اشعار میلاد حضرت علی اصغر علیه السلام

سرود علی اصغر

ای نـورخــدا علی اصــــغر                                                   ای کان سخا علی اصغر

ای عشق و صفاء علی اصغر                                                  ای اصل دعا علی اصفر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای جــان حسـین علی اصغر                                                  جانان حسین علی اصغر

پیـمان حســین علی اصـــغر                                                  دیوان حسین علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

فرجام حســین علی اصــغر                                                   هم گام حسین علی اصغر

ای رام حسین علــی اصــغر                                                  هم نام حسین علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای ماه ربـــاب علــی اصغر                                                  ای خیر و ثواب علی اصغر

عشق تو کتــاب علی اصغر                                                 قلب تو کباب علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای بســته پرم عـــلی اصغر                                                  ای داده سرم علی اصغر

تنها گـــُهــرهم علی اصغر                                                  ماه و قمرم علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

عطشان عطشان علی اصغر                                                  رفته بمیدان علی اصغر

آبت پیگــان عــلی اصـغر                                                 کالایت جان علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای دلـــبر ما علـــی اصغر                                                  راضی به رضا علی اصغر

ای ملک بقــاء علی اصغر                                                  ای مهر و وفا علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

مجـنون توایـم علی اصغر                                                  مضتون توایم علی اصغر

دلخون تــوایم علی اصغر                                                  افسون توایم علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر – اصغر اصغر علی اصغر

من مست تو ام علی اصغر                                                   دل بست توام علی اصغر

پا بســـت تو ام علی اصغر                                                  در دست توام علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

من زار تـــوام علی اصـغر                                                  بیمار تــو ام علی اصــغر

دین دار توام علـــی اصغر                                                  در کــار تو ام علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

ای عشق جهان علی اصغر                                                  ای راز نهــان علی اصـغر

سرباز جوان علــی اصــغر                                                  بکذشته ز جان علی اصغر

اصغر اصغر علی اصغر = اصغر اصغر علی اصغر

 

سرود آقا علی اصغر

شهزاد و علی بر ما نظری ای نور ازل بر ما بگذر ای پورحسین ای نور حسین ای غنچه گل در باغ نبی سرباز حسین جانباز حسین ای راز حسین ای ناز حسین تو صورت معنی را گوهری ای عاشق سرمست ازلی ای بسته پر میدان بلا ای باب الحوائج در دو جهان بر کرب و بلا ما را برسان ای یار جوان دلدار جوان ای جان جهان ای روح روان

شهزاد علی بر ما گذری بر جمله عشاقت بنگر عالم ز تو شد مسرور حسین در کرب و بلا تو تشنه لبی در راه ولا هم ساز حسین ای قمری خوش آواز حسین از جمله شهیدانش تو سری نام تو شده هم نام علی ای روح اجابت بهر دعا ما را ز غم هجران برهان ابن جمع محب از پیر و جوان بر کرب و بلا ما را برسان بر کرب و بلا ما را برسان

تولد علی اصغر

محبان علی کف بزنید از دل و حان درخشنده شده عالم از این حکمت یزدان شده لعمه نور بیت رباب با همه حوران ز فردوس برن هدیه نمود قادر سبحان زمین فرش و زمان فرش کنید از گل و ریحان خدا داده بما از کرمش نور فراوان بیا عمه به بین داده خدا گوهر غلطان فروزنده شده بر دو جهان درّ فرزوزان بده عمه بکیوی علی شانه بحولان بشنوئید تن تو خط من با گل رضوان بین احتشام آن گوهر ارزنده جانان

علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان علی آمده الان – علی آمده الان

فرزندان و اهل بیت امام حسین علیه السلام

چرخ فلک

چرا نگون نشدی آسمان از این همه ظلم چه لذت است تو را می کنی جفا هردم گهی زجنت مأوا برون کنی آدم گهی بدست برادرکشی برادر را ز دست قوم جفا کار نوح آزردی گهی به یوسف و یعقوبب جور و کین داری گهی دهی به زکریا به سن پیری طفل به طشت زر بنهی رأس پاک یحیی را گهی ز دست تو یونس به اقتدار رسد ز بعد گل رسولان به خاتم همه شان گهی زتیغ جفا در میانه محراب گهی زجور تو سیلی زنند فاطمه را گهی به زهر جفا مجتبی کنی مسموم گهی حسین عزیز خدا کنی مهمان میان خاک فکندی تو پیکرش صد چاک گهی به مطبخ وگه دیرو گاه شاخ شجر تو احتشام مگو از جای چرخ فلک

که از ازل بنمودی و تا ابد برجاست جفا به جمله خوبان که در جهان غوغاست دهی مکان به زمین که آشیانة غنقاست بنا به ظلم نهادی و عالمی به عزاست عقوبت آمد و آن قوم جملگی به فناست یکی به چاه و دگر ز انتظار دیده براست گهی میان شجر از جفا دوتا به دو تاست ز دست قوم ستمگر چگونه ظلم و جفاست گهی به دست تو اندر میان ماهی هاست چه ظلمها بنمودی که دیده چون دریاست سر علی بشکافی که بی پدر دنیاست میانه در و دیوار خون دل زهراست هزار پاره جگر از جفای قوم دغاست سرش جدا ز قفا از خباست اعداست سرش بنوک سنان گرد کوچه و صحراست گهی به طشت زر اندر بر یزید دغاست که از نخست چنین بوده تا ابد برپاست

شورش

در آسمان دل چه عجب شورشی بپاست آهی به آسمان دلم گشته آشکار با اشک دیدگان همه عالم به شبنم است عالم گرفته غم ، غم یک ماتم عظیم چرخ و فلک چگونه نشد زیر و رو ز غم آندم که شاه دین بسر دست اصغرش آیا گرفت آب بر آن طفل بیگناه دادش جواب حرمله با تیر آتشین پاشید خون حلق علی را به آسمان جسم علی حسین نهادی بر برخاک ظلم عدو ز حد بگذشته است احتشام

