‌ائی زیار اگر جان دهی سزاست * * * ضمنا رنج فراغت دلم آزرده نمود چند باید به رهت دیده و جان بگذارم * * * ما تاب انتظار تو با جان خریده‌ایم از جان گذشته در ره تو جان نهاده ایم

ز عشق و عاشقی دلبران چه میدانی هنوز در ره او کودک دبستانی * * * بهار و جلوه در این جاودانه عشق خوش است برای دیدن آن گلستان عشق خوش است * * * به خیر مقدم مولای عشق برخیزید بدست عشق بر این گلشن گل آویزید * * * دل عاشق رخ تو و ساز و نوا از توست دل بی رخ تو در غم و سوز گداز توست * * * دیدار روی یار به پیر و جوان خوش است جان چیست، چون به عشق شوی جاودان خوش است * * * هجرت ای ماه رخم، جان و دل افسرده نمود لحظه‌ها سال شد، عشاق تو دل مرده نموده * * * در راه تو به جان خط بطلان کشیده‌ام عمر است در ره تو شماتت شنیده‌ام

دو بیتی

اندر ره تو رنج کشیدن نوش است گر طالب خورشید شدی همچون ماه * * * شاهان عالم چون گدایان دارند امید و التجائی * * * در انتظار دیدن رویت گذشت عمر آیا نمی‌شود که پیامی بما دهی * * * کی ز خواب ناز برخیزی گلم محو دیدار تو ام ای نازنین * * * ای یار من بیا که ناز تو از دل خریده‌ام عمری به انتظار و دگر عمرها چنین * * * مجنون صفت در انتظارم، گل من دنیا ندارد قدر تنها ماندنت * * * سلام آباد من آباد باشد به خوبی تازگی، بهتر ز گلها

ظلمت ز پی نور دویدن نوش است آسوده به نور خود رسیدن نوش است * * * بر درگه تو اشگ باران شاید پذیری تو جز یاران * * * مائم و بیقراری دل در رکاب تو خطی، نوشته‌ائی و کلامی بما دهی * * * تا ز دیدارت شود حل مشگلم کی‌شود وصل گل من حاصلم * * * در انتظار روی تو زعالم بریده‌ام صرف تو می‌کنم، چو تو یاری ندیده‌ام * * * از بهر تو دل بیقرارم، گل من بی تو چه تلخ است روزگارم، گل من * * * همیشه مثل گلها شاد باشد زبازی زمان آزاد باشد

 

انتظار

در کاخ دل نشینی از دل خبر نداری تا کی ز حال زار، عاشق خبر نگیری مائیم چون گدایان، نزد چو شاهی حسنی بی‌ماه رویت ای دوست، ما روشنی نداریم هر عاشقی در عالم، یک ملجی گزیده در ظلمت نگاه، دنیا پرست و دونان در ظلمت شب عشق، خواهان عشقت هستیم گر دست ما بگیری، ای دست گیر عالم ما با تو بوده هستیم، دنیا نه، دین پرستیم از درد بی‌قراری، از رنج انتظاری بیلان کاری دل، امضائی تو نیاز است آقا نظاره‌ائی کن، بر جمله رو سیاهان ارباب ما تو هستی، ما جملگی غلامیم

ما پا برهنه دور کاخ تو در طوفیم از رنج بیقراری، پیچیده چون کلافیم دریاب این گدارا، دلبسته برنگاهیم در ظلمت دل هستیم، خواهان چون تو ماهیم تو ملج جهان، ما بی تو بی‌پناهیم ما را صفی نگارند، گویند کهنه خواهیم گر عشق تو نباشد، ما جمله  قعر چاهیم ما را ز غم رهانی، دانی به کوره راهیم بر عشق پاک خوبان، دلداده و گواهیم چون مرغک گرفتار، در سوز و اشگ و آهیم اینگونه گر نباشد، ما جمله روسیاهیم گوئیم از دل و جان، آقا تو را سپاهیم این احتشام گوید، ما غرق در گناهیم

انتظار امام زمان

تا کی دل ما غرق تمنای تو باشد ما دل شده‌گانیم در این راه به عالم دردی است به عشاق جهان از غم هجرت مجنون صفت عالم ز پی دیدن رویت هر سرو که در عالم هستی دل و جان دید هر جا سخن عشق ز یک دل شده دیدیم هر دیده که از درد فراق اشگ بریزد هر دیده‌ی مشتاق شب هنگام بخوابد دانم که تو هم عاشق عشاق جهانی امید دل جمله عشاق تو هستی دل طالب دیدار گل باغ رسول است خورشید جهان ساز دو عالم بنما رخ امید جهانی و جهان در پی وصلت باز آ که جهانی شده از بهر تو دل تنگ

محو تو و آن صورت زیبای تو باشد گوش دل ما در پی آوای تو باشد دانی همه محتاج مداوای تو باشد مضتون تو و عاشق و شیدای تو باشد در یاد تو و آن قدر عنای تو باشد نام تو تجلّی کند آوای تو باشد اشگ همه جاری شد، دریای تو باشد نقش تو شود ظاهر و رویای تو باشد جانهای جهان در ره جانهای تو باشد دل بسته جهان در پی فردای تو باشد دلهای جهان گل شده گلهای تو باشد تا چشم دو عالم همه بینای تو باشد باید همه جا مُهر تو، امضای تو باشد دلها ز تو شادان و مصفای تو باشد

انتظار

تو را من دوست می‌دارم ز جان و دل

تو هستی نازنین یارم

توئی رونق به بازارم

تو را با دل خریدارم

فراغت کرده بیمارم

گرفتارم به عشقت نازنین رویم، تو هستی یار خوب و نیک کردارم

ز شوق وصل تو هرشب ستاره می‌شمارم

نه خوابم نه که بیدارم

نه مستم نه که هشیارم

تمام فکر و ذکرم شوق وصل است     وصل دلدارم

نمی‌دانم ز حال خود چه چیزی کرده          آزارم

همی‌دانم ز درد هجر تو بی‌خواب و تب دارم

نه اینجایم نه آنجایم زمین و آسمان و بر سر دارم

نمی‌خواهم دوا، من درد هجرت دوست می‌دارم

چه شیرین است درد انتظارت کرده دیندارم

ز شوق وصل هرگاهی ز دیده اشگ می‌بارم

گرفتارم، گرفتار تو ای زیبا رخم ای نازنین یارم

 

دو بیتی

تو نور خداوند مبینی مهدی گفتم به دلم چه هدیه داری امشب * * * تو آتینه‌ی خدا نمائی مهدی محتاج تو شد دین خدائی رسول * * * مهدی تو امید عالم هستی مهدی عالم به ظهورت انتظاری دارد * * * مهدی دل ما مانده به راه تو هنوز مهدی همه انتظار رویت دارند * * * گفتم به ظهورت دل ما شاد شود بگدشت جهان عمر ما آقا جان

تو آئینه‌ی اهل یقینی مهدی گفتا صلوات بهر مهدی مهدی * * * بر امر خدا بحق رضائی مهدی عالم بتو دارند التجائی مهدی * * * تو باعث بود و هست و هستی مهدی در امر خدا بوده و هستی مهدی * * * مهدی دل ما گواه راه تو هنوز مهدی همه در پناه راه تو هنوز * * * با دیدن رویت همه فریاد شود شاید به ظهورت که ز ما زیاد شود

دو بیتی

گفتم ضمابی تو چها باید کرد کی می‌شود آن روی قشنگت را دید * * * سالها در طلب عشق چها بر ما رفت این جفا پیشه نگاری که بما وعده نمود * * * شاها به گدایت نظری خواهی کرد بر کودک خرد عشق ما ای مولا * * * رنج دو جهان برای عشق تو کم است عشاق به انتظار رویت ای دوست * * * حدیث عشق تو در هر کجا نباید گفت هزار سال اگر عمر ما دوام کند * * * ما خلقت دنیای تو هستیم که هستیم خاک و گل ما بهر تو سفتدند از اول * * * ای یار من بیا، که ناز تو را من خریده‌ام عمری به انتظار و دگر عمرها چنین

از بهر تو روز وشب دعا باید کرد در روز وصال شکر خدا باید کرد * * * عمر کوتاه ز کف رفت و جفا بر ما رفت خلف گفتار نمود و، ز برم تنها رفت * * * از کوی محبان گذری خواهی کرد دانم که ز لطفت پدری خواهی کرد * * * پشت فلک از فراق عشق تو خم است چشم فلکی مانده به راه تو نم است * * * ز درد هجر نباید ز عشق تو آشفت به انتظار نباید ز دیده اشگی سفت * * * از جام طهورای تو مستیم که هستیم غیر از تو ز عالم همه رستیم که هستیم * * * در انتظار روی تو ز عالم بریده‌ام صرف تو می‌کنم چو تو یاری ندیده‌ام

دو بیتی

گفتم به ستاره ائی چرا پیدائی گفتم که من از شوق وصالش مستم * * * دل من مانده در کویت – شدم من عاشق رویت ببوسم روی نیکویت نشینم کاش پهلویت * * * روز و شب می‌نگرم عکس و جمالت ای یار دل گرفتار رخ توست، جز از این چه کند * * * سلامی نثار رخ خوب یاران سلامی به یاران خوب و وفادار * * * از گل و لاله رخت خوب‌تر است دل ما نقش تو را خواسته است

گفتا تو چرا ندیده راشیدائی گفتا منم از نور جمالش هستم * * * اسیر طره مویت – فدای خال ابرویت شوم مست ز عطر دلجویت بگیرم دست و بازویت * * * مست و مدهوش تو گردم ز نگاهت دلدار من خریدار تو ام، جان به کفنم در بازار * * * سلامی چو برگ گل، بر گلعزاران سلامی به گلها و بر غنچه زاران * * * دیدنت از گل و گلخانه سر است با تو بودن به دل و جان ثمر است

دو بیتی

ای راز شبهای جوانی دل روز و شب اندر خیالت * * * ای جاودان در روزگاران دلها همه مفتون به رویت * * * شاهان عالم چون گدایان دارند امید و التجائی * * * صبر کردم در خیالم تا تو را ببینم دوباره صبر کردم جان من جانان من آئی هماره * * * از غمت امشب هزاران ناله بر کیوان نمایم انقدر نالم برای دیدن رویت چو مجنون * * * ز چه یار مهربانم تو بما نظر نداری ز چه نیستی بیادم ندهی پیام گاهی * * * نازیننا دل هوای دیدنت دارد کجائی بر سر سجاده می‌گیرم هیمشه از برایت

ای نور عشق و زندگانی کی گیری از ما یک نشانی * * * ای آرزو ای عشق یاران کی می‌کنی رخ آشکاران * * * بر درگه تو اشگباران شاید پذیری در جز یاران * * * صبر کردم تا بیائی با نگاهی با اشاره درد غمهای دل ما با تو خواهد گشت چاره * * * دست و دل بردارم و غم در بر جانان نمایم تا که رخ بنمائیم این عهد را پیمان نماییم * * * مگر از دل حزینم گل من خبر نداری تو مگر ز عشق و حال و دل من خبر نداری * * * روز و شب در انتظارم شاید ای آقا بیائی دل پریشان از فراق است یار زیبارو دوائی

دو بیتی

دیدن لحظه وصل تو تماشا دارد دیده دل برهت مانده اماما بازآ * * * سلام آقا گل شیرین بیانم بیا آقا بیا این روز جمعه * * * سلام ای نازنین من گل من بیا آقا ببینم روی ماهت * * * چرا ای نازنین با ما نجوشی تو را جوئیم و ما در انتظاریم * * *

دل ز شوق تو اگر جان بدهد جا دارد دیده بهر قدمت یار تمنّا دارد * * * ز گل بهتر توئی آرام جانم بیا ببینم تو را یار جوانم * * * سلام ای بهترین من دل من تمام عمر ذکرت حاصل من * * * چرا رویت عزیز از ما بپوشی برای دیدنت از دل بکوشیم * * *

دو بیتی

نا مهربانی‌ها دلم سوزاند و زد آتش بجان بگذر از این راه جفا راه وفا را پیشه کن * * * رسم و راه عاشقی این گونه نیست تا توانی مهربانی پیشه کن * * * به سردی گر، گراید کار دیگر می‌شود مشگل ز نخل بی‌وفایی برگ و بر هرگز نچیده کس * * * بهار عشق خزان می‌کنی بهانه مگیر صفای عشق به عشق است و مهربانی دل * * * دیدن لحظه وصل تو تماشا دارد دیده‌ی دل به رهت ماندهُ اما اما بازآ * * * اندر غم فراق دلم صبر می‌کنم تلخ است لحظه‌های غمت لیک چاره نیست * * * ای نازنینم، ای مه جبیبم بادل وفا کن، ترک جفا کن

درد فراغت می‌کند مجنون تو بی‌خانمان این مرغک بی‌بال و پر ترسم گریزد آشیان * * * دل بریدن این چنین مردونه نیست باخبر شو خانه هست و خانه نیست * * * مکن کاری که بگریزد محبتهای دل از دل مکن خاموش با نامهربانی نور این محفل * * * بکن به کار دل خویش لحظه‌ائی تدبیر بیا تو قهر مکن یار می‌شود دلگیر * * * دل ز شوق تو اگر جان بدهد جا دارد دیده بهر قدمت یار تمنّا دارد * * * محرومم از نگاه گلم، صبر می‌کنم چون بهر توست ناز گلم صبر می‌کنم * * * ای بهتر از گل، داغت نبینم از درد هجرت، من دل غمینم

دو بیتی

ای نازنین گلم به شما می‌کنم سلام امیدوارم آنکه شوی شاد و شادکام * * * پرسیدم از دلم که چرا کم محبتی عهد و وفا ز دلبر جانانه رسم نیست * * * آرام تر از گل بجهان هیچ‌کسی نیست دل عاشق و شیدای تو باشد به دو عالم * * * خواهد دلم پیوسته با روی تو باشم اما تو می‌رانی مرا با هر بهانه * * * تو گل خندان منی – یار خوش الحال منی * * * شیرین تر از عسل گل من ناز میکنی گفتم بکن تو یاد ز ما هر زمان که شد * * * نا زنینا از چه با ما ناز داری دلبری کردی ریگ برق نگاهت * * * ای دل چرا با ما چنین نامهربانی می‌کنی تا کسی سر قهر و عناد، این رسم و راه عشق نیست

صبحت بخیر  ای گل خوبم به هر کلام آیا تو می‌پذیری از این رو سیه سلام * * * گفتا محبت است که محبت بیاورد مهر و وفاست آنکه دل از دیده می‌برد * * * تو همچو گلی جان و دل آرام تو باشد مفتون تو ام، عاشقم دل رام تو باشد * * * مجنونم و خواهم که پهلوی تو باشم من مانده‌ام با دل که در کوی تو باشم * * * جانی و جانان منی – هم عهد و پیمان منی * * * با ما دوباره عشوه رو آغاز می‌کنی با گفتن سلام دلم باز می‌کنی * * * با وفایم بی‌وفایی ساز داری حالیا صد عشوه‌اندر کاری * * * رسم وفا اینگونه نیست، آزرده جان می‌کنی این شادمانی را چرا، ناشادمانی می‌کنی

دو بیتی

از هجر رویت، روزم چه مویت ای نازنینم، ای مه جنینم * * * فقیر عشق ستمدیده را نباید کشت قدم به کار گه عشق گر زدی عاشق * * * ای دیده براه یار خواهی ماندن از درد فراق روی جانان خویش * * * این جمعه موعود تو کی می‌آئی این آرزوی نهفته عشاق است * * * آقا تو بیا به مجلس ما و ببین این مجلس بی‌ریای هر جمعه ما * * * عاشق به تمنای رخت جان به فشاند آقا تو بیا رخ بنما عاشق خود بین * * * سالها در انتظارت با خدایم راز دارم طالب وصل تو بودم این شده تنها دعایم

بگذشتی از، عشق آتشینم دورت بگردم، داغت نبینم * * * نشان ز عشق اگر داشتی نباید شست بکوش در ره عشقت مشو تو هرگز سُست * * * یک عمر به انتظار خواهی ماندن هر روز و شب اشکبار خواهی ماندن * * * دانی که امید جمله دلهائی این جمعه بیا که دل شود شیدائی * * * دلها همه از هجر تو گردیده غمین با نام شما بپا کنند اهل دین * * * هر جمعه به عشق رخ تو ندبه بخواند یا بانگ بر آور که به سر خود برساند * * * بی‌تو ماندم از دل و جان بهر تو آواز دارم بهر دیدار تو آقا میل پر پرواز دارم