غوغا چرا به جان و به دلهای ماسواست از دیده دل چو ابر بهاری به گریه هاست این ناله و غم از چه بپا با دو صد نواست آیا چه روی داده جهان غرق در عزاست سیل غمش خراب نکرد این جهان بجاست بگرفت اب خواست، کجا حاجتش رواست آبی نشد گواه بحال حسین خداست حلق علی ز تیر جفا  پاره و جداست گفتا گواه باش الها که بی گناست گفتا خدای عالمیان برتو خونبهاست بر ظلم ظالمان بدو عالم خدا جزاست

غنچه بشکفته

گلشن کرب و بلا  بس گل بیخوار خزان شد همه جا باد مخالف همه جا قوم جفا گلشن افتاده به طوفان بلاها تنها ناگهان غنچه نشکفته صدا زد جانان شاه سرباز جوانش زخیم باز ستانید غنچه باغ حسین روی دو دوستان حسین کرد یاری به پدر آن گل نشکفته چسان تا که آن تیر بلا حلق علی را بشکافت دم رفتن بخدا غنچه نشکفته ننالید دگر ای جان پدر غم مخور از تشنگیم احتشام غنچه نشکفته شاه شهدا را

یوسف آل علی بر سر میعاد عیان شد پسر فاطمه تنها بسوی عهد روان شد از غم بیکسش جمله ی آفاق خزان شد غم مخور اصغر بی شیر تو را یار جوان شد من ندانم چه پدر گفت و پسر گفت و بیان شد همچنان ماه برآمد مه افلاک نهان شد خاک از این ماتم عظما بسر خلق جهان شد گریه کی کرد امان خنده اش از شوق عیان شد با تبسم به پدر گفت که دل سوی جنان شد که مرا آب به فردوس برین نوش بجان شد دامنش گیر شفیع همه از پیر و جوان شد

طفل رباب

هاجری درکربلا جویای آب در صفا و مروه شد هر سو دوان آب شد نایاب اندر خیمه ها گفت یا رب شد امیدم نا امید ای خدا محتاج گشتم بهر آب قطره ی ابی به طفلم میرسان راضیم من بر رضایت ای خدا بهر جانبازی در این میدان عشق خوش دلم مقبول گردیده برت گر منم هاجر شد اسماعیل او هر چه فرمایی خدایا حاضرم می پذیری از رباب این هدیه را تا خلیل آسا حین آمد خیام رفت اندر گوشه ای از خیمه ها احتشاما اصغر و شاه شهید

از غم طفل صغیرش دل کباب در پی یک قطره آبی چون سراب چهره اش چون کهربا حالش خراب از چه باید سوزد این طفل رباب ای خدا کن این دعایم مستجاب بهر رفتن کودکم دارد شتاب گر شودآمال من نقش بر آب کودک نازم نمودی انتخاب نالم از هجران و عمری چون حباب جان فشاند در رهت بهر ثواب کار عشاق ازل شد بی حساب اصغرم گردد به عشقت کامیاب داد وی را بر شه مالک رقاب کرد جاری از دو چشمانش گلاب هر دو مشتاق جمال بو تراب

نوحه اقا علی اصغر (ع)

ای گل نشکفته من اصغرم کم تلظی کن به بین چشم ترم من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * می کنی گریان مرا ای نازنین کم نما این گریه های آتشین من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * ای گل یکدانه ی باغ رباب شیره جان می دهم اصغر بخواب من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * خیمه ها را دانه دانه گشته ام پیش عمه زار دل را گفته ام من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * تو چو اسماعیل و منهم حاجرم دست خالی آمدم بال و پرم من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * آید از میدان کین، بابای تو تا رساند آب بر لبهای تو من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * شاه دین اصغر به آغوشش کشید رنگ از رخساره ی ماهش پرید من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * اصغر شش ماهه هم سیر آب شد شاه دین از غصه دل بی تاب شد من ز اشک دیده سیرآبت کنم * * * ای خدا حق گلوی شیر خوار کن شفاعت عاشقان آن روزگار من ز اشک دیده سیرآبت کنم

غنچه پژمرده بی بال و پرم نوگل نورسته ام من مادرم لای لایی گویم و خوابت کنم * * * می شود عمه ز حالت دل غمین شعله می گیرد دلم در این زمین لالایی گویم و خوابت کنم * * * می کنی جانا دل مادر کباب مردم از رنج و غم و ا ین اضطراب لالایی گویم و خوابت کنم * * * مشک ها خالی و من برگشته ام از غمت ای کودکم سرگشته ام لالایی گویمت خوابت کنم * * * از برای قطره آبی مضطرم مانده ام مضطر چه سازم اصغرم لالایی گویم و خوابت کنم * * * می رود میدان کین با پای تو تا رهاند زین غم این دنیای تو لالایی گویم و خوابت کنم * * * آن تلظی را از آن کودک چو دید تبر آمد، تبر دشمن ز آن پلید لای لایی گویم وخوابت کنم * * * آب پیکان خورد علی درخواب شد قیمت جان بود آب، کمیاب شد لالایی گویمت خوابت کنم * * * شد ز تیر کینه حلقش پاره پار احتشام شد خادم درگاه یار لای لایی گویمت خوابت کنم

پیش در آمد

به روح پاک علی اصغر حسین صلوات به باب رحمت حق گوهر حسین صلوات

به غنچه شهدا دلبر حسین صلوات به پاکباز ره داور حسین صلوات

نوحه علی اصغر

آمد از خیمه برون غنچه در آغوش حسین اصغر بی شیر من               طفل بی تقصیر من آخرین سرباز شاه تشنه آمد رزمگاه صحن میدان منجلی گردیده از خورشید و ماه ای گل هر انجمن            می شوی خونین بدن شه بروی دست خود قنداقه را بگرفته است شد سپه ساکت چو دید آغوش او گلدسته است نازنین طفل رباب              قلب من کردی کباب گه تلظی می کند گاهی تبسم بر پدر می کند با حسرت از دل بر رخ ماهش نظر کودک نازم بخواب           تا مهیا گردد آب ناگهان تیر بلا حلق علی اصغر برید تا نظر کرد شاه دین طفلش به جانان وصل دید خانه عالم خراب               ظلم گشته بی حساب من چسان جسمت برم اندر میان خیمه ها رأس تو از تیر دشمن اصغرم گشته جدا اصغرم کردی شتاب               دست و پا کردی خضاب

غنچه و گل ز عطش خسته و خاموش حسین عازمم بر رزمگه                  این شده تدبیر من مادرش در خیمه بی تابی  کند با اشک و آه خون رود از دیده ی دل تا کند او را نگاه می شود قنداقه ات                اصغرم بهرت کفن از برای تشنه کامان بی قرار و خسته است عالمی مبهوت لیکن جان به جانان بسته است                 با تلظی می کنی                               از پدر درخواست آب گوییا گوید مخور غم ای پدر بهر پسر می دهند هر دو بهم از لحظه دیگر خبر آخرین سربازمن              عمر تو شد چون حباب طفل معصوم حسین قنداقه اش در خون طپید گفت یا رب این من و این اصغر این قوم پلید تو بخون کردی وطن             اصغر من در شباب اهل خیمه می کنند از بهر دیدارت دعا من رضایم بر رضایت هر چه می خواهی خدا دیگر از بهر تو نیست               آب جاری چون سراب

ســــوزد از غـم احتشام        عمر تو شد چون حباب

پیش واقعه

علی اصغر من تو هستی اکبر من تو هستی آرزویم علی شیرین زبانم مکن تو بی قراری چرا چشم انتظاری

علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان

ز گلها بهتر من یگانه گوهر من غمت را با که گویم بنوش شیره زجانم مرا تنها گذاری چرا لب می شماری

علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان

مسوزان جان مادر مسوزان جان مادر بیا آغوش مادر بیا آغوش مادر مسوزان جان مادر مسوزان جان مادر

نوحه آقا علی اصغر (ع)

کن دعا تا جان دهم ای مرغک سرکنده ام لای لایــی اصغرم روی برگشتن ندارم ز اشک و آه مادرت سرجدا گردیده جانانم زتیر ازپیکرت غنچه نشـــکفته ام کن دعا تا جان دهم ای مرغک سرکنده ام لای لایــی اصغرم اشکخون از دیدگانم می رود بر حال تو مادرت گرید میان خیمه بر احوال تو جوجه سرکــنده ام کن دعا تا جان دهم ای مرغک سرکنده ام لای لایــی اصغرم ای خداوند کریم و مهربان و چاره ساز منتظر مانده ربابم تا برم این طفل باز ای کبوتـــر بچه ام کن دعا تا جان دهم ای مرغک سرکنده ام لای لایـی اصغرم بار الها این من و این حلق چاک اصغرم این من و اهل حریم و خواهر غم پرورم غنچه ســرکنده ام کن دعا تا جان دهم ای مرغک سرکنده ام لای لایـی اصغرم

یا مکن با خنده ات جان پدرشرمنده ام ای مرا تاج ســرم با چه رویی گویمش این نازدانه اصغرت ایستاده بر در خیمه علی جان خواهرت قصه ناگفتــــه ام یا مکن با خنده ات جان پدر شرمنده ام ای مرا تاج ســرم دیده بگشا عمه ات آید به استقبال تو آسمان خون بارد از این قصه و اقبال تو در حرم شـرمنده‌ام یا مکن با خنده ات جان پدر شرمنده ام ای مرا تاج ســـرم مانده ام شرمنده ی اهل حرم بنده نواز من چسان گویم به مادر اصغرم شد سرفراز سر بریده غنــچه ام یا مکن با خنده ات جان پدر شرمنده ام ای مرا تاج ســــرم این رباب دل پریشان ناله های مادرم بارالها بگذر از این احتشام مضطرم من ز تو شـرمنده ام یا مکن با خنده ات جان پدر شرمنده ام ای مرا تاج ســــرم

پیش درآمد آقا قاسم ابن الحسن (ع)

به قاسم بن الحسن نور کبریا صلوات به عزم راسخ آن حجت خدا صلوات

به ماه عارض آن تازه کد خدا صلوات به جسم غرقه بخونش به کربلا صلوات

پیش واقعه حضرت قاسم (ع)

بیا قاسم جوانم تویی روح و روانم بیا ای نازنیم ببین مادر غریبم تو هستی یادگارم غم اکبر بما بس

قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان

امید عاشقانم تویی تاب و توانم زبهرت دل غمینم تویی درد و طبیبم تویی صبر و قرارم شوم من بی تو بی کس

قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان قاسم جان

نشین اندر کنارم نشین اندر کنارم نشین اندر کنارم نشین اندر کنارم نشین اندر کنارم نشین اندر کنارم

مدح آقا حضرت قاسم (ع)

مجتبی را دسته گل بر مرتضی شد یادگار نوگل باغ حسن دل داده ی رب جلیل بر سرش عمامه بابش حسن بنهاده بود از زره از خود چیزی برتن قاسم نبود بر سر زین چون نشسته پای خالی از رکاب او رجز می خواند در میدان بسان مرتضی عرصه گاه جنگ را بر ناکسانش تنگ کرد هر که آمد جنگ قاسم شد سرش از تن جدا بن سعد ملعون چون این سان دید جنگ مغلوبه کرد نوجوان مجتبی از صدر زین شد واژگون جسم قاسم زیر سم اسبهای رم شده زد ندا عمو بیا قاسم زجانش دست شست شاه دین آمد سرش رابر سر زانو گرفت احتشام از این غم عظما دلش خون گریه کرد

بر حسین و لشگر اسلام قاسم افتخار همچنان خورشید درمیدان کین شد آشکار بر سپاه نوجوانان حسین شد پاسدار آمده باپیراهن اندر صف آن کارزار سوی میدان آمده آن عاشق رب کبار دشمنان حیران او، او هم بخود امیدوار عرصه گه را او گرفت، از تک سواران اختیار تیره شد میدان کین، بر تک سواران روزگار سنگ سارش کردند، آن نازک بدن شد بی قرار مادرش در خیمه گه، از بهر او چشم انتظار روز روشن گشت اندر، دیدگانش شام تار خرد شد اعضای من از سم اسبان و سوار گفت قاسم جان تو هم گشتی فدای راه یار در جهان عشق گشته دیدگانش زار زار

حضرت قاسم (ع)