دوبیتی

ساقیاجمعه بیا عشرت ما را تو بساز مصلحت نیست که ما بی‌تو به عشرت باشیم * * * گل یأس زندگانی، غم عاشقان بدانی تو که ماه عالمینی، گل گلزار حسینی * * * از گل به جهان گل و گلابی باید تا کی تو گلم به گلستان مینازی * * * سلام ای نازنین ماه رویم تو می‌دانی که دارم شوق دیدار * * * پنهان نمی‌کنم که تو را دوست دارمت با ما نمی‌پری ز چه ای نازنین من * * * دانی که بیقرارم          هردم در انتظارم تو ماه عالمینی                     گل واژه حسینی عاقل نه ائی اگر که کنی عشق خود رها کاری نکن ز کرده شوی نادم ای جوان

ساغرم پر کن از آن باده و چنگی بنواز تو بیا تا که شود محفل ما ناز و نیاز * * * چه شود ز روی رفعت، به وصالم برسانی چه شود عزیز زهرا، خبری بما رسانی * * * در کار جهان دل حسابی باید دانی که به عشق تو خرابی باید * * * تو را من در کجا باید بجویم تو دانی دوستت دارم نکویم * * * می‌سوزد این دلم ز چه تنها گذارمت من دوست دارمت نکن این کار را به من * * * شاید ره جوابی                 آید ز گلغرارم من عاشقم به رویت           جانی به روزگارم پیدا نمی‌شود چو گلی یار بر شما بنما تعمق از گل نازت مشو جد

حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام

نوحه شاه شهیدان

ای شاه شهیدان - حسین جان -  سلام علیک

ای حجت یزدان -  حسین جان -  سلام علیک

* * *

ای کشته عطشان حسین جان-سلام علیک

ای مظهر ایمان - حسین جان -  سلام علیک

ای خسرو خوبان - حسین جان - سلام علیک

ای ره و قرآن - حسین جان - سلام علیک

ای پیکرت عریان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان  – حسین جان -  سلام علیک

 

مانده در بیابان -  حسین جان-  سلام علیک

در خون شده غلطان - حسین جان - سلام علیک

زیر سم اسبان - حسین جان - سلام علیک

قربانی جانان - حسین جان - سلام علیک

شیعه تو گریان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

ای مانده به پیمان - حسین جان - سلام علیک

اندر ره فرمان - حسین جان - سلام علیک

جان داده به یزدان - حسین جان - سلام علیک

ای کشته دو نان - حسین جان - سلام علیک

ای یکّه به میدان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

مانده‌ای به جولان - حسین جان - سلام علیک

ای حامی قرآن - حسین جان - سلام علیک

ای رحیم و رحمان - حسین جان - سلام علیک

ای جمله شاهان - حسین جان - سلام علیک

گشته چون گدایان    حسین جان     سلام علیک

اندربرت ای جان - حسین جان - سلام علیک

ای مهر درخشان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ای مهر فروزان - حسین جان - سلام علیک

ای سرت نواخوان - حسین جان - سلام علیک

نوک نی عدوان - حسین جان - سلام علیک

زینبت پریشان - حسین جان - اسلام علیک

همچنان اسیران - حسین جان - سلام علیک

میرود به ویران - حسین جان - سلام علیک

از ظلم لعینان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

شد سرت چو مهمان - حسین جان - سلام علیک

در خرابه‌ای جان - حسین جان - سلام علیک

شد رقیه قربان - حسین جان - سلام علیک

از فراغت آن خان - حسین جان- سلام علیک

همچنان غریبان - حسین جان - سلام علیک

مانده شام ویران - حسین جان - سلام علیک

* * *

 

قبله‌ی محبان - حسین جان - سلام علیک

گشته قبر ایشان - حسین جان - سلام علیک

شیعه گرم افغان - حسین جان - سلام علیک

بهر تو و طفلان - حسین جان - سلام علیک

کربلا تو برسانی - حسین جان - سلام علیک

جمله‌ی عزیزان - حسین جان - سلام علیک

احتشامت نالان - حسین جان - سلام علیک

روز و شب به افغان - حسین جان - سلام علیک

ای خسرو خوبان - حسین جان - سلام علیک

ای شاه شهیدان - حسین جان - سلام علیک

نوحه هوای کربلا

دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت آقا تو ارباب منی، همیشه در خواب منی توئی امیر دل من بی تو میگیره دل من دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت حک شده روی قلب من، نام تو آقای همه یک عمره پای عشق تو میام همیشه حرمت دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت جز تو نمی‌خواد دل من، عشق تو آب و گل  توئی عزیز عاشقان عاشق روی تو تو منم دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا  قربون صحن و حرمت میخوام بشم ملازمت، بگردم دور حرمت عمری گدای سر کوی تو شدم به احتمام ای که تو خود یگانه‌ای ای که تو جاودانه‌ای دلم میخواد، پر بزنم به دور ایوان طلات دار و ندار من تویی میخوام بیام کرب و بلا قربون صحن و حرمت

دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جون و دل فدات قربون لطف و کرمت دلم میخواد فدات بشم، خورشید و مهتاب منی به عشق اسیر دل من بی‌تو اسیر دل من دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه هات بشم ز جون و دل فدات قربون لطف و کرمت توئی امید عاشقان – نور دو چشم فاطمه در تب و تابم آقا جون شبا که خوابم اقا جون دلم میخواد جا بدهی    منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان و دل قدات قربون لطف و کرمت یک عمره میخوانم برات، اشک چشام حاصل من  نام تو گشته جاودان مرا ز درگهت مران دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان ودل فدات قربون لطف و کرمت گدای عشق تو شدم، ببینم لطف و کرمت نظر کن آقا که منم، نوکرد درگاهت احتشام در عاشقی نشانه‌ای تو بهترین نشانه‌ای دلم میخواد جا بدهی، منو تو خاک کربلات من عاشقم به روضه‌هات بشم ز جان ودل فدات قربون لطف و کرمت

نوحه برآورده شدن حاجات

یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای نور چشم مصطفی، فرزند حیدر ای آنکه محبوب قلوب و حّی داور یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای خون پاک داوری، ای نور یکتا ای نور پاک سرمدی، در عشق شیدا یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای بهترین خلق عالم، در دو دنیا از نهضت تو دین و ایمان گشته احیا یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان ای مصحف صد پاره اندر دشت خونین با کافران دین نکردی صلح و تمکین یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان در کوفه رأس پاک تو، میخواند قرآن مدح تورا شد احتشام زار گویان یا ابا عبداله     یا وجیهاً عنداله مظلوم حسین جان     عطشان حسین جان

اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان آرام جان فاطمه     ساقی کوثر قلب جهان را یاحسین، کردی مسخّر اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان ای واقف اسرار عاشق، در دو دنیا ماندی میان کوفیان، لب تشنه تنها اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان ای نور چشمان رسول الله و زهرا داری شفاعت، بهرامت روز فردا اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان جانت فداکردی حسین در راه آئین امّا محبان از غمت گردیده غمگین اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان در نوک نیزه بهر طفلان اشگ ریزان عاشق به دیدار شما ای شاه خوبان اشفع لنا عنداله     حاجتنا عنداله صدپاره پیکر     عریان حسین جان

نوحه قبله جانها حسین (ع)

اباعبدا... حُبک نعمتی حسین عاشقان تو    جمله پریشان تواند شیعیان از دل     جملگی خواهان تواند شیعیانت ببین     جمله نو اخوان تواند جان جهان جان شما دلها به قربان شما اباعبدا... خُبک نعمتی حسین یاس خونین     زهرا به عاشق کن نظر قربونت آقا     از محفل ما کن گذر زاده‌ی زهرا    دانم ز ما داری خبر ای سرور آزادگان ما عاشقیم و ناتوان اباعبدا... خُبک نعمتی حسین حجت یزدان     از ما شفاعت می‌کنی قسمت ما را     آقا سرایت می‌کنی جرم و تقصیر     ما را کفایت می‌کنی ای یار خوب و مهربان نور زمین و آسمان اباعبدا...     خُبک نعمتی حسین احتشام آقا      دل بسته به عشق شما میکنی مولا      عالم ز الطافت رضا بین محبانت     دارند دستی بر دعا ای بهترین عاشقان ای گشته نامت جاودان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین

اباعبدا... قبرک قبلتی حسین محبان تو     جملگی یاران تواند دل به کف آقا جمله به فرمان تواند در خط و فرمان     پابند قرآن تواند هر دیده گریان شما هم جان و جانان شما اباعبدا... قبرک قبلتی حسین دلبری کردی    هر یک نظر دارد اثر گربیائی تو     دانم دهد آهم ثمر جان به قربونت     بگذار پایت را به سر ای نور چشم عاشقان ای قبله‌ی پیر و جوان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین در راه داور       ما را هدایت می‌کنی قصه ما را     شرح و شکایت می‌کنی میهمان ما را      در کربلایت می‌کنی ای آرزوی عاشقان مارا به کربلا رسان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین شیعیان تو      هستند به درگاهت گدا یک نظر آقا      کن مهر امضاء نامه‌ها میشوی شافع      از بهر آنان در جزاء ای یاور درمندگان ما را به کربلا برسان اباعبدا... قبرک قبلتی حسین

نوحه = چرا کربلا نرفته

هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه ای حسین ای شاه خوبان – تو عزیز آسمانی تو که مهربانی آقا – دلشو نمی‌سوزانی شده نا امید عاشق نامه‌اش سیاهه آقا هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه تو که مظهر عطائی – تو عزیز مصطفائی نکند ز ما مکّدر – شده ائی زما جدائی گل پاک خوب زهرا حک شده بروی قلبم هنوزم خدا کسی هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه تو که ارباب وفائی – به غم دل آشنائی نکند که وقت مردن – بر نوکرت نیائی عاشقه خیلی دل ما سخنت عزیز زهرا هنوزم خدا کسی هست – حرم آقا نرفته بطلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه همه انتظاریم اقا – پسرت مهدی بیاید برویم بقیع که خاک – مادرت بما نماید آقا جون بجان زهرا شیعه سرفراز گردد هنوزم کسی خدا هست- حرم آقا نرفته بطلب عزیز زهرا آرزو بدل نمونه غم مرگ مادر تو، دل عالمی شکسته همگی به انتظار، پسر گلت نشسته یا حسین کرم بفرما برسان جمیع ما را هنوزم کسی خدا هست، حرم آقا نرفته به طلب عزیز زهرا آرزو به دل نمونه

هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته غم عاشقان بی‌دل – آقا جون خودت میدونی چی میشه جز محبان – اسم ما را هم بخوانی چرا کربلا نرفته که پیش شما نرفته هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته بخدا که بعد ذاتش – توحسین بما خدائی چه شود که عاشقت را – بکنی تو کربلائی منزل تو شد دل ما عاشق حسین زهرا هنوزم یک عاشقی است، که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته تو حسین با وفائی- گل یاس مرتضائی به بهانه‌ای که دارم – همه جرمی و گناهی عشق تو شد حاصل ما همه نقل محفل ما هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته همه عقده‌های عشاق – تو را ز دل گشاید شب وصل عاشق آید – همه غم ز دل  زوداید دعا کن مهدی بیاید بگو رخ عیان نماید هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته دل عاشقان حسین جان، به کرامت تو بسته دل احتشام از این غم، بخدا از هم گسسته به همه محبت آقا تو به کربلایت آقا هنوزم یک عاشقی هست – که به کربلا نرفته تا از این دنیا نرفته چرا کربلا نرفته

نوحه کربلا خواستن

منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ای که میان موج خون فتاده فکر امتی ای که سر بریده‌ات به نیزه گشته نعمتی نقش تو روی قلب من بهر عزا و ماتمت منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ای که سر مبارکت به نیزه می‌کند دعا ای که سرت به قتلگه با لب تشنه شد جدا ما همه محتاج تو ایم خدا نیارد آندمی منم میخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام ما همه عاشق تو ایم ای گل پاک فاطمه ما همه گریان به بقیع کجاست خاک فاطمه مهدی بیا بگو به ما غیر تو کس نمی‌کند گرید برایش احتشام منم یمخوام یکبار بیام آقا جونم به کربلات دار و ندار من توئی عاشق دیدار تو ام

مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ای که کنی به ساربان به قتلگه کرامتی ای که به قاتلان خود تو می‌کنی عنایتی حک شده یاحسین حسین همیشه در شیون و شین مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ای که تمام هستی‌ات فدا شده بهر خدا ای که به یک نگاه خود درد جهان کنی دوا ای گل یاس مرتضی که دل شود از تو جدا مرغ دلم پر می‌زنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات ما همه گریان توایم و سینه چاک فاطمه گریه کند برای تو دیده‌ی پاک فاطمه که قبر مادرت کجاست فاش، که این چه ماجراست همیشه در غرق در عزاست مرغ دلم پر میزنه بدور ایوان طلات دل عاشقه به روضه‌هات من عاشقم به یک نگات

نوحه کربلا

کعبه دلهای عالم کربلایت یا حسین یوسف زهرا حسین جرعه نوشان و لا محتاج آب کوثرند ای صفای تربتت بالاتر از باغ بهشت ای گل عشقت بهار جاودانی در دلم ای گل طاها حسین کربلایت قبله‌گاه عاشقان شد در زمین دردمندان را دوائی منزلت دارا شفا آرزومندان دیدار تو اند اهل وفا مالک جانها حسین چون تو شمع عالم افروزی جهان پروانه‌ات بال وپر سوزاند عاشق تا رسد کاشانه‌ات قلب عُشاق جهانی یا حسین شد خانه‌ات شافع فردا حسین یا حسین دریای رحمت در خم ابروی تو یاحسین جان می‌دهد عشاق ببیند روی تو از بهشتند بوی سیب آید که باشد بوی تو کشته اعدا حسین در طواف جنّتت مامور شد بیت الحرام یا حسین نام تو باشد زینت نطق و کلام نام تو شد جاودانه ای امام ابن امام                یوسف زهرا حسین

ای امید عاشقان جانها فدایت یا حسین سیدی مولا حسین با ده نوشان تو اند این عشق با جان میخرند نام زیبای تو را دست خدا در دل نوشت از ازل مهرت سرشتند در همه آب و گلم سیدی مولا حسین شد بهشت جاودانی در بر اهل یقین رهبری بر هر دو عالم رهبری درد آشنا بهر دیدار تو دارند از خداوند التجاء سیدی مولا حسین یک جهان دل در دو عالم یاحسین دیوانه‌ات تا شود سرمست دیدار تو از پیمانه‌ات متقین اندر دو عالم عاشق فرزانه‌ات سیدی مولا حسین ما همه دلدانگانیم سائلان کوی تو بسته دلهای دو عالم در خم گیسوی تو آرزو داریم ببینیم جنّت نیکوی تو سیدی مولا حسین ای همه خوبان عالم در بر تو چون غلام شیعیان در هر نمازی می‌کنند بر تو سلام احتشام از جان و دل گوید حسین آقا سلام ســـــیدی مــــولا حسیـــن

پیش در آمد

قلم بنشت اندر صفحه بنوشت قسم بر خاک پاک آن شهیدان * * * کسی که عاشق حق است حقیقتی دارد بجز ره همه خوبان محمد و آلش * * * ای نور خدا سرت به نی جلوه‌گر است گفتم به یزیدیان که این سر سر کیست

که عشق عالم و آدم حسین است حسین بهر محمد (ص) نور عین است * * * دلش سپرده بعشق و طریقتی دارد نمی‌رود،‌ره خوبان چه حکمتی دارد * * * خورشید خجل نور تو نور دگر است گفتند که فرزند محمد (ص) و به علی هم  پسر است