قاسم ای نوگل باغ و چمن آل عبا پور ثانی علی نور دو چشمان حسن ماه تابان حرم بودی و تمثال علی نه زره داشت نه خودی بتن آن ماه ختن صحن میدان شده روشن زجمال حسنی راند مرکب پی جولان و رجز خواندن خویش هر که آمد صف میدان جدال حسنی یک به یک بهر جدال آمده رزم آور دون در تحیر شده آن لشگر خونخوار از این سعد دون گفت همه حمله بر این شیر برید نازنین قاسم ناشاد به زیر سم اسب حمله آورد حسین راند سپاه دشمن شاه دین برد سوی خیمه تن قاسم را بود رزم آور بی مثل و بدیلی قاسم

قاسم ای شیرشجاعت به صف کرب و بلا دست شیر افکن تو بود بسان دست خدا ز حرم بهر فداکاری دین گشت جدا با یکی پیرهن آمد صف میدان بلا همه مبهوت تماشای چنین ماه لقا که مبارزه طلبد ز آن همه مردان دغا نقش بر خاک شد و زندگیش گشت فنا سر جدا غرقه بخون خفته بمیدان بلا نوجوان، این همه قدرت ز که دارد یکجا جنگ مغلوبه شد و شیر فتادی از پا دست و پا می‌زند با ناله عمو کرد صدا دید قاسم شده در راه خداوند فدا زین مصیبت همه‌ی اهل حرم غرق نوا احتشام نیست چو او شرجه پسر در دنیا

حضرت قاسم بن الحسن(ع)

بنور دیده‌ی زهرا و مجتبی و صلوات به غنچه‌ها و به گلهای پر پر زهرا * * * آسمانا از چه با ما ناز داری از چه بی‌ما، میل بر پرواز داری

به قاسم ابن الحسن ماه کربلا صلوات بنام نامی هر یک جدا جدا صلوات * * * گویا دلداده هستی راز دل داری با منی امّا برایم ناز داری

   نوحه آقا حضرت قاسم(ع)

ای امید مجتبی نور خدا * * * اینقدر بی تابی میدان مکن بهر این دلدادگی جولان مکن * * * یادگاری از حسن در نزد من تو عزیزی نزد من همچون حسن * * * ای امید مجتبی نور هدا گر بمانی خیمه و یاری کنی از برادر تو نگهداری کنی * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * بس بود ناکامی اکبر مرا قطعه قطعه پیکر دلبر مرا * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * داغ خود را بر دلم منشان دگر تو عزیزی نزد من از هر نظر * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * رفت خیمه قاسم خونین جگر داد بر او لوح تقدیر پدر * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * شاه خوبان خط جانانش بدید اذن میدانش زبابایش رسید * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * پوشش رزمی نشد بهر تنش یا که پوشد جسم او یا جوشنش * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * نوجوان آمد به میدان بلا هر که بر رزمش بیامد شد دو تا * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * لشگر کین جمله بر او تاختند از جفا او را ز زین انداختند * * * ای امید مجتبی نور هدا * * * ای خداوند کریم مهربان سینه زنها بانی و این نوحه خوان * * * ای امید مجتبی نور هدا

قاسمم رو نزد ما در خیمه ها * * * قلب من در سینه ام لرزان مکن چشم ما را نوجوان گریان مکن * * * بیش از این ما را میفکن درمحن از چه می پوشی عزیز من کفن * * * قاسمم رونزد مادر خیمه ها عمه هایت را پرستاری کنی عابدینم را تو دلداری کنی * * * قاسمم رو نزد ما در خیمه ها * * * گریه های بی حد مادر مرا تشنه کامی علی اکبر مرا * * *  قاسمم رو نزد مادر خیمه ها * * * رو به خیمه ای جوانم ای پسر طاقتم نبود ز تو آرند خبر * * * قاسمم رو نزد ما در خیمه ها * * * کرد آهش بر دل مادر اثر بر حسین برساند آندم این خبر * * * قاسمم رو نزد ما در خیمه ها * * * بوسه زد بر روی چشمانش کشید مرغ شوق قاسم از آنجا پرید * * * قاسمم رو نزد مادر خیمه ها * * * یا کلاه خودی بسر از آهنش شد لباس رزم او پیراهنش * * * قاسمم رو نزد مادر خیمه ها * * * او رجز خواند همچو شاه کربلا رأس و پیکر هر کدام از هم جدا * * * قاسمم رو نزد مادر خیمه ها * * * جنگ یک تن یکتنه را باختند اسبها بر پیکر او تاختند * * * قاسمم رو نزد مادر خیمه ها * * * بگذر از این دوستان و شیعیان احتشامت کربلایت می‌رسان * * * قاسمم رو نزد مادر خیمه ها

پیش درآمد

به روح پاک حسن آیت خدا صلوات به غنچه گل باغش که بود عبداله

به طفل تازه گلش شبه مرتضی صلوات شهید خفته بخون دشت کربلا صلوات

 

آقا عبداله ابن الحسن (ع)

بس گل و گلدسته اندر خیمه‌های دوست بود هر گلی جا و مقامی در کنار یار داشت آنقدر گلهای جاویدان حسین در دست داشت چون خزان افتاد و ویران کرد گلشن کربلا گلشن باغ نبی ویران شد از طوفان ظلم در وداع آخرش سلطان خوبان دسته گل تا که گل در خیمه گه در دست عمه بود، بود تا که دید افتاده در میدان گل باغ امید گل حسین گلدسته عبداله میدان کربلا جغد ویرانه نشین ظلمت کرب و بلا یادگار مجتبی شد پاره از صیاد کین احتشام از غصه ها پژمرده شد گلها دین

جمله گلها دوستدار و آشنای دوست بود هر گل و گلدسته‌ای فکر رضای دوست بود گلشن باغ نبوّت در صفای دوست بود جمله گلهای گلستان از برای دوست بود باغبان خود نیز چون گلها فدای دوست بود داد برخواهر که این گل در ورای دوست بود هر طرف گوشش به صوت نغمه‌های دوست بود بی‌قراری کرد و مضتون بلای دوست بود دسته گل فکرش رهائی و رهای دوست بود فکر صید گلشن و گلدسته‌های دوست بود ناله‌ی واغر تبامی زد صدای دوست بود در فغان از نینوا بود چون گدای دوست بود

نوحه عبداله بن الحسن (ع)