نوحه رفتن به میدان

ای مرا سرور حسین     ای مرا دلبر حسین ای مرا از کودکی یاور حسین تا تو هستی ای برادر یار من ای برادر من گرفتار تو ام از چه رو آتش به جانم میزنی ای برادر حرفی از رفتن مزن ای مرا صد بهتر از جانم مرو از ازل هجران بنامم آمده ای مرا نور دو عین مادرم کرده وصیت جان من چهره‌ی نورانی تو دیدنی است مادرم با حال و زار و ناتوان بافته بهر تو جانان پیرهن لحظه‌ای آرام جان آرام گیر این وداع آخر ما و شماست لحظه‌ای از ذوالجناح پائین بیا کودکان در شور و شین دست خود را کن تو پنهان قتلگاه کن برون از دست خود انگشتری شور و شوق زندگی با خود مبر خون بگیرد روی رخسارت حسین می‌شود این خاک غم میدان تو همچو یارانت تو پرپر میشوی رأس پاکت می‌شود همراه من کشته تیغ و سنین میروی میدان ولی آهسته رو صبر کن صیرت ببینم جان من بی برادر گر شوم مضطر شوم ای امید زندگانی جهان این وداع آخرین است یا حسین میشوم آمده آیم قتلگاه احتشام از رفتنش جانها برفت ای مرا سرور حسین

ای ز جان بهتر حسین     عاشق داور حسین عشق زیبای تو ام بر سر حسین مشگلی ناید دگر در کار من عاشقم با جان خریدار تو ام شعله بر روح  و روانم میزنی شعله‌ی بنهفته را دامن مزن صبر کن آهسته جانانم مرو حرف مادر در کلامم آمده سید و رهبر حسین حنجرت بوسم توئی قرآن من حنجرت جانان من بوسیدنی است بود فکر رفتنت از این جهان تا بپوشی جان من جای کفن تا ببیند خواهرت روی تو سیر بیقراری ای برادر جان رواست؟ تا بگیرند کودکان دور تو را سیدی مولا حسین تا نبینی مادرم با اشگ و آه تا نبرد دست تو یک کافری پیش دشمن نامی از حیدر مبر کس نباشد تا شود یارت حسین می‌چکد خون از لب و دندان تو بی‌کفن صد پاره پیکر میشوی شاهدی اندر سفر بر آه من سیدی مولا حسین هم نوا با خواهر دلخسته رو میروی جان میرود از جان من دستگیر فرغه کافر شوم آ در آغوشت بگیرم یک زمان اندکی جسمت زمین یا حسین تا ببوسم خنجرت ای بیگناه دین مردم در ره دنیا برفت ای مرا دلبر حسین

پیش در آمد

سوی قربانگه روان شد شاه مظلومان حسین در دلش نور امید و خاطرات جدّ و باب

دل به یزدان داده و جان غرق در طوفان حسین با محمد (ص) گفتگو دارد شه خوبان حسین

نوحه زیارت امام حسین (ع)

الهم ارزقنا ما دیده گریانیم جزء محبانیم ما عاشق از جانیم در عهد و پیمانیم الهم ارزقنا در کربلای تو در خیمه‌های تو عالم گدای تو دل در وفای تو الهم ارزقنا عالم به قربانت صد پاره شدجانت طفلان عطشانت زد شعله بر جانت الهم ارزقنا ما جز تو بی‌یاریم ما مانده در این کاریم ما با تو جهانداریم ما با تو به گلزاریم الهم ارزقنا

زیاره الحسین عشق تو خواهانیم در راه قرآنیم ذکر تو می‌خوانیم با تو به سامانیم زیاره الحسین شور و نوای تو گرم از صدای تو غرق ثنای تو جان در رضای تو زیاره الحسین جانها به فرمانت در راه یزدانت گردیده گریانت رنج فراوانت زیاره الحسین یاری چو تو داریم پابند تو دلداریم از هجر تو بیمارم بی تو همه چون خاریم زیاره الحسین

شفاعه الحسین بهر تو نالانیم ما سر به فرمانیم در رنج و حرمانیم بی‌تو پریشانیم شفاعه الحسین حال و دعای تو عشق خدای تو جانها فدای تو عالم برای تو شفاعه الحسین در عهد و پیمانت از بهر ایمانت حال پریشانت غمگین و نالانت شفاعه الحسین بر عشق گرفتاریم با عشق تو دینداریم دل در ره پنداریم ما عاشق و بیداریم شفاعه الحسین

عنایت الحسین ای جان جانان ای ماه تابان ای روح قرآن مولا حسین جان عنایت الحسین مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مولا حسین جان عنایت الحسین ای روح یزدان ای روح یزدان از ظلم دونان از دست عدوان عنایت الحسین ای بهتر از جان ای شاه خوبان ای نور یزدان مولا حسین جان عنایت الحسین

محبه الحسین ای جان جانان ای ماه تابان ای روح قرآن مولا حسین جان محبه الحسین مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مظلوم حسین جان مولا حسین جان محبه الحسین ای روح یزدان ای روح یزدان از ظلم دونان مولا حسین جان محبه الحسین ای بهتر از جان ای شاه خوبان ای نور یزدان مولا حسین جان محبه الحسین

کربلا یعنی حریم کبریا

کربلا یعنی حریم کبریا کربلا یعنی کتاب عاشقی کربلا یعنی سراسر زندگی کربلا یعنی ز خود گشتن رها کربلا یعنی که آن زیبا نماز کربلا یعنی که خون آب و وضو کربلا یعنی عطش یعنی بلا کربلا یعنی حسین وزینبی کربلا یعنی که با جانان شدن کربلا یعنی همه اخلاص و خون کربلا یعنی که منها ما شدن کربلا یعنی که جان را سوختن کربلا یعنی ز خود بی خود شدن کربلا یعنی تن بی‌سر شدن کربلا یعنی نوای العطش کربلا یعنی تن و جان باختن کربلا یعنی تو یک تن صد سوار کربلا یعنی حسین و اکبرش کربلا یعنی امام ساجدین کربلا یعنی شهید پاکباز کربلا یعنی که خون و معرفت کربلا یعنی حریم کبریا کربلا یعنی که مشتاق حضور کربلا یعنی منای عاشقی کربلا یعنی حسین و قبله‌گاه کربلا یعنی جنان اهل دل کربلا ای جاودانه جاودان کربلا یعنی به حق ملحق شدن کربلا یعنی سراپا سوز و ساز کربلا عرش خدا اندر زمین کربلا شد آرزوی عاشقان کربلا یعنی فغان اشگ رباب کربلا یعنی امید احتشام

کربلا یعنی حسین سر جدا کربلا یعنی سر آب عاشقی کربلا یعنی سراپا بندگی کربلا یعنی کنی دشمن دعا تیرکین بارد تو در حال نیاز باخدا بی واسطه در گفتگو کربلا نزدیک گردی با خدا کربلا یعنی که باشد مکتبی کربلا یعنی برش مهمان شدن کربلا یعنی که صحرای جنون کربلا یعنی تک و تنها شدن دیده غیر از او ز عالم دوختن قطره بودن و آنگهی دریا شدن پاره پاره از دم خنجر شدن کربلا طفلان زهرا کرده غش یکه و تنها به لشگر تاختن شهد شیرین شهادت افتخار عون عباس و علی اصغرش زینب آن اسطوره‌ی روی زمین کربلا یعنی همه راز و نیاز کربلا یعنی حسین اندر صفت کربلا یعنی حسین سر جدا کربلا یعنی شهادت شوق و شور کربلا سعی و صفای عاشقی کربلا بر بی‌پناهان شد پناه عشق اندر پیشگاهش شد خجل کربلا ای قبله‌گاه عاشقان از تهی بودن گذشتن حق شدن بنده بودن عاشق بنده نواز کربلا شد قبله اهل یقین نام زینب با حسین شد جاودان تیر کین حلق علی در جای آب کربلا هرگز نمی‌گردد تمام

 

نوحه – کربلا خواستن از امام (ع)

بکی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی مهاجرم خدا می‌دونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش خدا خدای مهربون – منو به کربلا  برسون بوسه زنم ز جون ودل – سخن کند زبون دل شکر خدا که عاشقم بوسه زنم به آن علم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش مونده دلم در آرزو – ورد زبون و گفتگو کی برسم به کربلا – ز دل برآورم نوا به کی بگم تنگه دلم به کی بگم هنوز دلم به کی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی محاجرم خدا میدونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش خداکنه روزی بما – زیارت کرب و بلا بشیم مجاور حرم – قبول کن آقا از کرم کبوتر این حرمم ر هجر تو بماتمم به کی بگم مونده دلم – تو شارع بین الحرمین پرستوی مهاجرم خدا میدونه عاشقم حسین حسین شعارمه حسین دار و ندارمه قربون صحن و حرمش

بکی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش تا که ببینم مرقدشون تا که نگردم برش خجل میخوام به کربلا برم به دستهای قلم قلم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش راه حسین است نام او روضه بخوانم به نینوا برای مرقد حسین جامونده بین الحرمین بکی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش دسته جمعی همه بریم – کنار مرقد آقا میگم آقا من نوکرم – بگو آقا بمان برم بسته به جودو کرمت احتشامم غرق غمم به کی بگم تنگه دلم – برای مرقد حسین میخوام به کربلا برم میخوام به کربلا برم شعارم افتخارمه کربلا خواستن کارمه قربون لطف و کرمش

نوحه – دوای دردم حسین (ع)

هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین جان جهانی حسین – تاب و توانی حسین فخر زمانی حسین – سرور وانی حسین شاه شهانی حسین – فیض عیانی حسین اصل جنانی حسین – بهتر از آنی حسین هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین نام تو جان ودل است – روشنی محفل است جان بر شما مایل است – میل دلم بر گل است غیر تو عشق باطل است – کار جهان مشگل است نزد تو چون سائل است – گر به برت قابل است هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین ای شه هر دو سرا – نور خدا یا حسین در ره دین خدا – گشته فدا یا حسین جسم شریف شما – مانده کجا یا حسین عترت شاه هدا – چون اسرا یا حسین هر درد بی‌دوامون – دوا میشه با حسین روح وروانم حسین ورد زبانم حسین جسین جسین یاحسین

زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین در دل و جانی حسین – روح وروانی حسین ماه عیانی حسین – راز نهانی حسین تو جاودانی حسین – سر ز سرانی حسین درّ گرانی حسین – شور و نوا یا حسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین عشق تو اندر دل است – دل بهر تو منزل است نامت حسین خوشگل است – عشق شما حاصل است بی تو دل آب و گل است – با تو حسین ساحل است عشقم ز تو نازل است – لطف و سخا یاحسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یاحسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین قبله اهل دعا- کان سخا یا حسین تشنه سرت کربلا – گشته جدا یا حسین سر به سر نیزه ها – شام بلا یا حسین احتشام کرده عزا -  بهرت بپا یا حسین زنده میشم دوباره – تا که میگم یا حسین آرام جانم حسین شور بیانم حسین حسین حسین یا حسین

نوحه تل زینبیه

از تلّ زینبیه، آید صدای زینب هر ذرّه ذرّه خاکش، باشد گواه زینب دیده به دیده‌ی خود، شمشیر و تیر و نیزه جاری ز دیده کرده، خون جای اشگ دیده از تلّ زینبیه، آید صدای زینب *** از تلّ زینبیه، دیده سرش بریدند فرزند پاک زهرا، در خاک و خون کشیدند آن فرغه جفا جو، لب تشنه سر بریدند از تلّ زینبیه، آید صدای زینب *** ای تلّ زینبیه دیدی حسین زهرا زینب نظاره می‌کرد، بر آن عزیز طاها بر پیکرش چه کردند، دونان برای دنیا از تل زینبیه آید صدای زینب 1   *** ای تلّ زینبیه، ای جای پای زینب دیدی تو هم حسین را، افتاده غرقه در خون یا رب به حق زینب، بگذر ز احتشامت از تلّ زینبیه، آید صدای زینب ***

باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب بنشسته روی زانو، با اشگ و آه زینب دشمن زند به جان، دلدار و شاه زینب گوش فلک شنیده، اینجا نوای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** گرگان‌هار وحشی، دیده تنش دریدند زینب به ناله می‌گفت، آبش دهید شنیدند گفتا خدا رضایم، این شد سزای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** در خون شده شناور، از ظلم و جور اعدا در کربلا چها شد، پرپر تمام گلها چرخ فلک چه کرده، قسمت برای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب *** گریان شدی ز دیده، آندم برای زینب با گوش دل شنیدی، هردم صدای زینب کن قسمت دل ما، یا رب رضای زینب باشد گواه زینب، آنجا خدای زینب ***

دو بیتی

برگشته ز شام غم گل باغ حیات آن عمه سادات جهان فخر زنان

با خطبه شامش دو جهان داد نجات بر زینب کبرا گل طاها صلوات

حسین جانم حسین جانم

حسین ای نور چشمانم بجای مادرت زهرا لوا گیرم بدوش خویش حسین مهلل حسین مهلا بگفته مادرم اینجا فدای لعل عطشانت توئی اشگم توئی آهم حسین ای لاله خونین حسین ای زاده حیدر ز هجرت احتشام گریان

برادر بهتر از جانم شوم یارت در این صحرا روم میدان جنگ از پیش بجان مادرت زهرا بگاه ظهر عاشورا مریز اشگ از دو چشمانت نوئی مهرم توئی ماهم حسین ای مظهر آئین بیا از کربلا بگذر تو نوحی و تو کشتیبان

توئی آیات قرآنم جلودارت شوم اینجا زنم بر قلب دشمن نیش کمی آهسته‌تر مولا ببوسم خنجرت آقا ترحم کن به طفلانت توئی عشقم توئی شاهم حسین قرآن حسینم دین نگر به حالت اصغر رهائی ده از این طوفان

حسین جانم حسین جانم منم در عهد و پیمانم منم فرزند قرآنم ببین چشمان گریانم نگر جمع پریشانم منم در راه یزدانم توئی دینم توئی ایمان تو هم جانانی و جانم حسین شمع فروزانم کرم کن بر مجنانم

حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم حسین جانم

 

ذوالجناح

ذوالجناح برگشته از میدان ولیکن بی‌سوار گه بکوبد سر هوا و گه زمین گه پیچ وار پای می‌کوبد زمین و شیهه بر لب دل غمگین لیک مأمور است و مأذور است دارد یک پیام در دلش داغ هزاران زخم دارد سوزناک شرمساری می‌کند از اینکه افتاده سوار گفت زینب در کجا انداختی سلطان دین سر بزیر انداخت از شرمندگی آن ذوالجناح تا نهایت رفت با آن تک سوارش ذوالجناح احتشام این با وفائی داشت آن موجود خوب

سوی خیمه می‌شتابد اشگ ریزان بیقرار یال خونینش چو موجی گاه دریا گه کنار شرمگین از آمدن چون دید زینب انتظار منتظر بهر سواری آشنا و شاهسوار دیده و دل مانده در گودال اما داغدار واژه گون گردیده زینبش زین مصیبت اشکبار کرد اشاره در میان قتلگاه در یک کنار بازبان بی‌زبانی گفت راز تک سوار رفت تا در وعده‌گاه عشق گردد آشکار بی‌وفائی‌ها به بین از مردم بی‌ننگ و عار

فراق

بهار مملکت عشق را کسی نخرید دل شکسته و حال خراب عاشق خود بکار عمر من و عمر عاشقی هیهات امید، زنده نگه داشته دل عاشق چها گذشته به عاشق کسی نمی‌داند شب فراق بپایان نمی‌رسد هرگز خدای صبر دل عاشقان بیفزاید به صابران خداجو و عاشقان امید خداکند که دل ما به آرزو برسد به احتشام بگو صبر کن به درد فراق

امید رفته بباد، عمر بیقرار ندید ندیدیار، که شد چشم انتظار سفید به این زوال نشاید به آن وصال رسید دهد به جان و دل خویش ز آن امید، نوید کنون که هست، به وصل نگار بسته امید خدا گواست چها باید از فراق کشید که وصف عشق نگارند، سر ز پا تمجید خدای طاقت و صبری بداده، همچو حدید و گرنه می‌شود اندر ره فراق شهید مشو اسیر به چنگال نفس شوم و پلید

عشق حسین (ع)

گفتند که کعبه جایگاه عشق است گفتند بیا به کعبه و عشق ببین گفتند که عشق در صفا و مروه است گفتند بیا کوی منا را بنگر گفتند بیا شوق وصال حق بین گفتند که عشق، مقام ابراهیم است گفتند بیا ببین که ابلیس چه کرد گفتند بیا وفای فرزند ببین گفتند وفا بعهد این سان باید گفتند که این کعبه و این قبله گه است گفتند که احتشام عشق ازلی گفتند در این کعبه حسین است حسین

گفتم که حسین و کربلا را عشق است گفتم که شهید نینوا را عشق است گفتم که صفای قتلگا را عشق است گفتم که به کربلا منا را عشق است گفتم که وصال عشق ما را عشق است گفتم که بما حرّ ریا را عشق است گفتم که امان از آن دغا را عشق است گفتم که شبیه مصطفی را عشق است گفتم که ابوالفضل و وفا را عشق است گفتم که گل است کعبه ما را عشق است گفتم که حسین نور خدا را عشق است گفتم به حسین کعبه خدا را عشق است

عرصه گاه کربلا

آوای طبل جنگ بگوش فلک رسید

رنگ از رخ شقایق و گلبرک وگُل پرید

صف زد سپاه کفر کران تا کران گرفت

رنک هوا پرید و دل آسمان گرفت

روی زمین به جای علف نیزه سبز شد

خون ریختن مباح و، حسین فتنه فرض شد

دیو و دد و حرامی پیکار جو و منگ

گرگان هار و تشنه بخون، قلبهای سنگ

شمشیر‌ها برهنه و بر چنگها خدنگ

مردان حیله ساز نمودند عرصه تنگ

جام بلا ز دست فلک ریخت روی خاک

اجساد عاشقان خدا گشته چاک چاک

روی زمین بلا شد و از آسمان بلا

بارید، تیر و نیزه و شمشیر، سر جدا

گویا زمین که تشنه خون بود، خون مکید

آوای عاشقان خدا، تا خدا رسید

شد دستها قلم، تن صد چاک، سر جدا

تنها برهنه روی شن داغ کربلا

لبهای خشگ از عطش، دلهای سوخته

اجساد پاکشان بسر خاک دوخته

مهر و مه و فلک، همه و چرخ نیگون

اسبان زخم خورده و زینهای واژگون

رنگین رخ زمین و سیه روی آسمان

از ظلم ظالمان رخ خورشید شد نهان

آب فرات از عطش عشق در خروش

آوای العطش ز فرات، آیدم بگوش

رفتند عاشقان بر معشوق بی‌مثال

در راه عشق خویش رسیدند بر کمال

گر عاشقی و طالب معشوق احتشام

باید ره کمال کنی پیشه والسلام

نوحه یاحسین

جان فدای لب عطشان حسین – من به قربان حسین کفنش ریگ بیابان بلا تن صد پاره فتاده سر خاک همه بر پیکر او زخم زدند پاره کردند تن پاک رسول جسم او زیر سمّ اسب و ستور شود عالم همه گریان حسین – من بقربان حسین سر پاکش به سر نیزه‌ی دون ماه و خورشید و فلک در خجلند سر شاه شهدا بر سر نی گاه شد زینتی شاخ شجر گاه در دیر و کلیسا منزل راهبان گشته مسلمان حسین – من بقربان حسین در دروازه‌ی کوفه سر پاک کرد دلجوئی از آن سر سرشاه کوفیان سنگ زدند بر سر وی خواند اندر سرنی سوره ی کهف سر خوبان خدا غرقه ی خون احتشام گریه کنان است حسین

جان فدای تن عریان حسین – من بقربان حسین سرش از پیکر او گشته جدا بدنش پاره شده چاک بچاک ز چه آن قوم ستمکار و بدند ظلم کردند به جانان بتول خرد کردند همه آیت نور جان فدای لب عطشان حسین– من بقربان حسین می‌برندش به کجا، شهر جنون ز تماشا همگی منفعلند کرد تا کوفه چه منزلها طی گاه می‌داد ز اطفال خبر می‌نمود، تا که برد از همه دل جان فدای لب عطشان حسین- من بقربان حسین رأس مسلم چو بدیدی غمناک گفت خوش طی بنمودی ره و راه شد ز خون لاله رخش در سر نی کوقیان غرق به آواز و به حرف این چه شهر است خدا، شهر جنون بهر تو غرق فغان است حسین

نوحه امام حسین (ع)

یاحسین گفتم گرفتارت شدم از غمت گریان شدم زارت شدم واله آن حُسن گفتارت شدم ای گل زهرا گل باغ امید باتوای دل بکوی تو رسید عاشقم من عاشق و یارت شدم ای که جان کردی نثار یار خود داده‌ائی عالم ره دلدار خود عالمم مجنون کردارت شدم در میان قتلگه در خاک و خون خود نهادی دست آن قوم زبون جان عالم من ز جان یارت شدم سر زدی بر نوک تیز نیزه‌ها داشتی بر لب حسین جانم دعا یاحسین من با تو دیندارت شدم کنج ویران همره طفلان خود میهمان گشتی بر خوبان خود احتشامم مانده در کارت شدم بر محبانت نظر کن یاحسین این دعا را پر اثر کن یاحسین من ز جان خادم به دربارت شدم

مشتری بر کوی و بارارت شدم عاشق حُسنت خریدارت شدم یاحسین گفتم گرفتارت شدم می‌شود آقا رخ ماه تو دید مرقد پاکت به آغوش برکشید یاحسین گفتم گرفتارت شدم یک جهانرا واله پندار خود محو کردی عالم از رفتار خود یاحسین گفتم گرفتارت شدم مانده‌ائی تنها در آن دشت جنون تا که جاویدان شدی جانان کنون یاحسین گفتم گرفتارت شدم همره خواهر شدی در کوچه‌ها تا خدا ساز دلعیان را رها یا حسین گفتم گرفتارت شدم گریه کردی همچنان جانان خود از غمش کردی خلاص آن جان خود یاحسین گفتم گرفتارت شدم عشق ما را پر شررّ کن یاحسین عشق ما را پر ثمر کن یاحسین یاحسین گفتم گرفتارت شدم

نوحه وداع خانم زینب در قتلگاه

ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تا زینب ای به غم‌ها یار زینب کس ندارد در جهان چون مشگل من شد فنا آخر تمام حاصل من خون شد از تنهائی‌ات جانا دل من مُردم از درد جدایی تو به دردم آشنایی ماندم آخر بی‌تو تنها من حسین جان شمشع شام تار زینب ای به غمها یار زینب خواهمت ببیتم برادر در کجائی نبودم جز عابدینم آشنائی می‌شوم از تو جدا داد از جدائی ای جمال کبریائی نبودم یک آشنایی ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تا زینب ای به غمها یا زینب جسم پاکت ای برادر پاره پاره خیز ای جان برادر کن نظاره آتش اندر خیمه‌ها در هر کناره ای نگار نازنینم بنگر آه آتشینم خواهم یکبار دگر بوسم گلویت می‌کنم آخر برادر گفتگویت زنده می‌سازم حسین نام نکویت خواهرت را کن تماشا ای امیدم در دو دنیا ماندم آخر بی‌تو تنها من حسین جان شمع شام تار زینب ای به غمها یار زینب جسم صد چاکت بروی خاک صحرا با سرت همراه باشم من بهرجا میروم همچون اسیران کوفه فردا احتشامت شد عزادار بگذر از جمع گنه کار ماندم آخر بی تو تنها من حسین جان شمع شام تار زینب ای به غمها یار زینب

خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب خیمه‌ها آتش گرفته چون دل من بی‌تو شد بی رونق آخر محفل من بعد تو باشد خرابه منزل من ای برادر جان کجائی یوسف زهرا کجائی خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب مانده‌اندر قتلگاهت بی‌پناهی یاورم باشد برادر اشگ و آهی ای برادر کن نگاهم گاه گاهی از چه از زینب جدائی یوسف زهرا کجائی خفته‌ای در خون من و غمها حسین جان دلبر د دلدار زینب یاحسین سالار زینب زخم این پیکر فزون شد از ستاره کودکانم خواهرانم بی‌قراره درد و غمهایم برادر بی‌شماره یاحسین من دل غمینم دشمنت اندر کمینم شد سیه روزم حسین جان همچو مویت جاودان سازم برادر آبرویت دشمنت رسوا کنم در پیش رویت مانده‌ام تنهای تنها میروم من کوفه فردا خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب رأس پاکت روی نی دارد تماشا می‌کنم من دشمنت را خوار و رسوا سیر گشتم ای برادر من ز دنیا با عزایت بر تو شد یار کن شفاعت روز دیدار خفته‌ائی در خون من و غمها حسین جان دلبر و دلدار زینب یاحسین سالار زینب

با عشق حسین عاشق دوست بشو

ای دیده ز آشنا تمنایی کن جز دوست هر آنچه داری اندر دل و جان دل عاشق حق کن حقیقت جو باش خواهی برسی به رتبه عشق بکوش دل را بده بر عشق که شد جاویدان بر گردش این دو روزه دنیا منگر دل را بده بر دوستی دوست بصدق امروز تو جان و دل بده در ره دوست فردا که رسی به وصل جانان با دوست عاشق شدن و به راه او جان دادن عشق است حسین عاشق عشق است حسین او عاشق حق است و تو عاشق به حسین دلداده شدی تو احتشام در ره عشق

دل را ز صفای دوست مینایی کن بیرون بنما دلت مصفایی کن مفتون شو به عشق، کار شیدایی کن از جان بگذر دل همه سودایی کن بگذر زجهان کار شکیبایی کن بگذر زمنی، کار تو تنهایی کن در کار وصال دوست رسوایی کن در کار جهان خویش بینایی کن امروزه رها و کار فردایی کن مجنون شو و کار دل تو لیلایی کن با عشق حسین جان و دل عقبایی کن زین عشق تو راه خویش پویایی کن از جان بگذر عشق تماشایی کن

حضرت امام علی بن موسی الرضا علیه السلام

یا امام رضا

ای شاه خراسان ای خورشید رخشان ای جانی و جانان ای حافظ قرآن در کشور ایران محبوب دل و جان اندر ره یزدان فرزانه به دوران عاشقان پریشان کن نظر بر ایشان

رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان

سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک

ضامن غریبان ای یار غریبان ای مظهر ایمان گشته‌ای تو قربان جانهابتو قربان ای کرده فدا جان ای حامی ایران ای عزیز جانان جان فدا محبان ای شاه خراسان

رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان رضا جان

سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک

حضرت موسی بن جعفر امام کاظم علیه السلام

یا امام کاظم

ای مانده به زندان ای مظهر ایمان ای حامی قرآن ای گشته پریشان

به زندان به زندان به زندان به زندان

سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک

ای حافظ قرآن ای عاشق یزدان عاشقت محبان در گوشه‌ی زندان

کاظم جان کاظم جان کاظم جان کاظم جان

سلام علیک سلام علیک سلام علیک سلام علیک

حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام

ماه عزا

آمد مهمی که ماتم عظی بپا کنیم آمد مهمی که در غم سلطان کربلا آمد مهمی که اشگ بریزیم همچو ابر آمد مهمی که خون رود از دیدگان چو اشگ آمد مهمی که از غم شاه شهید ما آمد مهمی که جمله افلاک در عزاست آمد مهمی که شاه جهانی شهید شد آمد مهمی که جور و جفای عدو زحد آمد مهمی که موسوم شادی ما گذشت ای احتشام ماه محرم عزا بپاست

اندر عزای شاه جهانی نوا کنیم با اشگ دیده یاری آن مبتلا کنیم از اشگ دیده دیده و دل را رها کنیم رنگین ز خون دیده همه ما سوا کنیم هر گوشه ئی به انجمنی ناله ها کنیم ماهم عزای شاه هدا را بپا کنیم ز آن ظلم و کینه هر دو جهانرا عزا کنیم بگذشت شعیان دو جهان پر بکا کنیم دیگر بسر زنیم و دل خود رها کنیم برخیز درد خویش در این مه دوا کنیم

آرزوی مادر

مادرم بنهاده نام من غلامت یا حسین مادران بس آرزو دارن برای کودکان من بغیر از عشق تو عشقی ندارم در جهان من بغیر از درگهت جایی ندارم آشنا چاکری بر درگهت باشد برایم افتخار فخر بر شاهان کنند آن چاکران پاک دل یا حسین این ادعّا باشد برایم آرزو مظهر کان صفائی ای امید ماسوا گر ز درگاهت برانی چاکر شرمنده را آرزویم را برآور ای شه هر دو سرا احتشاما افتخار عالم و عقبی است این من به عشقت یا حسین می‌نازم از کل وجود

می کنم هر روز و شب آقا سلامت یا حسین در جوانی جوهر ذاتی خود سازند عیان عاشق روی توام ای قبله گاه عاشقان آشنایم با غم عشق تو ای خون خدا فخر دارم چون غلامم بر شه با اقتدار لطف و احسان تو برهاند غلامان ز آب و گل چاکریت یا حسین باشد برایم آبرو می‌کنی شاها گنه کاران زبند غم رها؟ گو چه سازم این تن فرسوده و آلوده را کم قبول این جان بی‌ارزش توثیء کان سخا نوکری بر آل طاها گر شدی اهل یقین جز غم عشقت ندارم فارغ از بود و نبود

اشک دیده

بریز اشک تو ای دیده در عزای حسین چها گذشت در آن دشت پر چفا یا رب نو ای العطش کودکان تشنه شاه گهی ز ناله‌ی طفلان سرشگ غم بارید گهی به مطبخ و گه دیر و گاه بزم یزید سزاست خون رود از دیده از جفای یزید بریز اشگ ز غم تا که جان بتن داری چها گذشت به شاه شهید در ره دوست اگر محب حسینی، حقیقی داری خوشا بحال دلی ناله می‌زند زین غم تنشتن بریز سُم اسب طوطیا گردید تن عزیز خدا بی‌کفن بروی زمین عزیز فاطمه در خاک و خون ز تیغ جفا تو احتشام ز غمهای دل سخن سر کن

بنال ای دل غمدیده در هوای در هوای حسین برید شمر جفاجو سر از قفای حسین بعرش ناله و شد و تیغ از برای حسین گهی بنوک سنان سوخت دل نوای حسین پی تسلّی طفلان خرابه جای حسین چرا که چوب زند بوسه بر لبای حسین بشو ز ناله‌ی جانسوز خود فدای حسین که دوست در دو جهان گشته خونیهای حسین بیا به بزم عزا، کن به پا عزای حسین بروز حشر جزایش دهد خدای حسین شد است ریگ بیابان کفن برای حسین در آن دیار نشد یک دل آشنای حسین گر یست زینب محزون به ابتلای حسین بسوز در غم هجران و رنجهای حسین

 