توکل باغ حسن  -   نوجوان عبداله گفت جانم بفدای -    اباعبداله پر پرواز گرفتم بسوی یار روم خیمه همچون قفسی بود بیک بار روم می‌روم جان بفشانم سر بازار روم نوگل باغ حسن   -  نوجوان عبداله آمدم جان عمو بهر تو سربازم من جرأتم هست عموجان یل تکتازم من دروصال رخ جانان گل طنازم من نوگل باغ حسن   -  نوجوان عبداله مستم از جام تو از روز ازل جان عمو می‌کنم جان و دل خویش به قربان عمو سر خط زندگی من شده فرمان عمو نوگل باغ حسن  -   نوجوان عبداله عفو فرما که چنین از تو جدا گر دیدم ز پی ماندن خود عمه بسی سنجیدم با خدا هست بدان عمه همه امیدم نوگل باغ حسن - نوجوان عبداله بارالها به حق خون سر عبداله بگذر از جرم و خطا با نظر عبداله احتشام داد ثمر، برگ - و بر عبداله نوگل باغ حسن   -  نوجوان عبداله

عزم یاری بنمود   -  گفت خدا، بسم اله می‌کنم جان به فدای حسین ثاراله خود رها کرده از عمه سوی دلدار روم سوی میدان بلا از پی پیکار روم جان متأعی است بدنبال خریدار روم عزم یاری بنمود - گفت خدا، بسم اله پی یاری تو دستم چو سپر سازم من غمخور همچو ابوالفضل تو جانبازم من همچنان اصغر بی‌شیر گل نازم من عزم یاری بنمود - گفت خدا، بسم اله شده‌ام از دل و جان در ره پیمان عمو بسته‌ام دل ره جانان و به ایمان عمو خواهم همراه شوم در بر جانان عمو عزم یاری بنمود - گفت خدا، بسم اله عمه جان، جسم عمو را دم خنجر دیدم طاقتم نیست اسیری تو را فهمیدم عمه این نیست که در خیمه ز کس رنجیدم عزم یاری بنمود - گفت خدا، بسم اله برسان جمله ما را به بر عبداله بگذر از ما به دعا، پُر اثر عبداله جاودان گشت، همین شد اثر عبداله عزم یاری بنمود     گفت خدا بسم اله پ

نوحه شه‌زاده عبدالله‌(ع)

شه‌زاده عبدالله             همچون ذبیح الله بهر وداع شاه دین شه‌زاده عبدالله گفتا عمو جان می‌رسد قربانیت از راه دستش کشید از دست عمه شد روان آنگاه زینب به دنبالش روان با صد نواه و آه پرپر زنان آمد زخیمه تا به قربانگاه * * * خود را در آغوش عمو افکند در آن صحرا چون جان به آغوشش کشید از مهربانی‌ها گفتا عمو جان عرق خون گردیده‌ایی تنها برخیز تا خیمه رویم ای شه ز قربانگاه * * * بردار عمو جان سر زخاک ای خسرو لولاک بین خیمه‌ها شیون کنان و دیده‌ها نمناک برخیز تا بیرون رویم زین عرصه بی‌باک عمو چرا درخون مکان کردی به قربانگاه * * * در خاک و خون کردی وطن با جسم صدپاره برخیز تا این غم کنیم با یکدیگر چاره پرسی اگر از خیمه‌ها شد عمه بیچاره بهر عیادت آمدم عمو به قربانگاه * * * صیاد دونی صید خود در دام پیدا کرد سیلی زد آن شهزاده را دست از کمر وا کرد زد بر زمین گرم کین با طفل دعوا کرد رأسش جدا کرد از تنش شد او ذبیح الله * * * یا رب بحق پیکر خونین عبدالله بگذر ز جرم این محبانش تو در عقبی ما را رسان بر کربلا ایزد یکتا این احتشامت ره بده آقا به قربانگاه

آمد به قربانـــگاه                آمد به قربانـــگاه شد سوی قربانگاه                شد سوی قربانگاه شـهزاده عبــدالله                    شـهزاده عبــدالله برسوی قربانــگاه                   برسوی قربانــگاه برسوی قربانــگاه                برسوی قربانــگاه شـهزاده عبــدالله               شـهزاده عبــدالله * * * شـد گم شده پیدا                شـد گم شده پیدا دیـدآن شـه بـطحا               دیـدآن شـه بـطحا در دست این اعدا                در دست این اعدا شـهزاده عبــدالله               شـهزاده عبــدالله * * * منزل گهت افلاک                  منزل گهت افلاک گردیده‌ایی صد چاک                    گردیده‌ایی صد چاک افتاده‌ایی در خاک             افتاده‌ایی در خاک شـهزاده عبــدالله              شـهزاده عبــدالله * * * طفلا نـــت آواره               طفلا نـــت آواره بین عمه غمخواره                بین عمه غمخواره او بی مــدد کـاره              او بی مــدد کـاره شـهزاده عبــدالله              شـهزاده عبــدالله * * * خون بر دل ما کرد             خون بر دل ما کرد رو سوی صحرا کرد                   رو سوی صحرا کرد از ظلم غــوغا کرد             از ظلم غــوغا کرد شـهزاده عبــدالله               شـهزاده عبــدالله * * * افتــــاده قربانــگاه                افتــــاده قربانــگاه حـــق ذبیــــح الله              حـــق ذبیــــح الله درروز عـاشـــورا              درروز عـاشـــورا شـهزاده عبــدالله                شـهزاده عبــدالله

گلی که نیست همانند او در این عالم

دست گل چین فلک، باز گل نو چیده روشنی بخش دل عالم و آدم گل بود گل خوشبو و جمال فلکی حسن‌الله قدرت حق به تجلی شده اندر رویی به چه تمثیل کنم آن قدررعنای خوشش رخ زیبای ورا، حسن تماشا کرده رخ زیبا و دو تا چشم خمار و دل‌جو کی چنین گوهر یکدانه فلک بر خوددید دید این حسن جمال گل و آن خلق نکو این چنین ماه جمالی به کجا گشت عیان علی اکبر گل باغ نبوی شبه رسول خیمه عشق، حسین ابن علی کرد بپا گل عالم شده اندر یم خون چون حیدر احتشام، از چه جفا شد به گل گلشن عشق

از غم گل ورق عشق بهم پیچیده کس چنین حسن و جمالی به جهان کی دیده این چنین گل به دوعالم به ثمر نرسیده قد و بالا، رخ زیبا، همه را سنجیده سرو درپیش دو پای گل ما خوابیده حسن بر حسن جمال گل ما نازییده چشم حق بین فلک دیده ورا خندیده مادر دهر کجا همچو گلی زاییده رخ بخاک ره او چرخ فلک ساییده کربلا بود، علی اکبر، پسری فهمیده گل ما را به صف کرب و بلا کی چیده دست طوفان بلا خیمه زجا برچیده جان فدا بهره ره عشق خدا گردیده این چنین ظلم که دیده است و کسی نشنیده

پیش واقعه علی اکبر

از خیمه‌گه بیرون بیا با چشم تر لیلا آرام جانت می‌رود اندر سفر لیلا مادر بیا سیرم ببین وقت جدایی شد شیری که دادی از وفا مادر حلالم کن

ای خون‌جگر لیلا               ای دربدر لیلا        ی خونجگر لیلا                 ای دربدر لیلا اکبر فدایــــی شد                 حکم خدایی شد ترک وصالـم کن                مرده خیالم کن

علی جانم علی جانم

علی ای نور چشمانم علی ای شبه پیغمبر علی‌اکبر مرو میدان بیا بنشین کنار من علی من می شوم مجنون بیا ای عمه جان زینب علی مهلل علی مهلاٌ علی اکبر جوان من برایت حجله ها چیدم چسان بعد از تو می‌مانم برایت شیعه گریان است بریز اشک احتشام از دل

علی آرامش جانم دلاور همچنان حیدر مکن مادر مرا گریان بهار و لاله‌زار من به حق خالق بی چون تو بشنو از علی مطلب مرو بر جانب اعدا علی تاب توان من عروسی بهر تو دیدم نمی‌دانم نمی‌دانم حسین سر در گریبان است که شد کار حسین مشگل

علی فرزند قرآنم دمی بر مادرت بنگر شوم بعد از تو سرگردان در این غوغا تو یار من مرو از خیمه‌ها بیرون بحق صاحب هر شب که مادر می‌شود تنها علی روح و روان من مکن جانا تو نومیدم خلاصم کن تو یزدانم مگر دل کندن آسان است چرا شد این چنین حاصل

علی جانم علی جانم تویی آرامش جانم از این کار توحیرانم که من بی تو نمی‌مانم تو مادر جان مرنجانم مکن دیگر پریشانم مکن از غصه گریانم تویی نور دو چشمانم علی ای نور یزدانم علی در آه و افغانم ز تو شمع فروزانم فدای راه قرآنم

علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم علی جانم

وداع اکبر

از جهان شوری بپا خیزد دمادم آه‌آه شمع سوزان وجودم شعله ورگردید و سوخت دیده‌ام گریان و آه سوزناک از جان و دل تا که یاد اکبر و لیلا و شور آن وداع گفت لیلا اکبر ای تازه گل نشکفته‌ام ای عصای روز پیری از چه ترکم می‌کنی من چشان بینم کفن در گردن رعنای تو زینبم ای عمه جان باز آ جوانم می‌رود ای امید جان لیلا اکبرم آهسته‌تر صبر کن در این دم آخر ببینم قامتت عمه جان زینب گلاب و شانه و ریحان بیار خواهران قرآن بیارید بهر این تازه سفر میروی جان علی آیا که می‌بینم تورا دیگر از این غم علی جان سر بهامون می نهم گفت لیلا عمه جان دیگر امیدم رفت رفت احتشام وصف وداع مادر و فرزند کی

زین شرر سوزم سراپا می گدازم آه‌آه خرمن هستی فنا زین سوز و سازم آه آه موجی از طوفان بپا شد در روانم آه آه در جهان خیزد نوا از هر نوایم آه آه اندکی بنشین امید نا امیدم آه آه آرزوی من مده برباد، نویدم آه آه صبر کن من خلعت شادی بریدم آه آه قلبم از این غم شکستی بی نصیبم آه آه بهر چه تعجیل داری نور عینم آه آه باردیگر روی زیبایت ببینم آه آه شانه بر زلف چلیپایت بسایم آه آه تا حمایل سازمش تازه جوانم آه آه بار دیگر اکبر ای تاب و توانم آه آه روز شب گویم از این ماتم غمینم آه آه روشنی بخش شب تارم طبیبم آه آه می توان گفتن قرار بیقرارم آه آه

آقا علی اکبر (ع)