ظهر عاشورا

گیسو پریشان آفتاب ظهر خاموش

رنگ غبار آلوده خون، اندر زمین جوش

لرزید پشت آسمان گشته سیه پوش

فخر زمین و آسمان افتاده بیهوش

دیو جهالت جهل را بگرفته آغوش

* * *

یکسو دوان یک ذوالجناحی غرق در خون

فریاد وامظلومیتش پرکرده هامون

گاهی هو اگاهی زمین منواج و محزون

بارد زدیده اشگ خون از غصه دلخون

آید بسوی خیمه‌های شاه بی‌چون

* * *

سوز عطش در خیمه‌ها بیداد می‌کرد

آب فرات از غربتش فریاد می‌کرد

آتش ز خورشید بلا بر باد می‌کرد

روح از بدن‌های عطش آزاد می‌کرد

یک سوخته در خیمه یزدان یاد می‌کرد

* * *

ناگه زره بوی غبار و خاک آمد

اسبی خروشان از غم و چالاک آمد

سوی حریم داوری غمناک آمد

جامه به تنهای حرم صد چاک آمد

چشم فلک چشم زمین نمناک آمد

* * *

زینب؟ گفتا کجا انداختی عرش خدا را؟

گفتا چه کردی مضحف بی متنها را؟

بر گوجه کردی آن طیب آشنا را؟

گو در کجا انداختی روح دعا را؟

با بی زبانی گفت جای قتلگا را

* * *

زینب دوان با ناله سوی قتلگاه است

دل می‌طپد در سینه لیکن بغض و آه است

ماه دو عالم تشنه کام یک نگاه است

فریاد دارد این حسین است بی‌گناه است

او نور یزدان است به عالم قبله‌گاه است

* * *

آمد برون از قتلگه مردی سیه‌دل

عرق جهالت، راه رفته لیک باطل

در هر دو دنیا کار خود را کرده مشگل

در فکر خامش بر مرادش گشته نائل

آماده کرده بهر خود در نار منزل

* * *

زینب بروی زانوان خویش بنشست

انگار روح از جسم و جانش رخت بر بست

مهبوت از فعل گروهی این چنان پست

حیران از این رفتار و میزد بر سر و دست

می‌گفت خدا، این مسلم از دست رسول است

ناگه صدای ناله‌ی اطفال برخاست

آتش به جان خیمه‌ها تا عرش اعلاست

چشم زمین و آسمان گریان در اینجاست

یکبار دیگر محشری در خیمه برپاست

یک حجت دیگر ز حق در خیمه تنهاست

* * *

هوش از سر طفلان قرآن رفت و جان رفت

حرمت شکستند، دین و ایمان رفت و جان رفت

دود از شرار خیمه‌ها تا آسمان رفت

سوز و نوای بیکسان تا بی‌کران رفت

روح از تن اطفال خرد عاشقان رفت

* * *

آمد طناب ظلم آنجا دست و پا بست

زنجیر آمد گردن روح خدا بست

بر ناقه‌ی عریان عزیز مصطفی بست

جان بست و جانان بست و یار آشنا بست

یعنی امید ما سوا در خیمه‌ها بست

* * *

بردند اسیری روح قرآن عیان را

آتش به جان دین زدند و آسمان را

از جهل سوزاندند تمام عاشقان را

بر جان خریدند لعن هر پیر و جوان را

زخمی نمودند روح ایمان و زمان را

گریان نمودند احتشام خسته جان را

بسم الله

با نام خداوند ازل بسم الله عاشق شده‌ام به عشق خوبان خدا عشقم به محمد و علیم مولا عشق است حسین و زینبی و زهرا هر روزه شود به عشق خوبان فردا صد شکر به درگاه خدای یکتا دلداده به درگاه وصالیم همه جویای رهیم و معرفت می‌جوئیم ما در پی دیدار نگاریم همه ما تابع گفتار امامیم هنوز هرکس به نکاری دل خود خوش کرده عمری به گدائی سر کویش دلخوش ای نور ازل ز دیدگاه ازلی ساکن شده احتشام در کوی وصال

صد حمد خدا را که دلم شد آگاه باشد سر کوی اولیا دل را راه شد قسمت من نوکری این درگاه هم عاشق احمدیم و هم آل الله عاشق به حسینیم و رهش را همراه ما را ننمود بر جهانش گمراه صد شکر نکرده‌ایم این عمر تباه از درگه خوبان که نمانیم به چاه تا نامه اعمال نسازیم سیاه تا در ره عشق او شویم جزء سپاه ما دلخوش خورشید لقائیم و ماه خو اهان عطاء گداست اندر بر شاه لطفی بنما به عاشقان کن تو نگاه بنمای عنایتی توئی عالم خواه

پیش واقعه امام (ع)

دل عاشق دیدار حسین است حسین عشاق همه غمخوار حسین است حسین حسین آرام جانم     حسین روح روانم عمر در طلب روی حسین است   حسین عاشق همه بر خوی حسین است    حسین حسین آرام جانم     حسین روح و روانم عشاق گرفتار حسین است     حسین کارش همه در کار حسین است    حسین حسین آرام جانم     حسین روح و روانم ببین شیعه عزادار حسین است     حسین عالم که گرفتار حسین است     حسین عشاق به فرمان حسین است     حسین

جان طالب گفتار حسین است     حسین جان عاشق کردار حسین است     حسین حسین ورد زبانم     حسین بهتر ز جانم دلها همه در کوی حسین است    حسین دلداده بر ابروی حسین است     حسین حسین نام و نشانم     حسین جان جهانم با جان و دلش یار حسین است     حسین عالم همه دیندار حسین است    حسین حسین شور بیانم     حسین تاب و توانم دلها پی پندار حسین است     حسین دل مانده به پیمان حسین است     حسین جانها همه خواهان حسین است    حسین

 

ورود به کربلا

آمدم در کربلا تا سردهم سامان بگیرم آمدم تا جان ببازم بر سر عهد الستم آمدم تا کربلا را جلوه‌گاه عشق سازم آمدم تا کربلا را کعبه عشاق سازم آمدم سازم اجابت امر خالق در ره دین آمدم در کربلا تا یاوران خویشتن را آمدم تا اکبر و قاسم دهم راه حقیقت آمدم عباس خود را بی‌سر و بی‌دست ببینم آمدم با اصغر شش ماهه‌ام در روز عاشور آمدم تا این تن خاکی کنم صد چاک از تیغ آمدم جسمم میان خون ببیند ساربان را آمدم تا خواهرم زینب ببیند رنج قربت آمدم تا شمع باشم در ره مقصود عالم یا حسین حاجت رواکن احتشام و دوستانت

افسر شاهی دهم تا ملک جاویدان بگیرم مزد جان یازی خود از ایزد منان بگیرم در ره عشق ازل جان می‌دهم جانان بگیرم جلوه معشوق ببینم در کنارش جان بگیرم جان فشانیها کنم این درد را درمان بگیرم جمله قربانی کنم تا حق زبد خواهان بگیرم جسم خونین علی را تشنه لب دامان بگیرم قطعه قطعه پیکرش افتاده در میدان بگیرم جای آب از خنجر خشگیده‌اش پیکان بگیرم بی‌سر و سامان شوم پاداش از یزدان بگیرم قطع دستانم کند، بال و پر پران بگیرم انتقام خویش را با خواهر از دونان بگیرم روشنی بخشم جهان را کار خلق آسان بگیرم گفته بودی دست خوبان و عزاداران بگیرم

 

عشق حسین

چکنم گر ندهم دل بتوای شاه شهید عشق تو راحتی جان من و عشاق است من دل داده ندارم ره دیگر ای دوست من در این خانه بسی مانده و آموخت شدم شمع روی تو فروغی شده بر دیده ما زنده عشق تو ام ای که توئی زنده حق هرکه شد عاشق حق باید از این ره گذرد عاشق روی حسین است خداوند مجید طایر قدسی عالم رخ زیبای حسین احتشام عشق حسین است سعادت دریاب

ز چه رو طلعت زیبایی تو را باید دید گر بیک غمزه دهی بردل مأیوس نوید ساکن کوی تو ام از دل و جان بر تو مرید مرغ پر بسته ز کویت نتواند که پرید ز آن تجلّی بدل مرده ما روح دمید جز طریق تو نشاید که بتوحید رسید عشق تو صافی صوفی است بتو هست امید عشق حق بود، حسین جلوه زجان کرد پدید کی توان دست زد امان چنین شاه کشید تا تو را هست مجالی ز کف چرخ فرید

دشت بلا

ای فلک از سمتت دشت بلا می‌بینم دشت و صحرا شده رنگین ز چه از خون حسین ز چه این دشت خدا گشته چنین دشت بلا کربلا دشت بلا گشته به اصحاب و حسین کس ندیده که شود خون به سر دشت روان همچو رودی که ز طوفان بلا موج زند در تو ای دشت بلا خون حسین است روان آتش ظلم فکندی تو بجزگاه حسین اهل بیت شه دین را تو در این دشت بلا ز چه این ظلم تو بر پیکر صد چاک کنی تن صد پاره ز شمشیر و ز تیغ و زسنان تن صد پاره بخاک و سر پاکش به سنان احتشام دیده تو بردار از این دشت بلا

گلشن حق شده خونین ز جفامی ببینم ز چه در گلشن خون آل عبا می‌بینم نینوا بود ولی کرب و بلا می‌بینم ز چه اینگونه ستم در تو روا می‌بینم جوی خون در تو روان در همه جا می‌بینم ظلم بر اهل خدا گشته روا می‌بینم نوجوانان حسین جمله فدا می‌بینم تیره ز آن روز دگر چهره تو را می‌بینم بسته‌اند در رسن از جور جفا می‌بینم دستهای شه دین هر دو جدا می‌بینم شد عجین از سم اسبان دغا می‌بینم گر د و هر شهر و دیار جلوه‌نما می‌بینم از جفا دشت بلا کرب و بلا می‌بینم

نور خدا

ای عجب عاشقی و مهر و وفا می‌بینم عشق اندر دل هر عاشق دیوانه صفاست هر دل از کینه و آزار و حسد گشت رها هرکه اندر دل خود جای بهر عشق نداد عاقلا عشق اگر در دل خود جای دهی دل اگر عشق بگیری چو شه خوبان گیر عشق حق عشق حسین بوده که از روز ازل در ره عشق گذشت از همه اهل و عیال سر بر نوک سنان جلوه جانان می‌کرد جلوه نور الهی بدرخشید عجب احتشام عشق حسینی همه عالم بگرفت

هر کجا مهر و وفا هست خدا می‌بینم وه عجب در دل دیوانه صفا می‌بینم خانه حق شود آن خانه بقا می‌بینم من در آن دیده دل نور خدا می‌بینم عشق یزدان بس و آن غیر  خطا می‌بینم در ره عشق ازل جان به فدا می‌بینم زین سبب عاشق و معشوق رضا می‌بینم داد سر پیکر صد چاک به جا می‌بینم خواند قرآن و گهی لب به دعا می‌بینم خوار و رسوا همه د و نان و دغا می‌بینم این همه عاشق از خویش رها می‌بینم

عشق فرزانه

عشق تو کرده یعالم، دل من دیوانه دل مجنون شده‌ام روز و شب اندر غم تو آن قدّر نای حسین میزد این دل شب و روز تابکی با دل خون گویمش حاشا کرمت غیر عشق تو و راه تو مرا راهی نیست هرکسی بهر دلش عشق گزید و خوش بود پای بندم به تو و عهد و وفایت ای دوست درد و بیماری ما نیست مداوا به طبیب درد و درمان تو و عشق از تو معشوق ز تو هر طریقی که تو خواهی به من آن طرح خوش است هر که را درد رسد، در پی درمان کوشد گر چه وصل تو میسر نشود بر دل ما خاک کوی تو حسین سجده که عشاق است احتشام از پی عشق ازلی عشق حسین

مانده در هجر رخت کوشه این غم خانه سر بهر کوی کشد، نا له کند مستانه تا شود عمر به پایان رود از این خانه آرزو ماند مرا، گور کنم کاشانه چکنم این دل عاشق کندم افسانه من به عشق تو خوشم، مانده در این ویرانه سر خوشم با تو و صهبای تو و پیمانه چون طبیب عاشق بیچاره چنین خواهانه بهر تو بی‌سر و سامان شدنم، سامانه درد و حرمان جهان از تو به من آسانه درد جانسوز تو ای دوست مرا درمانه گرد شمع تو بسوزیم بسان پروانه قبله‌گاه دل ما کوی تو شد رندانه نیت عشقی به جر او در دو جهان فرزانه

یار کو

شمع کو پروانه کو آن سوزش مستانه کو لاله کو آن فصل گل کو آنهمه دلداده کو عشق کو افسانه کو دل عاشق دیوانه کو مست کو پیمانه کو آن ساقی فرزانه کو نغمه کو و چنگ کو آن مطرب عیّار کو ماه کو مهتاب کو آن ماه عالمتاب کو یارکو دلدار کو آن شمع شام تار کو وصل کو آن شوق کو افسانه معشوق کو

گریه شمع حزین کو طاقت پروانه کو بلبل شوریده جان کو نغمه مستانه کو ره کش میخانه کو دلداده پیمانه کو دلبر جانانه کو غارت‌گر میخانه کو آن نوای جان فزا کو رقص آن پروانه کو روشنی بخش دلم کو آن طبیب خانه کو طاقتم در هجر کو آن صبر ایّوبانه کو احتشاما مهر کو آن یار محبوبانه کو

گل زهرا

ای تازه تر از گل ای جوان زهرا ای مظهر آزادگی و آزادی ای منبع الطاف وجود یکتا ای مهر تو در ریشه هر جانی جا ای خون خدا و خونبهای تو خدا ای ناجی دین حق حسین زهرا ای داده جهان و اهل و جانان یکجا ما دل شده گانیم در این ره‌ای دوست ملجاء بجز از تو نیست بر ما ای دوست ما همچو گدایان به در خانه تو ما غرق گناهیم و شفاعت ز شما دریاب شها تو احتشام محزون

ای تاب و تو ان صبر و قرار دلها ای روح سلهشوری آل طاها ای رهبر آزاد جهان و عقبا یعنی که توئی جان به همه خلق خدا ای برده دل از عالم و آدم یکجا ای شافع امتنان بروز فردا مهبوت تو گشته عقل اندر دنیا بر دل شده گانت نظر لطف نما بنما تو عنایتی بروز عقبا تو شاه سخاوتی کرامت فرما دریاب محبان و گدایانت را امید جهان توئی عزیز یکتا

باد صبا

صبا بشو زکرم قاصد از وفا امشب بگو علی پدرم اهلبیت زارت را بگو صبا که زکف داده‌ام توان دیگر بیا به کرب و بلا یکدم ای پدر بنگر تمام تازه جوانان و نو گلان تو را بیا پدر بنگر ظلم ساربان لعین تن حسین بخاک و سرش به نیزه دون رقیه شد بنوا ای صبا مرا با شد بگو به ساقی کوثر رقیه گفت شها صبا به گریه شد از ابن پیام خون بارید صبا سلام رسان ز احتشام دلخسته

ببر پیام مرا نزد مرتضی امشب به بسته‌اند تمامی به ناقه‌ها امشب ز بسکه جور کشیدم به کربلا امشب حسین تو شده صد پاره سر جدا امشب شهید کینه ز خون دست و پا حنا امشب کند دو دست ز فرزند تو جدا امشب عجین تنش شده از سمّ اسبها امشب پیام و خواهش از آن شاه با سخا امشب امان ز سوز عطش چاره ائی نما شب چرا خراب نشد آسمان خدا امشب به شاه هردو سرا با دو صد نوا

وداع آخرین

امشب ای یاران من وقت وداع آخرین است هر که دارد قصد جانبازی بماند و آنکه خواهد من نمیرنجم بدانید هر که میخواهد شتابد این ره عشق است عاشق خواهد ای یاران بدانید هر که شد سرمست از صهبای عشق رب بی‌چون دوستان حق شما دانید ما بر حق و حقیم عشقبازی در جهان آزاده می‌خواهد بدانید آسمان و چرخ و ملک و ماه و ایجاد ملایک هرکسی بهر وداع خیزد امشب تا سحرگاه الوداع ای عاشقان را پیروزی قرآن الوداع ای یاوران دین بر حق محمّد (ص) احتشام رفتند خیل بی‌وفا مردم در آن شب

صبح فردا خون ما جاری بروی این زمین است مکنت دنیا رود، جانباختن اینجا یقین است هرکه ماند صبح فردا، همدم روح الامین است این ره عشاق جانسوز است، عشقش آتشین است در کنار حوض کوثر، با علی او همنشین است خون ما جاری براه قدرت و تحکیم دین است جان خود در راه جانان باختن این کمترین است در تعجب زین طریق عاشقی اندر زمین است شام آخر روح و جان پیوند با حبل المتین است هر که با قرآن بماند، روح او با حق قرین است هر که شد مجنون حق، جایش بفردوس برین است جز تنی چند از بنی‌هاشم، که بر ان شه معین است

شام غریبان

ز چه صحرا شد همه غرق خون ز چه روزم گشته شب تاریک ز چه خورشیدی به سر نیزه تن عریان، پسر زهرا بدن صد پاره‌ی خونیش سر پاکش بر سر نی امشب تن مجروحش ز تف گرما سر پر خونش به سر نیزه بمیان قتلگه آن شاه ز چه انگشت شه بی لشگر تن عریان کرب و بلا و سر بمیان مطبخ و خاکستر ز پی سر فاطمه زهرا به جنان مولا و رسول اله

ز چه عالم سر به گریبان است مگر ای دل شام غریبان است به شب تاریک و فروزان است ز چه افتاده به بیابان است ز چه زیر سم ستوران است همه جا سرگرم به جولان است چو هزاران چشمه جوشان است نگران خیمه و طفلان است ساربان دون زچه پنهان است پی انگشتر کف دونان است به سرای خولی مهمان است سر پاک خسرو خوبان است به کنار مطبخ و گریان است به غم افغان و پریشان است