شد نوبت سواری اکبر به کربلا لیلا دوان بسوی پسر با دو صد نوا

آمد برون چو ماه منور ز خیمه‌ها آهش گرفت دامن آن دشت نینوا

گفتا شهادت از چه شده آرزوی تو

آمد مقابل پدرش گفت السلام اذنم عطا نما بنوازم به این پیام

جان پدر نوید مرا ده ز یک کلام من هم به دشت ماریه باشم به اهتمام

گفتا علی به روز و شبم گفتگوی تو

آمد وداع ما درخود از ره ثواب عمه بیار بهر علی عنبر و گلاب

گفتا تحملی که کنم کاکلت خضاب شانه زنم به زلف پسر با دل کباب

برگو کجا کنم گل من جستجوی تو

آمد به رزمگاه علی اکبر جوان بگریختند هرکه بسویی از آن میان

مبهوت قوم کین که رسول آمد از جنان بن سعد گفت از چه گریزید مردمان

گفتا تویی که شبه رسول است روی تو

شد گرم کارزار علی مجمع خصال می‌رفت سوی منزل عشاق بر وصال

می‌کشت ظالمان جفا پیشه در قتال می‌گفت شد شهادت ما باعث کمال

جانبازیم پدر سبب آبروی تو

آمد ز تشنگی علی اکبر به خیمه ها بنهاد شاه خاتم پیغمبر خدا

گفتا پدر تو چاره کن این درد بی دوا اندر دهان او بنمودش ز غم رها

شد موسم وصال، خدا روبروی تو

شبه رسول علی گل باغ محمد است او یادگار فاطمه و نور سرمد است

او مجمع خصال در عالم به احمد است در جمع عاشقان الهی سرآمد است

ای احتشام بغض غمش در گلوی تو

مدح آقا علی اکبر

گل همیشه بهار جهان علی اکبر گلی که مثل و مثالش در آن زمانه نبود ز خلق و خو و رخش همچنان ماه، علی قدش مثال چه سازم علی گل لیلا دلاوری زعمویش به او شده تعلیم ز خلق و خوی نبی بهره داشت چون عباس امید جان و دل مادر و پدر اکبر حسین میل به دیدار جدّ خود می‌کرد به مهربانی و لطف و صفا بدیل نداشت چو اذن جنگ ز بابا گرفت عالم سوخت تمام یاور و انصار پیشواز شدند اجازه داد حسین تا رود وداع حرم علی وداع حرم خیمه خیمه، یک یک کرد ز دیدگان حرم اشک خون شده جاری رسید خیمه لیلای قد خمیده نشست غم وداع نتوان گفت احتشام خاموش

امید و جان پدر شبه روی پیغمبر که نور چشم رسول وعلی گل داور جهان نداشت گلی را کز او شود بهتر که سرو بود خجل نزد آن دل و دلبر به نزد باب مطیع و به خلق شد سرور به رزمگاه زخیل دلاوران شد سر گل است نزد جهان و جهانیان یکسر به ماه روی علی می نمود خوب نظر عزیز در بر کل سپاه بود اکبر دلش به حال حسین عزیز و آن مادر حسین گفت بدانید علی بود محور ببیند عمه و مادر در آن دم آخر که می رود صف میدان علی نام آور حسین چگونه گذشته از این گل احمر گرفت دامن مادر زاکبرت بگذر خدا گواست چه بگذشت به مادر و خواهر

 

پیش واقعه علی اکبر‌(ع)

شبه رخ احمدعلی جان رو مکن تو شـــبه پیغــــــمبر رو در حرم آسوده بنشین ای جوانم اکــــبر جــــوانم دارم امید بیشماری ای جوانم روح و روانــــــم رخت عروسی بهر تو ببریده ام من نادیــــده کـــامم ای نو گل نشکفته ام حجله ات سیه شد رختت ســیاه شد

بر جنگ این قوم دنی ای جان مادر عــــزیز مـــــادر غمگین مکن قلب مرا روح و روانم آرام جـــــانــــم کن ترک جنگ قوم دون ای خوش بیانم قــــوت بـجـــانم اندر وطن حجله برایت چیده ام من برگــرد بـرگــرد این قلب پر از شادیم بهرت عزا شد عمرت تبـاه شـد

 

پیش واقعه آقا علی اکبر (ع)

مهلامهلا ابن زهرا      اکبر جوانم می‌رود تبارکه اله آفرین زین قد و بالا عمه بکن بر اکبر وقرآن حمایل مهلا مهلا ابن زهرا- اکبرجوانم می‌رود-آرام جانم می‌رود عمه بیاور عنبر و عطر و گلابی عمه دعا کن برعلی قلب کبابی مهلا مهلا ابن زهرا- اکبر جوانم می رود- آرام جانم می‌رود

آرام جانم می‌رود- روح و روانم می‌رود- تاب و توانم می‌رود عمه بخوان بر اکبر انا فتحنا چون می‌شود با لشکر دشمن مقابل روح و روانم می‌رود تاب و توانم می‌رود شانه زنم بر زلف اکبر کن ثوابی ای کاش می‌مردم نمی‌دیدم عذابی روح و روانم می‌رود- تاب و توانم می‌رود

نوحه آقا علی اکبر (ع)

ای علّی اکبرم نور بصر * * * صبر کن مادر که مجنونم کنی راهی این دشت و هامونم کنی * * * ای علّی اکبرم نور بصر * * * بی تو لیلا دیده گریان می‌شود مادرت همچون اسیران می‌شود * * * ای علّی اکبرم نور بصر * * * صبر کن سیرت ببینم نور عین خیمه را بنگر همه در شور و شین * * * ای علّی اکبرم نور بصر * * * آی تا شانه به زلفانت زنم بوسه ایی مادر به چشمانت زنم * * * ای علّی اکبرم نور بصر * * * ای عزیز جان علی اکبرم آی و بنشین اندکی اندر برم * * * ای علّی اکبر ای نور بصر * * * کاش می‌مردم نمی‌دیدم چنین می‌شوی قربان علی این سرزمین * * * ای علّی اکبرم نور بصر * * * عمه جان قرآن بیاور آب آر شد یقینم ای خدا این افتخار * * * ای علّی اکبر نور بصر * * * بی تو خاک غم بسر خواهم نمود تا نمی دیدم بخون کردی عنود * * * ای علّی اکبر نور بصر * * * ای خدایا حرمت این نوجوان بانی وسینه زن و این نوحه خوان * * * ای علّی اکبرم نور بصر

می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * می‌روی میدان که دلخونم کنی پیرم از این چرخ گردونم کنی * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * همچو مرغی سر گریبان می‌شود سوی شام و کوفه حیران می‌شود * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * ای شبیه مصطفی جان حسین تیر می‌بارد ز میدان و سنین * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * عطر و عنبر بر گل جانت زنم من حمایل بر تو قرآنت زنم * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * من تو را ای نازنینم مادرم ای مرا از جان شیرین بهترم * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * تو کفن پوشی بجسم نازنین شد مرا دیگر علی جانم یقین * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * می‌رود میدان علی را یادگار نازنینم می‌شود قربان یار * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * کاش چشمانم خدایا کور بود قطعه قطعه گشته جسم و تار پود * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر * * * بگذر ازجرم تمام عاشقان کربلا این احتشامت را رسان * * * می‌روی میدان ولی آهسته تر

پیش درآمد

گلی که نیست همانند او در این عالم شبیه روی محمد (ص) عزیز و جان محمد (ص)