شام غریبان

امشب شب غریبی طفلان و زینب است امشب صدای العطش و ناله تا سماست امشب صدای ناله‌ی زهرا رسد بگوش امشب ز دود خیمه سالار کربلا امشب فتاده پیکر بی‌سر میان خاک امشب سر حسین کجا رفته میهمان امشب چو ساربان برسد قتلگاه شاه امشب چو مرتضی بدهد خاتمش به او امشب وداع پیکر بی‌سر شنیدنی است امشب به قتلگاه حسین شور و محشر است امشب حسین با پدر و جد، بگفتگوست امشب ببوسد زینب محزونه حنجرش امشب تن حسین به تسلّای زینب است امشت تو احتشام نگفتی که عابدین

امشب جهان و هرچه در او هست در تب است امشب حسین بی سر و تن غرق در دعاست تا بنگرد به جسم حسین میرود ز هوش تاریک گشته کل جهان و رخ سما زخمش فزون زاختر گردون، هزار چاک کنج تنور و مادر او غرق در فغان نومیدکی کند شه لب تشنه آن گدا امشب بُردز پیکر او دستها عدو گفتار شاه تشنه ز حلقوم دیدنی است گریان علی و فاطمه محزون پیمبر است زهرا و مجتبی به فغان در عزای اوست یاد آورد دوباره وصایای مادرش مشغول گفتگو به وصایا و مطلب است رنجور زتب، به خیمه سوزان و دلغمین

سیل اشگ

شب تا سحر بود همدم گریه کار من اشگم رود چو ابر بهاری ز سوز غم طوفان غم بپا شده‌اندر دل غمین ای دیده‌گان این دل عاشق صبور باش دیگر نمانده طاقت و تابی امان بده خواهم نهان کنم غم دل نیست طاقتم خواهم بگویم از غم دل با جهانیان بی‌اختیار در همه جا دل ز عشق گفت درد و غم حسین و عزیزان اهلبیت این آخرین وداع من کودکان و توست یک ساعت دیگر چو ببینی سرم به نی مغلوب نیستم چونکه شوم کشته خواهرم من همراه تو ام همه جا کوفه تا شام ای احتشام گفت به خواهر غمین مباش

این اشگ دیده با دل پرسوز یار من از دیدگان این دل شیدا کنار من ترسم کند خراب ز موجش دیار من ویران نموده سیل غمت گلعزار من کردی خزان ز موج غمت نوبهار من از کف ربوده رنج و غمم اختیار من سوزد جهان همچو دل بیقرار من از رنج عشق داد بباد اعتبار من آندم که گفت زبنیم ای داغدار من پایان گرفت عمر من و انتظار من آرام باش صبر کن ای راز دار من آماده باش چون شود آغاز کار من رسوا کنیم قوم دنی باش یار من در هر دو عالمی تو همیشه کنار من

جام ازلی

روزی که زمین و همه افلاک نباشد این جام بلائی است که از بهر زمین است هرکس که می جام بنوشد شود از من نزد همه انبیا و خوبان دو عالم فرمان ز حق آمد به حسینش برسانید بگرفت حسین جام می عشق به جانان من جان دهم و اهل عیال و سر و پیکر بگذشت زمان تا که به آن عهد رسیدند آمد به سر عهد و وفا با همه یاران سر داد و جوان داد و جهان داد و عیان داد داد اهل و عیال و کس فرزند و جوانش سر بر سر نی بود به لب ذکر خدائی برطشت زر و چوب جفا بر لب و دندان شد احتشام، اندر غم جانسوز دو عالم

حق جام بلا ئی بفرستاد و ندا شد سوزان بود این جام، پر از محنت و نا شد باید که وجودش بره عشق فدا شد بردند ولی کس نتوانست رضا شد او طالب عشق است، بدانید ز ما شد نوشید و بگفت درد من از عشق دوا شد در جاش شفاعت بمن در روز جزا شد شه کرب و بلا بر سر میعاد بلا شد از جان بگذشتند و چه سرها که جدا شد با پیکر صد چاک در آن دشت رها شد رفتند عزیزان خدا شام چها شد خواند سوره کهف بر همه کس راهنما شد قرآن ز لبانش به همه درد دوا شد شاید که حسین از من دلداده رضا شد

عاشق دلباخته

من کیم یک عاشق دل باخته روز و شب اندر خیال خویشتن من بسان پروانه اندر کار عشق رنج بسیار و ملامت  از عدو یا حسین اندر تو ان خویشتن از غم تنهاییت مجنون صفت تا بکی باید شماتت گوش کرد ما در این ره از دل و جان آمدیم از برای دشمن بد نام تو احتشامم د ر ره عشق تو ام

باغم هجران رویت ساخته نقش تو مجنون صفت پرداخته سوز هجرانت پرم انداخته جسم و جان چون آهنی بگداخته پرچم عشق تو را افراخته کنج این ویرانه‌ام چون فاخته هرکسی بر ما ز راهی تاخته ما به راحت سر ز پا نشناخته خویشتن را همچو تیغی آخته هر که جز این شد جهانرا باخته

با دیده و دل جان بتوبستیم حسین

مجنون صفت از عشق تو هستیم حسین چون پیر خرابات مغانیم به عشق غیر از تو نخواهیم ز خلاق به حشر ما عاشق رخسار توایم، یوسف حق یعغوب صفت دیده براه وصلیم فردوس برین درخور عشاقت نیست صهبای تو بنموده چنین فارغ حال جز عشق تو ما را به جهان کاری نیست با عشق تو از صراط حق می‌گذریم ما در تو و عشق خدا می‌بینیم ای (احتشام) تا عشق حسین است به جان

با دیده و دل جان بتوبستیم حسین از عالم و عقبی بگستیم حسین ما در دو جهان دل بتوبستیم در بنده جهان نه‌ایم و رستیم حسین در آرزوی رخت نشستیم حسین ما دل خوش آن عهدالستیم حسین ز آن با ده چنین عاشق و مستیم حسین با کی نبود اگر شکستیم حسین ما عاشق و معشوق پرستیم حسین زین رواست که از غیر گستیم حسین برگو تو چنینم که هستیم حسین

عشق حسین

ما به عشق تو زنده‌ایم حسین طوق این بندگی ز روز ازل مادران چون بما به دادند شیر سر ز شوق تو بر نمی‌تابیم هجر روی تو و جوانانت ما اگر در ره تو جانبازیم آنقدر ناله می‌زنیم از غم نیست ما را متاع بغیر از جان همه هستیم بنده داور احتشاما سخن اگر کفر است

ما غلامیم و بنده‌ایم حسین ما بگردن فکنده‌ایم حسین شیر عشقت مکنده‌ایم حسین اندر این عشق مانده‌ایم حسین جان بکاهد، دهنده‌ایم حسین شک نباشد برنده‌ایم حسین بار هجرت کشنده‌ایم حسین ما در این ره رونده‌ایم حسین ما تو را نیز بنده‌ایم حسین ما چنین درس خوانده‌ایم حسین

عشق یزدانی

گفتمش عشق، گفت یزدانی گفتمش عشق و عاشقی چون است گفتمش عاشق خدا بودن گفت آری، ولی جدا بودن گفتمش من اگر شوم مجنون گو که معشوق خود کجا یابم در وجود تو هست معشوقت گفتمش من ندارم آنقدری گفتمش گر پذیردم ایزد چون حسین عاشق است و معشوقش منم عاشق به عشق تو هستم گفت ای احتشام شود دلشاد

گفتمش ناله، گفت عرفانی گفت یزدان، اگر که بتوانی کار هر بنده نیست می‌دانی از خدا، کافری است یک آنی رو به صحرا کنم به آسانی گفت ای بینوا تو نادانی گر تو را هست عهد و پیمانی که رسم تا به عشق ربانی یاحسین می‌رسم به سامانی ذات حق است و عشق یزدانی بنده‌ام من مطیع فرمانی خوش رهی جسته‌ای و خواهانی

شمع وجود

شمع سوزان وجودم شعله ور گردیده آه سوخت جان و روح و دل از ظلم و کین شامیان تا سخن از کربلا و روز عاشورا شود تا زبان گوید حسین اشگ از بصر جاری شود تا که یاد آید ز عطشان ماندن شاه شهید تا سخن از قتل سلطان شهیدان می‌رود بسکه جور وکین نمودند برشه بی‌مثل وچون ره رو راه طریقت عرق اندر سیل خون لیک اندر گردش ایام این چرخ و فلک زنده و جاوید شد آن پاکباز عشق و دوست زنده‌اند در  عالم و عقبی حسین و دوستان قلب عالم جایگاه شاه دین و عاشقان زینت عالم گرفت آنجا که خون شاه ریخت احتشامم عاشق روی توام درمانده‌ام

شعله‌اش سوزاند عالم چرخ گردون تابماه از جفای ظالمان شد چهره‌ی عالم سیاه قلب عالم سوز داز افغان شاه بی‌پناه سیل اشگ دوستان بندد بهر بیگانه راه جای اشگ از دیده‌ی دل خون رود در هر نگاه ناله از افلاکیان خیزد شود عالم تباه جوی خون جاری شد از ظلم سپاه فتنه خواه ظاهراً پیروز می‌دانست خود را آن سپاه ظلمشان از حد فزون و بود پندار اشتباه جملگی مردود گردیدند و غرق اندر گناه مرده و مردود آنانی که بودند فکر جاه کس نشد پاینده از آن قوم و از آن دستگاه چشم افلاک و جهان بینا شد از آن جایگاه عرق در عصیان و دل مجذوب روی چون تو ماه

عالم همه مشتاق حسین است

جان و دل ما عاشق دیدار حسین است انوار خداوندی حق نور رخ اوست مصباح هدا مطلع انوار الهی او مظهر ایثار و فداکاری و همت ثاراله به او نام نهادند در عالم در مکتب دلداگی حق و حقیقت نور دل زهرا علی سبط پیمبر در معرکه عشق بود حجت یکتا جاوید دو عالم که بود حجت هستی بگذشت ز جان و همه جانان وجودش اندر ره پیمان همه را داد در آنی جان داد و جوان داد و سرش بر سر نیزه در قتلگهش در ره دین باز قدم زد شد غنچه و گل در ره عشقش همه قربان

مفتون شده دلداده‌ی کردار حسین است دل عاشق این مکتب و گفتار حسین است دنیا همه حیران شده از کار حسین است عاشق به حسین حضرت دادار حسین است یعنی که خداوند خریدار حسین است ثابت شده بر و همه رفتار حسین است در جنّت رضوان همه غمخوار حسین است جنگ آوریش حیدر کرار، حسین است نامش شده سر لوحه اسرار حسین است بنهاده در ان صفحه پیکار، حسین است سر لوحه هر دفتر ایثار، حسین است مفتون دو جهان در ره پندار حسین است آن کافر ترساء شده دیندار حسین است آن کودک شش ماهه (احتشام) یار حسین است

یا حسین (ع)

یا حسین در دل خود نقش تو پرداخته‌ام هر کسی دل بکسی داده عزیز زهرا عشق تو عشق خدائی است نگنجد جز تو من که جز دیدن تو نیست هوائی بسرم چشم دل جز تو ندیده است به عالم ماهی هرکسی مایل عشقی است در این عالم خاک عشق دنیا به که ماند همه فانی جز او احتشامم نشدم بلبل شیدای تو من

از غم غربت تو سوخته‌ام ساخته‌ام من دل و دین و جهان در ره تو باخته‌ام من جزت هرچه بدل داشته انداخته‌ام از غم هجر تو چون آهن بگداخته‌ام پرچم عشق تو را در دلم افراخته‌ام من تو را مایلم و عشق تو بشناخته‌ام بر سر عشق تو، بر جان و دلم تاخته‌ام یاحسین در چمن عشق تو چون فاخته‌ام

 

نوحه آرام جانم یا حسین

ای جان و جانانم حسین ای بهتر از جانم حسین دار و ندارم یاحسین ای عشق و یارم یاحسین بودم ز بودت یاحسین در آرزویت یا حسین دل بسته سویت یا حسین بوسم گلویت یا حسین آهسته‌تر آهسته تر مهلاً حسین مهلاً حسین رحمی نما سالار من بنشین دمی کنار من ای گلشن و بهار من کهنه لباست کن به تن ای یادگار مصطفی بر حال زینب کن دعا رو سوی دشمن میروی ترسم جدا گردد سرت بنگر به حال خواهرت بر نی سر مهر انورت یک تن نباشد یاورت رو سوی دشمن میروی ای داور یکتای من بین شیعه و غمهای من

ای روح قرآنم حسین باهم به اینجا آمدیم صبر و قرارم یا حسین تو سوی دشمن میروی مست سبویت یا حسین در گفتگویت یا حسین بر تار مویت یا حسین مهلاً مهلاً ابن زهرا آهسته ای نور بصر بین خواهرت ای نور عین ای بهترین غمخوار من ای دلبر و دلدار من هستی و اعتبار من جسمت نگردد بی‌کفن نور دو چشم مرتضی دارم به نزدت التجاء باهم به اینجا آمدیم در خون بماند پیکرت بوسد تو را پا تا سرت جسم بخون شناورت در پیشگاه سرورت باهم به اینجا آمدیم بین گلشن و گلهای من بگذر زمن فردای من

ای راحت جانم حسین امّا تو تنها میروی باغ و بهارم یا حسین امّا تو بی من میروی عاشق به رویت یا حسین خلق نکویت یا حسین آیم به سویت یاحسین چون روحم از تن میروی هستی ز حالم باخبر از چه تو بی من میروی من یار تو. تو یار من ای نور شام تا رمن صبر من و قرار من جان منی . تو میروی ای زاده‌ی خیر النسا از چه تو بی من میروی آقا تو بی من میروی با خود مبر انگشترت گردد جدا دست از برت گرید بحالت مادرت از چه تو بی من میروی اما تو بی من میروی گشته خزان دنیای من بین احتشامم میروی

نوحه عنان گیری خانم زینب (س)

زینب:           امام:           زینب:           امام:             زینب:           امام:           امام:           زینب:             امام:           زینب:             امام:             زینب:

ده اجازه تا علمدارت شوم ده اجازه تا عنان گریت شوم ده اجازه یار پیکارت شوم * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای مرا بهتر ز جان ای خواهرم رو پرستاری کن از آن پسرم می‌روم من اصغرم را می‌برم * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * پس برادر می‌روی آهسته رو ای برادر لحظه‌ای آرام شو گفته بوسم حنجرت را ای نکو * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * خواهرم افغان مکن شیوان مزن لطمه بر رخساره بر گلحن مزن صبر کن شیون ز بعد من نزن * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای برادر منع افغانم کنی ای بردار از چه گریانم کنی منع از جنگم ز میدانم کنی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * مرد میدان بعد من زینب تویی خواهرم اسرار این مطلب توئی خطبه‌ها شمشیر و اندر لب توئی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * میروم میدان شوم من پاره پاره شورشی بر پا شود در کار زار راس من برد لعینی آشکار * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * آه واویلا مگو جانان من ای تسلّای دل طفلان و من میروی جان میرود از جان من * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * بعد من خواهر تو تنها نیستی آرزو داری برای نیستی راس من خواهر تو را همراه ستی * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * چون اسیری میروم در شهرها آتش و خاکستر اندر بام‌ها سنگ بارانت کنند بر نیزه‌ها * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * قاری قرآن شوم در هر کجا می‌شوی فاتح بر این قوم دغا از اسیری باز می‌کردی بیا * * * خواهرا برگرد اکنون در حرم * * * ای خدا حق شهید کربلا جق زیبنب کن اجابت این دعا احتشامت را رسان بر کربلا * * * اخواهرا برگرد اکنون در حرم