مگر که چهره خوش روی حضرت خاتم علّی اکبر لیلا، که نیست حسن در او کم

نوحه زبان حال امام بر سر نعش علی اکبر

برخـیز و بنـگـر           ای مـــاه لیــــلا تــازه جـــوانـم           روح و روانــــم برخیز از روی زمین تازه جوانم افتاده‌ایی درخاک و خون ای یاور من    برخـیز و بـنگـر           ای مــــاه لیـــلا تــازه جـــوانـم           روح و روانــــم در خاک و خون افتاده‌ایی شبه پیمبر بی تو گذشتم از جهان ای نور دیده بگشـا تـو دیـده           ای غـم رسیــده تــازه جـــوانـم           روح و روانــــم   این ناله هایت خون کند این قلب خونم شرمنده‌ام بابا زعطشان ماندن تو لیلا چـه ســازد           این رنج و غم را تــازه جـــوانـم           روح و روانــــم اندر حرم غوغا شده بهر تو اکبر بعداز تو دیگر زندگانی را نخواهم گم کــرده بـابـا           راه حـــــــرم را تــازه جـــوانـم           روح و روانــــم بگشادمی بر روی بابا دیدگانت پیروزگشتی جان من در امتحانت ای نـــور دیــده           ای غـم رسـیـده تــازه جـــوانــم           روح و روانــــم من شاکر درگاه حقم تا قیامت من خادمم بر درگه جود و کرامت یـا رب به اکـبر           حـــق پیــمــبـر تــازه جــــوانم           روح و روانــــم

در مـــاتـــم تــو           افتـــــادم از پــــا بـی تونــخواهـم           زنـــده بـمـــانـم بی تو نخواهم یک نفس زنده بمانم بنگر که دشمن هلهله دارد بر من   درمـــاتـــم تــو           افتـــــادم از پــــا بی تـو نـخواهـم           زنـــده بـمـــانـم فرقت دو تا گردیده چونان فرق حیدر بنگر تو بابا را چسان رنگش پریده خون از دل من           بـهرت چـکیـده بی تو نـخواهــم           زنـــده بـمـــانم پا می‌زنی بر خاک و من حال جنونم دشمن چه کرد با صوت و قرآن خواندن تو در مــاتـــم تــو           افتـــــادم از پــــا بـی تو نـخواهـم           زنـــده بـمـــانـم گرید به لب دارد دعا بهر تو مادر بنگر به عرش حق رسیده اشک و آهم بــالای نـــعشـت           افتـــــادم از پـــا بی تـو نــخواهـم            زنـــده بـمـــانم بگذار در کام پدر بابا زبانت بگشا تو یک بار دگر بابا لبانت رنــج فـــراقـــت           بـابـا کــشــیــده بـی تـو نـخواهـم           زنـــده بـمـــانـم حق کرده قسمت نوحه خوانی بر امامت شد راه عشقت احتشام راه سلامت  بـگذر تو از مــا           ای حـــــی داور بی تـو نـخواهـم           زنـــده بـمـــانـم

پیش واقعه آقا علی اکبر (ع)

علی اکبر جوانم نشین اندر کنارم جوان نازنینم تویی جانان لیلا شدی عازم بمیدان تویی تاب و توانم

علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان

علی روح و روانم تویی صبر و قرارم خدا داغش نبینم امید و عشق بابا کفن پوشیدی ای جان ز بعد تو نمانم

علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان علی جان

مرو از خیمه بیرون مرو از خیمه بیرون مرو از خیمه بیرون مرو از خیمه بیرون مرو از خیمه بیرون مرو از خیمه بیرون

نوحه علی اکبر

مه تابان من                           گل لیلا علی ای گل پرپرم دیدگان باز کن ای جگر گوشه ام               کن تکلم پسر روی زانو به میدان               دویدم پسر چشم خود باز کن                کن به بابا نظر نازنین اکبرم بی تو بی یاورم مه تابان من                      گل لیلا علی ای گل پرپرم دیدگان باز کن حال زارم ببین                گشته‌ام دل غمین پیش بابا مکن                  ناله آتشین من چسان بینم این              قاتلان لعین ای گل احمر من چسان نعش تو مه تابان من                        گل لیلا علی ای گل پرپرم دیدگان باز کن عمرکوتاه تو                  همچنان گل است ای گل پرپرم                از غمت خون دل است بهر اهل حرم                  داغ تو مشگل است گل خشکیده‌ام گل پاشیده ام مه تابان من                     گل لیلا علی ای گل پرپرم                   نوجوان اکبرم رفته نور از بصر               بی تو ماندم دگر قوت اهل حرم گشته خون جگر شبه جدم رسول کن به بابا نظر کام عطشان تو – قلب سوزان تو مه تابان من         گل لیلا علی ای گل پرپرم- نوجوان اکبرم ای مرا بوده ایی - گل باغ امید باید این راه را تا به آخر رسید گرید از بهر تو احتشام ، ای شهید ماه تابان علی – روح ایمان علی مه تابان من گل لیلا علی ای گل پرپرم – نوجوان اکبرم

دیدگان حرم‌                   شده دریا علی نوجوان اکبرم من تو را بنگرم گوییا از دل                        من نداری خبر بی رمق شد دلم                  بی پسر شد پدر در صف کربلا                   ماندم تنها علی نور چشم ترم دست این لشگرم دیدگان حرم                       شده دریا علی نوجوان اکبرم من تو را بنگرم پای خود را مکش              این چنان بر زمین دیدگان باز کن                  صورتم را ببین شد فدای ره                        تو خدایا علی نازنین پسرم سوی خیمه برم دیده گان حرم                   شده دریا علی نوجوان اکبرم من تو را بنگرم همچنان شام تار            بی تو این محفل است کنج ویرانه بر                مادرت منزل است دیدگان باز کن            ده تسلا علی کور شد دیده‌ام داغ تو دیده‌ام دیدگان حرم                       شده دریا علی دیدگان باز کن                    من تو را بنگرم خیمه ها گم شده                  مادرت بی خبر رفته بر باد کین                      گل، شدم بی ثمر بار دیگر بمن                      گو تو بابا علی جان من جان تو – جان به قربان تو دیدگان حرم                        شده دریا علی دیدگان باز کن                     من تو را بنگرم مرغ روح از تنم                    همچو تو پرکشید نزد یزدان مرا                         کرده ای روسفید مانده دیدار ما                           روز فردا علی کشور عشق را                     جان و جانان علی دیدگان حرم                       شده دریا علی دیدگان باز کن                 من تو را بنگرم