یاریت بنمایم و یارت شوم در صف کین یار و غمخوارت شوم در صف میدان جلودارت شوم * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * رو کنار اهل بیتم درحرم حجت اله زمان است گوهرم یکه و تنها میان لشگرم * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * کرد وصیت مادرم تنها مرو تا وصیت را بگویم مو به مو این بود از بهر خواهر آرزو * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ناله اندر نزد اهریمن مزن دست بر شمشییر و برجوش مزن آتش غم بر دل و برتن مزن * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ای برادر سیر از جانم کنی منع از دیدار قرآنم کنی از چه منعم بهر پیمانم کنی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * پاسدار کودکان هر شب توئی رمز ایجاد چنین کوکب توئی خواهرم در تاب و اندر تب توئی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * تیره‌گر دد آسمان و روزگار نعش من افتد به گودالی کنار بنگری راسم به نی در احتزاز * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * ای امیدم یار هم پیمان من پاره پاره میشوی قرآن من صبر کن بین دیده‌ی گریان من * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * گه فراموشت شود که کیستی هرکجا جانان من گر  ایستی یاریت سازم بگویم کیستی * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * کن برادر جان برای ما دعا بر سر طفلان بر یزید ای خدا جان من از کف رودای مقتدا * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * می‌کنم خواهر برای تو دعا می‌کنی رسوا یزید شوم را بر سر قبر حسین در کربلا * * * جمع کن طفلان زارم از کرم * * * بگذر از حرم محبان از وفا شو از این دلدادگان حق رضا چون به لب دارد برای ما نوا * * *ا جمع کن طفلان زارم از کرم

پیش واقعه

حسین ای سرورکون ومکانم مرو میدان که من بی‌خانمانم شود زینب فدایت-  برادر تو هستی و علمدار – برادر کمی آهسته‌تر ای نور دیده نگر روح از تن و جانم پریده تو مرکب را نگهدار – برادر وصیت کرده مادر – برادر ببوسم خنجرت ای نازنینم برادر از غم تو دل غمینم بیا دورت بگردم – برادر دگر ویرانه گردم - برادر

حسین جان حسین جان فدای ناله‌هایت من و طفلان بی‌یار حسین جان حسین جان قدم بر خاک بگذار ببوسم حلقت آخر حسین جان حسین جان تو بنگر آه سردم اسیر آه و دردم

حسین جان حسین جان برادر برادر حسین جان حسین جان برادر برادر حسین جان حسین جان برادر برادر

نگر آه و فغانم اسیر ظالمانم مرا تنها تو مگذار بدست خیل کفّار به زینب غم رسیده به بین قدم خمیده مرا تنها تو مگذار مرا تنها تو مگذار تو را دیگر نبینم بود دشمن کمینم مرا تنها تو مگذار مرا تنها تو مگذار

حال زینب کبری

ای شام در تو جور فراوان کشیده‌ام از جور چرخ و مردم بی‌تنگ و نام تو ابن سان بمن نظر مکن ای چرخ وین عمل گشتم اگر اسیر مشو غره چون هدف افکار خلق باز نمودم بهر کجا هر جا یزید و هزچه یزیدی مرام بود تشریح انقلاب نمودم بشام من از چرخش فلک به غم و دوستان خویش از قتلگه به خیمه و از خیمه قتلگه آندم که جسم پاک حسین قطعه قطعه شد ساکت نمی‌شوم بخدا تا که زنده‌ام امروز اگر نباشدم یک یار و یاوری فردا شود گواه من و این یزیدیان گفت احتشام زینب محزون به شهر شام

بسیار زین گرده شماتت شنیده‌ام کنج خرابه منزل اذلّت گزیده‌ام برزشت شیرتان خط بطلان کشیده‌ام این بود زین عمل، که به آنهم رسیده‌ام پنهان شد آشکار، پرده دو نان دریده ام رسوا نمودم و دل از عالم بریده‌ام خوارم بخشم جمله اعدا خلیده‌ام زین بیشتر بلاء به تن خویش دیده‌ام  با چشم پر از اشگ شتابان دویده‌ام ای کاش کور بود، در آندم دو دیده‌ام چون ظالم ترامتی ز شما من ندیده‌ام و ز فرغت عزیز خدا قد خمیده‌ام زین روست درد و رنج به جانم خریده‌ام از ظلم شامیان بخدا من رسیده ام

عالم فانی

هر چه بنگری شود آخر فنا بدان هرگز تو دل مبند به یاری که بی‌وفاست در خواب غفلتی چه عجب عاقلا ببین شد کاروان راه طریقت روان ولی ره دور و توشه کم بنگر حال زار خویش این مال و این منان که اندوختی ببین کی میدهد ثمر بتو این ملک و مال تو بگذر از این سخن نظری کن به کربلا بعد از بریدن سر پاک حسین ز تن میسوخت خیمه‌ها همه اطفال شاه دین کردند جمع جمله اطفال شاه را زینب کجا و محمل عریان و آن ستم اطفال بی‌پناه حسین از جفا و غم گه تازیانه میزند آن شمر زشت خو خاموش احتشام که زهرا بگریه شد

جز ذات حق که نیست زوالی در آن چنان ترکت کند شوی ز غم هجر بی‌امان خورشید عمر رو به زوال است ناگهان بودی بخواب مانده بجائی تو بی‌نشان کی میرسی بمنزل و مقصود عاشقان از کیست از کجا بکجا می‌بری چنان فردا که میشوی زنهان جهان عیان آندشت پر بکا که کسی را نشد امان آتش زدند خیمه و هرگاه و کودکان گریان ز بیم جان بسوی دشت غم روان بستند در طناب ستم عرش و آسمان عابد زناقه یا ز غم دل کند فغان گریند روز و شب ز پی ناقه‌ها روان گاهی شماتت همه اعدا نثارشان اندر جنان بمحنت طفلان در این جهان

 

عشق پروانه

تا که عشق نازنینی در دل من خانه کرد تا که شمع عالم افروز رخش دید این دلم بسکه بی‌تابی نمود از کف توانم را ربود آنقدر بی‌تاب شد از عشق او این دل که من دوستان پندم مگوئید نیستم دیوانه من بی‌سبب چرخ فلک در بند و زنجیرم مکن تا که راسش نوک نی شد در میان کوفیان آن فداکاری که زینب کرد در بزم یزید تا رقیه کرد منزل شام تا ویران کند احتشام تا قطره‌ای از باده عشقت چشید

خانه دل را ز هجر خود بسان ویرانه کرد سوختن در گرد شمعش همچنان پروانه کرد همچو مجنون زمان این دل مرا افسانه کرد آشنا با خویشتن بودم مرا بیگانه کرد عاقلم عشق شه خوبان مرا دیوانه کرد آتش عشق حسین در خرمن دل لانه کرد خواندن قرآن حسین جان جلوه جانانه کرد دشمنان رسوا نمود این نام جاویدانه کرد کاخ ظالم زین سبب ویرانه را کاشانه کرد ترک عالم کرد شاها نعمه مستانه کرد

اشگ خون

امشب ببار اشگ تو ای دیده اشگ خون امشب حسین بی‌کفن اندر میان خون آتش زدند خیمه و خرگاه شاه را اموال شاه دین همه غارت نمودند زینب میان دشت کند جمع کودکان یک جا میان قتلگه شاه دین عزاست آن دون مقابل رخ ما در زتن جدا زهرا بگریه گفت حسینم چه ظلم‌ها شاه شهید ناله کنان گفت مادرا ما در نداد آب سرم از تنم برید را سم بنوک نیزه شده میهمان دون این احتشام گشته پریشان از این بلا

دشت بلا ز خون حسین گشته لاله‌گون کرده وطن ز جور سپاه دغا کنون کردند بی‌پناه همه خورشید و ماه را اطفال بی‌پناه به صحرا عنوده اند اندر میان خیمه‌سوزان بصد فغان زهرا و حوریان همه اندر غم نو است دست حسین کرد عزا گشت در عزا کردند بر تو، سر ز تن و دست تو جدا مهمان نموده‌اند مرا در دشت کربلا خنجر به بوسه‌گاه رسول خدا کشید رویم شود ز سنگ جفا کوفه پر ز خون گریان زند بسر همه دم با دو صد نوا

امان از دل زینب (س) نوحه

میان همه دلها تنت مانده به صحرا لب تشنه سرت را بدون تو اسیری *** شدم خار و گرفتار فقط عابد بیمار شده ناله و افغان *** منم بی تو پریشان شدم بی تو حسین‌جان که بر ناقه عریان *** سرت گشته جلودار نشد یکنفرم یار غم و رنج دو عالم *** همه همسفرانم شده تیغ زبانم که شاید شود آرام *** خدا چاره کن این کار قبول از همه دادار تو بگذر ز گناهان

امان از دل زینب میان تف گرما کنار شط و دریا شد حاصل زینب *** اسیرم به صد آزار برایم شده غمخوار همه محفل زینب *** همه اهل تو گریان اسیر همه دو نان شده منزل زینب *** سر نیزه اشرار همه اهل تو شد خوار شده شامل زینب *** شده دشمن جانم پیامم برسانم دمی این دل زینب *** توئی بر همه کس یار بکن حق علمدار برای دل زینب

غم و رنج جدائی سرت برنی اعدا بریدند خدایا میان همه دلها *** به این فرقه کفّار نه دستی و نه دستار میان همه دلها *** در این دشت و بیابان میان همه اینان میان همه دلها *** بهر کوچه و بازار از این مردم بی‌عار میان همه دلها *** ره چاره ندانم بگوش دو جهانم میان همه دلها *** محبان همه غمخوار عزا برشه ابرار میان همه دلها

شده مشگل زینب تو ماندی تک و تنها منم مانده به غمها امان از دل زینب *** ندارم سر و سردار روم کوچه و بازار امان از دل زینب *** فراری همه طفلان مگر نیست مسلمان امان از دل زینب *** منم چون تو گرفتار خدایا تو نگهدار امان از دل زینب *** که قرآن بخوانم بجا ماند نشانم امان از دل زینب *** شده بر من و بیمار گرفتند، سزاوار امان از دل زینب

 

حضرت اباالفضل العباس علیه السلام

عید ولادت بر همگان مبارک است

عید ولایت در مه شعبان مبارک است عید است عید عاشق و معشوق لم یزل شد جلوه گر ز دامن ام البنین مهی پور علی ولی خدا ماه هاشمی مولا نهاد نامش ابوفاضل عرب دست خدا علی است، به بوسید مرتضی عباس نور دیده ی زهرا و مرتضی ست این نو رسیده مظهر جود و کرامت است ای شیعه شادباش در شب میلاد میر عشق عیداست، عیدعشق و سرور است احتشام * * * عید میلاد ابوالفضل علمدار شده شیعیان آمده عباس علمدار حسین

خورشید هاشمی شده تابان مبارک است خرم جهان ز مقدم جانان مبارک است روشن ضمیر در ره ایمان مبارک است سردار عشق در ره یزدان مبارک است شد ماه هاشمی به جوانان مبارک است دستان غنچه گفت عزیزان مبارک است گفتا امیر لشگر قرآن مبارک است دنیای مهر و عاطفه احسان مبارک است شادان بسان گل همه خندان مبارک است آمد نگار بر سر پیمان مبارک است * * * شور و شوق نبوی درهمه بیدار شده ساقی دل شده گان بر همگان یار شده

پیش واقعه ابوالفضل

عباس مرو میدان         مشکن دل طفلانرا ای نور دل حیدر        بر لشگر دین افسر بعد از تو شوم تنها           بی لشگر و این صحرا

باز آب ببرم بنشین          بین دیده ی گریان را بر گیر لوا بر کف            بین لشگر و میدان را ای پشت و پناه من          بین لشگر عدوان را

آب آوردن ابوالفضل

خاطری آزرده دارم ای علمدارم بیا من گرفتار بلایم ای کلید قفلها ای شجاع عرصه میدان هر نام آوری اذن میدان می‌دهم آب آوری در خیمه ها مشک خود بردار و رو برجانب شط فرات از تو خواهم شادگردانی دل غمگین ما ای دلاور مرد میدان ای امید خیمه ها سوز تب آتش زده بر پیکر زین العباد از برای شادی زینب تسلّای رباب زود برگرد ای برادر دیده‌ام در راه توست سوی دریا رفت ماه هاشمی پور علی آب آورد احتشام عباس بهر خیمه ها

مشگل دلدادگی دارم سپهدارم بیا یک گره در کار دل افتاده دلدارم بیا عاشق عشقم تو هستی ای خریدارم بیا این بلا را دفع کن از خیمه سردارم بیا آب آور بهر طفلان گرفتارم بیا ای سراپا قدرت و تسلیم و ایثارم بیا آبی آور ساقی و سقا و سالارم بیا قطر آبی کن مهیا بهر بیمارم بیا شادکن قلب من و طفل دل افکارم بیا حیدر کّرار من میر وفا دارم بیا گفت شاه کربلا من دیده خونبارم بیا گفت زهرا آفرین ای گل به گلزارم بیا

مشک

مشک هم اشک ز بی آبی خودمی‌ریزد در طاطم شود و شاید از او قطره‌ی آب حسرت آب دل مشک کباب از غم کرد شاید آید علی اکبر، یا که سقای جوان ترکند او لب عطشان عزیزان حسین ز غم خشکی مشک و لب عطشان حسین نعره آب فرات و لب خشکیده مشک مشک خالی غم طفلان و همه اهل حرم احتشام آن غم تنهایی و بی آبی مشک

العطش می شنود زود ز جای می‌خیزد بهر آن لعل لب تشنه اصغر ریزد ناله دارد‌، به دعا دست به سوی ایزد دست این مشک بگیرد سر دوش آویزد نعمه آرامش دل خیزد و شور انگیزد جگر سنگ و فرات از غمشان می‌سوزد شوق وصل همه یاران به جنان افروزد به همه اهل جهان درس وفا آموزد لب گفتار زهر پیر و جوان می دوزد

یل نام آور عشق

ای سراپا گل گل رعنای عشق ای یگانه در ره دلدادگی ای یل بی مثل و مانند وجود مثل و مانندت نیامد در کمال راه عشق و عاشقی پیموده ای ای شجاع عرصه نام آوری ای رخت روشنگر خورشید عشق ای که نامت میرو سردار سپاه ای که عشقت رونق دین خداست بر تو زهرا گفت فرزند منی زاده ام النبی جان من ای گلستان وجود ای ماه عشق چیست این نیرو که اندر دست توست چون دو دستت بوسه گاه حیدر است تک سوار عرصه نام آوری مرد میدانی بسان شیر خدا یکه تاز معرفت در عالمی عشق دل را خیمه‌ای پنداشتم روح عشق و خیمه ی دل ، داور است عشق مولا جان زهرا خیمه شد این چنین خرگاه چون آماده شد خیمه را در کربلایش سوختند سوخت جان مصطفی قلب بتول احتشام تا عشق در آب و گل است

همت والای بی همتای عشق اولین آزاده در آزادگی ای چو حیدر در شبانگاه و سجود کس ندارد درجهان چون تو خصال یکه تاز و مرد میدان بوده ایی درشجاعت حیدری و صفدری ای وجودت باعث و امید عشق ای که بی همتایی اندر هر نگاه ای که نامت دلگشا مثل دعاست چون حسینم جان و دلبند منی هم مرا جانی و هم جانان من چلچراغ روشنی درراه عشق هستی مولاست اندر هست توست همچنان بازو ی او نام آور است ای یل میدان عشق و دلبری پور زیبای علی المرتضی با حسین و کودکانش همدمی زیر آن خیمه عمودی داشتم بانی این خیمه هم پیغمبر است با حسین و با حسن هم بیمه شد بازوی عباس عمود خیمه شد آتشی از ظلم و کین افروختند عالم عشاق زین غم شد ملول عشق شاه کربلا اندر دل است

پیش واقعه حضرت عباس

جان خواهران باوفایت ما را به طلب به کربلایت قربان تو و مهر و وفایت ما را برسان به کربلایت سقا تشنه لب کسی ندیده دست او جدا از تن که دیده

یا باب الحوائج یا باب الحوائج یا باب الحوائج یا باب الحوائج یا باب الحوائج یا باب الحوائج

توسل به آقا ابوالفضل (ع)

من روز و شب سخن ز ولای تو می ز‌نم سر لوحه وفای دو عالم وفای توست جود و کرم سخا و مروت از آن توست شیر شجاعتی و امیر طاعتی شاه و گدا و عالم و آدم گدای تو ای یار آشنا که دلم مانده کوی تو در دل یک آرزوست و آن دیدن لقات دستم نمی‌سد چو بدست نکوی تو این احتشام دل به عطای تو بسته است

هر دم که دم زنم ز ثنای تو می‌زنم دست توسلی به وفای تو می زنم من دست حاجتی به سخای تو می‌زنم اوج صلابتی که صلای تو می‌زنم من هم گدا و دل به عطای تو می‌زنم مجنون صفت نوا ز نوای تو می‌زنم ازراه دور بوسه بپای تو می‌زنم بااشک مهر نامه برای تو می‌زنم زین رواست چنگ دل به لوای تو می‌زنم

یا ابوالفضل (ع)

دوست دارم گرد شمع روی تو پروانه باشم دوست دارم دست اندر سینه باشم چاکر تو دوست دارم در ره عشق تو جان قربان نمایم دوست دارم در ره عشقت هزاران پاره گردم دوست دارم غرقه اندر خون شوم در کربلایت دوست دارم هر دو بازویم فتد در پیش پایت دوست دارم مستی عشق تو گیرد جسم و جانم دوست دارم از غم عشق تو صد جان را گدازم دوست دارم قطره قطره خون من در دشت ریزد دوست دارم ذره ایی ناچیز باشم در ره تو دوست دارم پاسدار در گهت باشم حسین جان دوست دارم اشک ریزم احتشام اندر قفایش

دوست دارم از غم عشق تو من دیوانه باشم دوست دارم شمع باشم شمع این کاشانه باشم لاله‌ای خونین شوم ساکن دراین گل خانه باشم بگذرم زین جسم و جان اندر رهت افسانه باشم لاله ها روید زخونم خادم این خانه باشم دوست دارم همچو تو سرمست از آن پیمانه باشم از خودی ببیخود شوم درراه دل مستانه باشم بگذرم از جان و مال خویشتن دیوانه باشم ساقی و ساغر شوم ساکن درا ین میخانه باشم از دو عالم بگذرم با خویشتن بیگانه باشم گرم جولان گرد خرگاهی چنین شاهانه باشم دوست دارم تا ابد من خادم این خانه باشم

نوحه- یا ابوالفضل العباس

یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * یا ابوالفضل ای گل ام البنین چون علی المرتضی در جبین تو ابوالفضلی چنان مرتضی ره رو دین هستی و راه خدا * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * درشجاعت در عرب بی مثل و چون تک سوار بیشه ایی جانا کنون  * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * این همه قدر و شجاعت داشتی در ره حق تو قدم برداشتی * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * با حسینت آمدی کرب و بلا پاسداری می‌نمودی خیمه ها * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * نزد شاه کربلا هستی امیر هم علمدار سپاه و دستگیر * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * با عزیزان خدا دل داشتی روز شب در راه دل بگذاشتی * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * در ره دین سرفرازی می‌کنی بهر یاران دل نوازی می‌کنی * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * هم برادر می‌دهی هم نور عین نوجوانت می‌دهی با شور و شین * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد * * * ای خداوند کریم و چاره ساز کن عزاداری قبول این بی نیاز * * * یا ابوالفضل گفتم این دل رام شد

عاشق و دلداده‌ی این نام شد * * * در شجاعت یادگاری از یقین بهترینی یا ابوالفضل راه دین عاشقی بر نور چشم مصطفی از خدا هرگز نمی‌گردی جدا * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * شد دلیران عرب نزدت زبون زنده از میدان تو کی شد برون * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * تخم مهر و معرفت می ک‌اشتی درس عشق و عاشقی بنگاشتی * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * تا شوی در راه دین حق فدا هم شدی سقا و هم میر سپاه * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * در وفا و مهربانی بی نظیر هم میان عرصه گه هستی چو شیر * * * عاشق و دلداده‌ی این نام شد * * * بهر آنان هر قدم برداشتی پرچم حق را تو می‌افراشتی * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * هرچه داری پاکبازی می‌کنی عرصه گاه عشق راضی می‌کنی * * *   عاشق و دلداده‌ی این نام شد * * * قاسمت قربان کنی راه حسین می‌کنی قربان اکبر یا حسین * * * عاشق و دلداده این نام شد * * * این محبان حسین را دلنواز احتشام دلداده، در سوز و گداز * * * عاشق و دلداده این نام شد

نوحه- علقمه

در کنار علقمه افتاده ام آقا بیا سیــدی مـولا بـیا نا نگشتم سر جدا گشته‌ام صدپاره پیکر مشک آبم شد تهی هر دو دست از تن جدایم فرق خونین آگهی سیــدی مـولا بـیا انتظارت می‌کشم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی فاطمه می‌رسد بر گوش جان صوت نکوی فاطمه سیــدی مـولا بـیا انتظارت می‌کشم شرمسارم‌ای برادر از خیام فاطمه هر دو دستانم جدا شد مشک خالی علقمه   سیــدی مـولا بـیا انتظارت می‌کشم یاریم کن یا حسین برخیزم از روی زمین محو دیدار تو گردم بوسه گیرم از جبین سیدی‌جانم فدات صبر کن جان اخا تا به تن جان دارم ای روح خداوند مبین من خجالت دارم از طفلان زهرا، دل غمین وعده دادم بهر آب خانه عالم خراب یا حسین ابن علی ای جان جانان جهان شو شفیع در روز محشر بر محبان ده امان زاده‌ی زهـرا بــیا تا نگشتم سر جدا

عاشقم دلداده ام ای یوسف زهرا بیا یوسـف زهرا بـیا ای گـل طاها بـیا آی بیند بار دیگر روی خورشیدت مهی این تقاضای مرا آقا تو پاسخ می‌دهی؟ ای گــل زهرا بـیا سـیــرم از دنـیا بـیا دردم آخر دل و جان کرده سوی فاطمه گوید عباسم تو هستی آبروی فاطمه خاطـــر زهـرا بـیا بـگذر از اعـدا بـیا شرمسار بانوان و کودکانم از همه بهر سقای شما اقا عظیم این ماتمه از غــمم بنـما رهـا ای گـل یکـتا بـیا بار دیگر سر فرود آرم بنزدت از یقین من غلامم بر تو ای شاهنشه دنیا و دین من بمیرم ازبـرات محو گردم در نگات بر در خیمه مبر جسم من ای جبل المتین گشته ام چون بی وفایی کرده‌ام من این چنین جان و دل گشتم کباب ظلم گشته بی حساب کن نظر بر دوستان و عاشقانت این زمان احتشامت را ببین از بهر ما دارد فغان ای گــل طـاها بـــیا سیــدی مـولا بـیا

پیش واقعه ابوالفضل (ع)

عموی نامدارم به خیمه قطع آب است بکن تو فکر آبی بیاور مشک آبی عمو چشم انتظاریم مکن مأیوس ما را

عمو جان عمو جان عموجان عموجان عموجان عمو جان

بیا بنشین کنارم علی اصغر کباب است عمو کار ثوابی برای دل کبابی به یزدان می‌سپاریم ببین دست دعا را

عموجان عموجان عموجان عموجان عموجان عموجان

علی را یادگارم علی را یادگارم که طفلان بی قرارند که طفلان بی قرارند تو را ای افتخارم تو هستی افتخارم

نوحه ماه قمربنی هاشم (ع)

ای همه هست من - رفتی ازدست من او فتاده روی خاک کربلا مشک از جفا هر دو بازویت فتاده روی خاک از تن جدا بر سر چشمم گذارم هر دو دستان رسا این یل تنهایم - ای گل زیبایم زینبم در خیمه دارد بر لبش ذکر دعا من چسان گویم به زینب گشته عباست فدا او فتاده جسم پاکت بر سر خاک بلا بهترین گلهایم - ای گل رعنایم جسم بی جانم برادر درکنار پیکرت بر دو بازویت بگریم یا به چشمان ترت شیون اندر خیمه‌ها برپا نموده خواهرت ای گل زهرایم - بهترین سقایم من غریبم بعد تو در چنگ این نامردمان طاقتم نبود به خیزم گشته‌ام من ناتوان خوب دادی ای برادر در بر حق امتحان احتشام از غصه ات می‌میرد ای رعنا جوان نازنین سقایم - ای گل زهرایم

بی تو من تنهایم - در غم عظمایم بانگ تکبیرت نمی‌آید به گوش من چرا وای علم افتاده این جا صاحبش اندر کجا نالم از هجران بگویم درد خود را با خدا بی تو من تنهایم - در غم عظمایم بهر تو بر درگه حق می نماید التجا شیون و غوغا بپا گردد دوباره خیمه ها رفتی از دستم برادر از غمم گشتی رها بی تو من تنهایم - مانده در غمهایم بر تن صد پاره گریم یا که بشکسته سرت طاقتی دیگر نمانده تا که خیزم از برت گریم از درد تو این جا من به جای مادرت بی تو من تنهایم - مانده در غمهایم از غمت گرید برادر هم زمین و آسمان خواهرانت می‌شوند امروز اسیر ناکسان نام زیبای تو در تاریخ جان شد جاودان نالد از هجران تو نزد خدای عاشقان بی تو من تنهایم -  در غم عظمایم

پیش درآمد

بر روح بلند پور حیدر صلوات بر شمع فروزان شهیدان عباس * * * اگر که در شب جمعه تو عاشق حسنانی بگو تو نام ابوالفضل تا بری تو براتی

بر نور دل حیدر و صفدر صلوات بر آن قد و بالای صنوبر صلوات * * * بده ز نور الهی به مجلسش جلواتی بنور دیده حیدر ز دل فرست صلواتی

 عاشق عباسم

عاشق عباسم - عطر گل یاسم چیـکار کنم آقا ز هـجر روی تو مونده دلم آقا - درحرم نازت تا که قبولم بکنی ای گل یکدانه عاشق عباسم - عطر گل یاسم چیـکار کنم آقا ز هـجر روی تو بسته دلم به عشق تو- ای گل ناز دل کرده دلم عزیز جان- بکوی تو منزل تویی گل نازم - بشنوی آوازم می شود آقا نظری بر دل ما سازی عاشق عباسم - عطر گل یاسم چیـکار کنم آقا ز هـجر روی تو ای یل خوبی جهان - تویی چنان حیدر جان حسین و حسنی - به عالمی دلبر ای گل یکدانه- عاشق فرزانه می‌طلبی عاشق خود را به حرم آقا عاشق عباسم - عطر گل یاسم چیـکار کنم آقا ز هـجر روی تو   ای که تو سقائی - بر همه مولائی ماه بنی‌هاشم - در همه دلهائی ز عشق تو مستم - ز جمله بگستم کی شود آقا به محبان نظری سازی عاشق عباسم - عطر گل یاسم چیـکار کنم آقا ز هـجر روی تو نظر به احتشام کن عاشق و گریونه ای گـل نـاز من بنـد نــواز مــن چیـکار کنم آقا

دل میبره عطر گل یاسم – عاشق عباسم دیـده‌ی گریـونم اقـا پـریـشـــــونم منتظرم از دل - بشنوم آوازت عاشق روی تو شده این دل دیوانه دل میبره عطر گل یاسم - عاشق عباسم دیـده‌ی گریـونم آقـا پـریـشــــونم   عشق تو شد عزیز حق – به عمر من حاصل میشود آقا بکنی –  نظر به این محفل طلب کن آقا جان - بهر تو جانبازم میشود آقا بکنی تو بنده پردازی دل میبره عطر گل یاسم - عاشق عباسم دیـده‌ی گریـونم اقـا پـریـشـــــونم   شدی تو شمع شهدا - به عالمی سرور فاطمه گفتا پسرم - منم تو را مادر جهان ز عشق تو - مضطر و دیوانه می‌کنی از راه وفا لطف و کرم آقا دل میبره عطر گل یاسم- عاشق عباسم دیـده‌ی گریـونم اقـا پـریـشـــــونم ای که ز کار خلق- صد گره بگشایی بعد علی عباس -  قدرت تنهائی عاشق تو هستم - دلم بتو بستم می‌شود آقا ز کرم بنده رو بنوازی دل میبره عطر گل یاسم - عاشق عباسم دیـده‌ی گریـونم اقـا پـریـشـــــونم مانده به امید تو و ز دل پریشونه تو سوز و سـاز من راز و نــیـــاز مـن دیـده‌ی گریـونم

نوحه توسل به آقای ابوالفضل (ع)

گر شیعه دردمندی - عباس را صدا کن جان جهانم عباس آرام جـانم عباس درمان درد هر دل - نام قشنگ عباس بهتر ز جانم عباس ورّد زبــانم عباس گر شیعه دردمندی - عباس را صدا کن جان جهانم عباس آرام جـانم عـباس خدا ز کار شیعه - رضا میشه با عباس راه سعادت ما - عباس ایوالناس تاب و توانم عباس روح و روانم عباس گر شیعه دردمندی - عباس را صدا کن جان جهانم عباس آرام جـانم عبـاس ای نور پاک یزدان - ای حجت خدائی شد نام خوشگل تو - از بهر ما رهائی بهتر ز جانم عباس شوق بیـانم عـباس گر شیعه دردمندی - عباس را صدا کن جان جهانم عباس آرام جـانم عـباس ای نور چشم حیدر - بر عاشقانت بنگر ما دردمندیم آقا - از غم شدیم مکدّر تاب و توانم عباس آرام جـانم عبـاس گر شیعه دردمندی - عباس را صدا کن جان جهانم عباس آرام جـانم عـباس بر درد این محبان - آقا تو هستی درمان بنگر به عاشقانت - از هجر تو پریشان بین احتشام گریان – سوزد ز درد هجران جان جهانم عباس آرام جـانم عـباس

هر درد بی دوارو - با نام او دوا کن روح روانم عباس عباس جانم عباس زینت ده محافل - نام قشنگ عباس شـوق بـیانم عباس عباس جانم عباس هر درد بی‌دوا رو - با نام او دوا کن روح روانـم عباس عباس جانم عباس هر درد بی‌دوائی - دوا میشه با عباس برگوتو یا ابوالفضل- پر کن فضا را از یاس ای مـهربانـم عبـاس عباس جـانم عبـاس هر درد بی‌دوا رو - با نام او دوا کن روح و روانم عباس عباس جـانم عـباس با درد شیعیانت - آقا تو آشنایی لطف و عنایتی کن - چون تو مشکل گشائی ورّد و زبـانم عـباس عباس جـانم عباس هر درد بی‌دوا رو - با نام او دوا کن روح و روانم عباس عباس جانـم عـباس آقا بجان مادر - جان حسین برادر درمان درد ما کن - آقا حق پیمبر ای مهربـانم عـباس عباس جانم عـباس هر درد بی‌دوا را - با نام او دوا کن روح و روانم عباس عباس جانـم عـباس هم دکتر و دوائی - هر مشگل از تو آسان ما را به حق زینب - بر کربلا برسان دارد امید لطفی - از سرور شهیدان روح و روانم عباس عباس جانـم عـباس

نوحه ابوالفضل (ع)

ای میر علمدارم عباس ای مونس و غم خوارم عباس ای پور علی حیدر عباس ای بر همگی یاور عباس ای نوگل پیمبر عباس بر قلب عدو آذر عباس ای یار جوان من عباس ای شور و بیان من عباس دانم که تویی شیدا عباس من با تو شوم فردا عباس من رنج تو میدانم عباس اندر سر پیمانم   عباس ای شمع سحرگاهان عباس فردا من و تو میدان عباس یا رب بحق سقا عباس کن لطف به ما آقا عباس

ای شمع شب تارم عباس من بی‌تو گرفتارم عباس ای تو در چشم تر عباس بر حال دلم بنگر عباس بر لشگر دین افسر عباس سقائی و آب آور عباس ای روح و روان من عباس ای راز زمان من عباس در کار خدا یکتا عباس لب تشنه در این صحرا عباس بگذشته من از جانم عباس من بی‌تو نمی‌مانم عباس ای ناله آگاهان عباس خواهیم دهیم جولان عباس بگذر ز گناه ما عباس ای مالک جان ما عباس

ای رونق در کارم عباس اندر کف اغیارم عباس ای حامی این لشگر عباس ای بنده برداور عباس بر دین خدا محور عباس ای رهبر این لشگر عباس ای راحت جان من عباس بهتر تو ز جان من عباس بین اشگ دلم دریا عباس بی سر به کف اعدا عباس اندر ره قرآنم عباس من با تو به جولانم عباس اندر بر این عدوان عباس بین اشگ محبانرا عباس بین سینه زنانت را عباس عباس عباس عباس عباس

سقا و سپهدارم عباس عباس عباس عباس عباس ای ساقی و ای سرورعباس طفلان مرا یاور عباس عباس عباس عباس عباس ای جان جهان من عباس عباس عباس عباس عباس من بی‌تو شوم تنها عباس عباس عباس عباس عباس مانند تو جانانم عباس عباس عباس عباس عباس شو شافع بما عقبا عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس عباس